Namen van de dakpoes
Bah! Wat is me nu toch gebeurd? Baasje heeft me zomaar buitengesloten…! Maar gelukkig weet ik al sinds mensenheugenis - ik zou bijna zeggen: sinds de tijd van Ard en Keessie - overal een oplossing voor.
Vroeger als kitten noemden ze mij Gerarda. Een naam waar ik liever niet aan herinnerd word, maar die vandaag op onverklaarbare wijze toch nog van pas komt. En dat kun je best apart noemen, als je het mij vraagt.
Later noemde een ander baasje mij Poes. Hoe ze het konden bedenken weet ik niet, maar ik kijk er wel met plezier op terug.
Wat ik niet kan zeggen van mijn huidige plek, eerlijk gezegd. Ik ga nu als Blackie door het leven. Iedereen kijkt me vreemd aan, als ik geroepen wordt. Ach ja, hij had denk ik liever een aap voor zijn verjaardag gehad…
