De jager bleek niet thuis te zijn dus schoof tropenkolder de wolf maar onder de deur door met een briefje. Besluiteloos bleef hij daarna staan. Wat nu gedaan?
Uiteraard dook op dat moment het witte konijn weer op. Dit keer was de kolder slim genoeg om het haastige dier pootje te lichten. Het konijn keek hem even nijdig aan, en wilde toen weer verder gaan.
‘Ho even,’ riep tropenkolder. ‘Waarom heb je zo’n haast?’
Het konijn begon op en neer te stampen, het leek wel of hij nodig moest…
en spoorslags rende hij weer weg. Het was beslist geen kolder dat de tropenkolder het raadsel moest en zou oplossen. Dus toen hij het konijn door een konijnenhol onder een heg zag verdwijnen, dook hij er onmiddellijk achteraan.
En toen begon het grote vallen, niet een klein beetje, maar eindeloos lang…
