Hannah de heks (9)

‘Is iedereen aanwezig? Mooi. Vandaag is een bijzondere dag voor jullie meisjes,’ vertelt Meester Groen enthousiast.

Hannah wordt altijd blij van de leraar natuur. Natuurles is een van haar favoriete vakken, maar Meester (Gekko) Groen is gewoon een toffe peer. Hij ziet eruit als een rustige man, maar als hij lesgeeft dan veranderd hij in een bezige bij. Hij is bijzonder opmerkzaam, niets ontgaat zijn scherpe ogen. Met zijn hondenneus ruikt hij zo’n beetje alles. Vaak kun je hem vlak boven de grond zien snuiven en als hij iets op het spoor is, dan vliegt hij er meestal recht op af. Eigenlijk zijn al zijn zintuigen bovengemiddeld ontwikkeld. Hij hoort echt alles. Soms staat hij ineens stil tijdens het praten, steekt zijn vinger in de lucht en zegt dan zachtjes: ‘Horen jullie dat gras ook groeien? Wat een prachtig knisperend geluid is dat toch.’

Op een zonnige open plek in het prachtige oerbos dat om de school staat, zitten de leerlingen in een halve kring op het gras. Ze hebben net een korte meditatie gedaan waarbij ze zich in het geluid van een vogel moesten verplaatsen. Voor sommige een moeilijke opdracht, voor anderen en dan met name Hannah een fluitje van een cent. Soms verloor ze zich zelfs in het moment en werd ze zelf de vogel. Niets mooiers was er dan om haar vleugels uit te strekken en de hemel te ontdekken. Meester Groen liet het alleen niet zover komen. Na vijf minuten knipte hij met zijn vingers en toen was het sprookje voorbij.

‘Zoals jullie weten is dit jullie laatste basisjaar. Normaal zouden jullie over twee weken eindexamen doen. Daar komt een bepaalde richting uit. Die richting is levensbepalend. In overleg met de andere leraren gaan we het dit jaar iets anders doen. Jullie krijgen allemaal dezelfde opdracht. De uitkomst van die opdracht is een aanwijzing welke richting jullie uitgaan.’ Meester Groen pauzeert even en glimlacht zijn leerlingen vriendelijk toe. Hij leest hun gespannen en tegelijkertijd opgewonden gezichten.