Is het niet vreemd? Dat we maar drie van de 365 dagen mogen zijn zoals we willen? Dat we alle dagen van het jaar aan het gemiddelde moeten voldoen, behalve op de drie dagen van Carnaval? Dat we pas gelijk zijn en geaccepteerd worden als we allemaal dezelfde kleur sjaal dragen. Als we allemaal dezelfde liedjes zingen. Dat we pas onszelf durven uiten als we ons verschuilen achter een feestneus, cowboypak of bananenkostuum?

Is dat niet de omgekeerde wereld?

Laten we het omdraaien. Laten we dit jaar doorgaan na Carnaval. En ook op de andere 262 dagen elkaar begroeten, elkaar als gelijke zien. Zijn zoals we willen.

Ben je graag een banaan? Ga lekker op zondag als banaan op de bank zitten, door het bos wandelen of boodschappen doen voor mijn part. Word je vrolijk van carnavalsnummers? Sta op met het liedje ‘Mien waar is m’n feestneus’. Loop je graag in een verpleegsterpakje? Misschien heb je je roeping wel gemist. Ga doen wat je altijd al had willen doen. Dat kan het hele jaar door. Het hoeft niet in een paar dagen gepropt.

Loading full article...

Dat herken ik Dana. Het gaat er mij om dat dan wel alles kan en mag.  Maar zodra je in het dagelijks leven buiten de norm valt kan het ineens niet meer.  En wordt er ineens wel weer onderscheidt gemaakt in wie je wel of niet begroet of wie je wel of niet... Show more
Ja, dat dus, ik heb daarom een beetje een vreemd gevoel bij dat hele carnaveleske gedoe. Jezelf zijn met carnaval? Het komt mij juist over dat iedereen NIET zichzelf is met die dagen. Tenminste, dat hoop ik stiekum.
Dus als ik het goed begrijp, ben jij pas 'jezelf', wanneer je je hossend, zingend, met een feestneus op en een boerenkiel aan door de straten voortbeweegt? Interessant!
@Soberana Eerder een uitnodiging met een knipoog om elkaar vrij te laten jezelf te zijn en te zien dat we allemaal gelijk zijn :-)
More replies (1)
Hele mooie bijdrage!!
je hebt helemaal gelijk!