#sardientje
Als een sardientje zo voelde Koos zich als rond het spitsuur met de trein wordt gereisd.

Alsof de firma Ortiz uit San Sebastiaan een nieuwe productgroep had aangeboord maar dan zonder Omega 3.
Ortiz al meer dan 100 jaar specialist van sardientjes in blik, een delicatesse in olijfolie en volgens Koos alleen verkrijgbaar in de Sligro of de betere delicatessezaak.

Coupeetje van de trein was compleet gevuld tijdens de spits tot de gangpaden en trappen aan toe.
De "sardientjes" sommige uitgerust met oortjes en volledig in zichzelf gekeerd. Maar ook "sardientjes"met een goedkoop paperbackje en niet te vergeten "sardientjes" met de onafscheidelijke mobieltjes.

Koos stond daar middenin als een dronken sardientje want het was voor Koos wat lastig om zich stabiel staande te houden zo midden in het gangpad dus eigenlijk voelde Koos zich dus dronken zonder dronken te zijn.

Controle van toegangsbewijzen had met deze sardientjesmassa geen enkele zin.

Maar wat Koos opviel was dat geen enkel "sardientje" aanstalten maakte om in gesprek te komen met een ander "sardientje".
Iedereen was volledig op zichzelf, de oortjes, de paperbackjes en de mobieltjes. Men gunde elkaar geen blik waardig.
Het leek net alsof de meest vreselijke boodschap was medegedeeld aan de passagiers zo depressief was de uitstraling.

Koos aanschouwde alles met een interne lach. Keek naar de groep apatische "sardientjes"in een (trein)blik.

En dan te bedenken dat de "sardientjes" dit elke dag ondernemen. Zelfde trein, zelfde moment, vaak met dezelfde "sardientjes" jaar in jaar uit.
Gelukkig voor Koos is het maar 1 dag van de week gedurende 6 weken en dan kan sardientje Koos het blik verlaten.

De trein arriveert en 1 voor 1 verlaten de "sardientjes" het blik. Sommige hollend naar het volgende blik die ze steeds meer afvoert naar de thuishaven.

Nu pas begrijpt Koos de afkorting NS............... Nederlandse Sardientjes.

Koos Dia: Als een sardientje