Deze blog is speciaal bedoeld voor christenen; voor hen die geloven. Hieronder staat een gedicht over het fenomeen - over beter: de gave van de Heilige Geest - tongentaal.

Is tongentaal goed?

Tongentaal is één van de gaven, die God aan christenen geeft als zij gedoopt worden in de Heilige Geest. Andere gaven zijn bijvoorbeeld profetie, woorden van kennis en gebedsgenezing.

Voor de goede orde, er is geen rangorde in deze gaven. Ook staat het ‘hebben of niet hebben’ van een of meer van deze gaven niet symbool voor het wel of geen christen zijn.

Hebben is trouwens sowieso niet het goede woord. Immers, God geeft de gave op specifieke momenten aan specifieke personen voor specifieke doelen. Het zijn Geestelijke gaven - cadeaus - en geen bezittingen in aardse zin.

Waarom besteed ik dan een gedicht aan juist deze gave (tongentaal)? Wel, ik ben bang dat deze gave te lijden heeft onder de druk van het verleden. Er zijn in de loop der tijd in de kerkwereld diverse uitspattingen geweest van geestelijke uitingen.

Daarbij kun je bijvoorbeeld denken aan de Toronto blessing. Hierbij werd volgens mij teveel menselijke saus op het Geestelijke hoofdgerecht gelegd. Het gevolg is extra voorzichtigheid bij gelovigen als zich een uiting van de Geest voordoet.

Ik ben echt bang, dat mensen in de kerk hierdoor de deur voor God (onbedoeld) sluiten. Dat God geen of onvoldoende ruimte meer krijgt om met Zijn Heilige Geest te werken in diezelfde kerk.

Nogmaals, als mensen niet in tongen spreken zijn ze geen slechte christenen. Maar mijn vraag is dan: ‘Waarom zou je een cadeau dat je van God krijgt niet uitpakken?’ Je pakt toch ook àl je cadeaus op je verjaardag uit?

Vandaar dit gedicht…

Gedicht ‘Is tongentaal alles?’

Is tongentaal alles?

Is het méér dan iets anders?

Is het een gave van God?

Is het dwang of gebod?

Kan een christen wel zonder?

Is het ècht zo bijzonder?

Wat heb je eraan

in je christenbestaan?

Laat je de duivel iets roven?

Wat laat hij jou geloven?