Allereerst leg ik een reis af van ongeveer een jaar. Dat voelt echt gaaf. Meerdere lezers zullen mij vasthouden en door mij heen bladeren. Alle letters worden gelezen. Elke keer als ik uit ben, word ik naar de volgende wachtende gestuurd. (er zijn een paar wachtende voor U)

Het is best wel spannend in welk huizen ik terecht kom. Wie weet waar ik beland? Zullen ze zachtjes met mij omgaan als ik door die gleuf geduwd word? Val ik hard of zacht met een plofje op een hoogpolig tapijtje? Ik mag toch hopen dat de hond des huizes niet zo’n alles verscheurend monster is. Ik moet op mijn reis nogal wat gleuven door als ik het goed begrepen heb…

Na ongeveer een maandelijkse verhuizing word ik elke keer opnieuw uit mijn omhulsel gehaald, om en om gekeerd en waar kom ik dan te liggen? Achteloos op het aanrecht, of met de nodige liefde op de keukentafel, de salontafel, de eettafel of misschien wel op het nachtkastje van de nieuwe lezer. Als boek ben ik wel nieuwsgierig…

Ik leef mij vaker in objecten in en dan ontstaat er deze gekkigheid.

Deze blog is ontstaan voor het selfpubcafe van Shirley Pellikaan en Kim Verheugen.

Loading full article...

je bent een publiek boek geworden begrijp ik.hihi
@marijke Dat nou ook weer niet... Hij wordt door een stuk of twaalf mensen gelezen en die gaan een recensie schrijven voor diverse sites en elke keer als mijn boek naar een ander verhuisd moet er een foto geplaatst worden op FB groepen die hiervoor bedoeld... Show more
More replies (1)
bedoel je jouw schrijfuitdaging van maart 2017?
@Hans van Gemert Ja dat kan best wel eens kloppen, over wat ik ben, weet je nog?
Heb je die toevallig? Zou ontzettend gaaf zijn!
More replies (2)