5
Wat is er positief aan het Coronavirus?
Er wordt aan mij gevraagd om OM te DENKEN.
De wereld staat op zijn kop…kan Corona daadwerkelijk wel iets positiefs aan de mensheid schenken?
Ieder voordeel heeft een nadeel en zo is het heel vaak ook andersom.
Maar positief denken over het Coronavirus valt mij lastig, het voelt krom.
Er zijn mensen die zeggen: “Corona brengt het beste in de mens naar boven.”
Het is wel een beetje waar, we zien mooie dingen ontstaan, maar hoe moet je als oudere in deze woorden geloven.
Gisteren zag ik tranen in de ogen van een prachtige dame,
ze is al oud en haar dochter komt echt waar iedere dag.
Ik was bij haar op bezoek toen ze vernam, dat dàt in ieder geval tot ergens in april niet meer mag.
“Mijn dochter mag niet meer bij mij komen”, de trilling in haar stem raakte mij pijnlijk in het hart…
Ik ben werkzaam in de ouderenzorg en die stomme Corona brengt ook hier heel veel smart.
Omdenken Angelien, omdenken!
Je bent een activiteitenbegeleidster en het welzijn van de mensen is één van jouw belangrijkste prioriteiten.
Blijf gefocust, blijf positief en laat je kostbare tijd niet aan negatieve klanken slijten.
Nogmaals sprak de vrouw: “Mijn dochter mag niet bij mij komen, hoe moet dat nou, mag ik haar dan echt niet zien?“
Ik had haar graag even willen omhelzen, even knuffelen, even geruststellen, maar helaas dat mag niet en ik zei: “Nou, weet u…misschien.
Ja, misschien…als u dat wenst, dan regel ik een video contact, het is wel anders, maar dan kunnen jullie toch nog even naar elkaar zwaaien,
dan kunnen jullie elkaar toch even wat persoonlijker groeten.”
Ik had zoals voorgeschreven een gepaste afstand genomen, maar haar hand wist toch mijn arm te ontmoeten.
Ze strekte haar arm ver uit, wreef innig en gaf heel af en toe even een klein knijpje,
of ze wou zeggen: “Ik vind het verschrikkelijk wat er allemaal gebeurt.”
Haar ogen keken doordringend, haar wenkbrauwen stonden gefronst en ze zei:
“Mijn dochter is belangrijk, ze is eigenlijk de enige die mijn dag nog kleurt.”
Haar woorden waren hartverscheurend en ik probeerde dan ook woorden te vinden om wat hoop uit te spreken in deze donkere tijden…
Ik kon haar niet echt troosten, maar ik wens met heel mijn hart dat een videoboodschap deze dame straks mag gaan verblijden.
Ik wens dat het iets mag zijn om naar uit te kijken, dat het iets mag zijn om dat verschrikkelijke stukje leegte mee te vullen.
En zo, ja misschien zo, weet Corona dan toch nog iets positief in de ouderenzorg te onthullen…
door: Een Stem van Gedachten / Angeliena Huis
www.angelienahuis.nl / info@angelienahuis.nl
Gedicht nummer 2...n.a.v. het bericht: "Kinderen tekenen voor ouderen"
Gedicht nummer 3...n.a.v. het bericht: "Coronacrisis laat zien dat werken ook anders kan"
Gedicht nummer 4...n.a.v. het bericht: "Als je voornaam ineens wereldnieuws is"
Gedicht nummer 5…n.a.v. het bericht: “Knuffelen wordt gemist”
Gedicht nummer 6…n.a.v. het bericht: “Massaal digitaal”
Tags: #omdenken #verdriet #ouderenzorg
Er wordt aan mij gevraagd om OM te DENKEN.
De wereld staat op zijn kop…kan Corona daadwerkelijk wel iets positiefs aan de mensheid schenken?
Ieder voordeel heeft een nadeel en zo is het heel vaak ook andersom.
Maar positief denken over het Coronavirus valt mij lastig, het voelt krom.
Er zijn mensen die zeggen: “Corona brengt het beste in de mens naar boven.”
Het is wel een beetje waar, we zien mooie dingen ontstaan, maar hoe moet je als oudere in deze woorden geloven.
Gisteren zag ik tranen in de ogen van een prachtige dame,
ze is al oud en haar dochter komt echt waar iedere dag.
Ik was bij haar op bezoek toen ze vernam, dat dàt in ieder geval tot ergens in april niet meer mag.
“Mijn dochter mag niet meer bij mij komen”, de trilling in haar stem raakte mij pijnlijk in het hart…
Ik ben werkzaam in de ouderenzorg en die stomme Corona brengt ook hier heel veel smart.
Omdenken Angelien, omdenken!
Je bent een activiteitenbegeleidster en het welzijn van de mensen is één van jouw belangrijkste prioriteiten.
Blijf gefocust, blijf positief en laat je kostbare tijd niet aan negatieve klanken slijten.
Nogmaals sprak de vrouw: “Mijn dochter mag niet bij mij komen, hoe moet dat nou, mag ik haar dan echt niet zien?“
Ik had haar graag even willen omhelzen, even knuffelen, even geruststellen, maar helaas dat mag niet en ik zei: “Nou, weet u…misschien.
Ja, misschien…als u dat wenst, dan regel ik een video contact, het is wel anders, maar dan kunnen jullie toch nog even naar elkaar zwaaien,
dan kunnen jullie elkaar toch even wat persoonlijker groeten.”
Ik had zoals voorgeschreven een gepaste afstand genomen, maar haar hand wist toch mijn arm te ontmoeten.
Ze strekte haar arm ver uit, wreef innig en gaf heel af en toe even een klein knijpje,
of ze wou zeggen: “Ik vind het verschrikkelijk wat er allemaal gebeurt.”
Haar ogen keken doordringend, haar wenkbrauwen stonden gefronst en ze zei:
“Mijn dochter is belangrijk, ze is eigenlijk de enige die mijn dag nog kleurt.”
Haar woorden waren hartverscheurend en ik probeerde dan ook woorden te vinden om wat hoop uit te spreken in deze donkere tijden…
Ik kon haar niet echt troosten, maar ik wens met heel mijn hart dat een videoboodschap deze dame straks mag gaan verblijden.
Ik wens dat het iets mag zijn om naar uit te kijken, dat het iets mag zijn om dat verschrikkelijke stukje leegte mee te vullen.
En zo, ja misschien zo, weet Corona dan toch nog iets positief in de ouderenzorg te onthullen…
door: Een Stem van Gedachten / Angeliena Huis
www.angelienahuis.nl / info@angelienahuis.nl
Lees ook mijn andere gedichten m.b.t. Corona in m.n. ouderenzorg:
Gedicht nummer 1...n.a.v. het bericht: "Geen bezoek meer in verpleeghuizen"Gedicht nummer 2...n.a.v. het bericht: "Kinderen tekenen voor ouderen"
Gedicht nummer 3...n.a.v. het bericht: "Coronacrisis laat zien dat werken ook anders kan"
Gedicht nummer 4...n.a.v. het bericht: "Als je voornaam ineens wereldnieuws is"
Gedicht nummer 5…n.a.v. het bericht: “Knuffelen wordt gemist”
Gedicht nummer 6…n.a.v. het bericht: “Massaal digitaal”
Tags: #omdenken #verdriet #ouderenzorg
