Op rantsoen gezet
Vrienden, ik ben op rantsoen gezet. Ik heb zojuist een gesprek met mijn baas gehad waarin ik, laat ik het niet verbloemen, stevig op mijn donder heb gekregen. En de reden, laat ik ook daar volstrekt eerlijk in zijn, ligt in mijn Yoors-gedrag.
Zoals jullie weten bestaat een deel van mijn werkzaamheden uit het produceren van teksten. In die teksten wil de klant dan een aantal tags, ofwel steek- of zoekwoorden verwerkt zien, om de ranking van zijn bedrijf in Google te verhogen. Appeltje, eitje. Wat je hiervoor nodig hebt is een computer, koffie, een heldere kop en soepele vingertjes.
Deze ochtend kwam ik op mijn werk en nadat ik de computer had aangezet herkende ik in een ontsiering op het beeldscherm een post-it briefje, waarin mijn baas mij dringend opriep in zijn kantoor te komen. Dus.
In de gangen is het een drukte van belang. Mijn nieuwe baas laat de ouderwetse pincode-sloten vervangen voor pasjes-sloten. Je pasje is dan je sleutel. Gewoon je pasje erdoor en de deur is open. En voor de sufferds die hun pasje vergeten is er altijd nog een deurbel.
De deur bij mijn baas staat open. Hij wijst mij op een stoel en een kop koffie die dampend op het onderzettertje klaar staat. Geen theelepeltje te bekennen, maar gelukkig is er wel een suikerpotje. Na de gebruikelijke zeven schepjes roer ik mijn koffie met het suikerlepeltje en plaats het, na het uiteraard zorgvuldig te hebben schoongelikt netjes terug.
Strenge bazen daar