"Moet die ouwe lappendeken ook op de foto?" Met een plat Amsterdams dialect was dit het eerste wat onze huwelijksfotograaf zei toen hij onze rooie magere huiskat Gijs zag.
"JA" zei ik zonder enige twijfel en floot naar mijn lieve huisvriend, die voor de gelegenheid een strikje om had.
Als katers een wandelstok konden gebruiken, dan had Gijs dat zeker gedaan! In zijn jongere jaren heel dik en groot, maar vooral ontzettend lief. Hij hoorde bij ons gezin! De fotograaf stond klaar om een mooi plaatje te schieten. Ik zag eruit als een prachtige pop met mijn bruidsjurk in Sissi stijl.
Mijn vader, moeder, broertje, zusje en ik stonden klaar. Even wachten op Gijs die langzaam naderde en precies voor mijn jurk geposeerd ging zitten. Klik..foto genomen.
Een zeer dierbare foto voor mij. Een paar weken later is Gijs overleden.
Met dit persoonlijke verhaal doe ik mee aan de 140woordenuitdaging van juli. Verplicht woord lappenpop. (Mag in delen gebruikt worden)
