faceseverywhere

Ligt het aan mij, of doet dit droge zaad dat aan een boomtak hangt je denken aan Edvard Munch's iconische schilderkunst te?

Volgens het Oxford woordenboek, pareidolia „[t] de perceptie van ogenschijnlijk significante patronen of herkenbare beelden, met name gezichten, in willekeurige of toevallige arrangementen van vormen en lijnen”. Kortom, het is onze neiging om overal gezichten te zien.

Levenloze objecten, gebouwen, schaduwen, wolken en zelfs de maan alle lijken vruchtbare grond te zijn voor onze verbeelding om los te breken en menselijke kenmerken te creëren waar geen mensen te vinden zijn.

Dit BBC artikel legt de wetenschap achter het fenomeen uit, waarin wordt beschreven hoe onze hersenen inderdaad op zoek kunnen gaan naar mensachtige attributen in de wereld om hen heen.

Deze coole maar verbijsterende tendens heeft zijn weg gevonden om sociale media en Yoors is geen uitzondering, omdat de hashtag #facesoveral illustreert.

Loading full article...