Het was fantastisch! Wat zijn oom Frits en tante Coby toch lieve mensen! 

Met een brede grijns, maar daarover zo meteen meer, verlaat Kareltje het huis van oom Frits en tante Coby. Hij mag zich gelukkig prijzen met zulke lieve vrienden!

De koffie met het lekkere koekje, de vriendelijkheid van tante Coby, haar zachte stem, maar krachtig genoeg om tot het diepst van het wezen door te dringen. En oom Frits, zelfs die kon zonder grappen en grollen, een uurtje of iets meer aan de keukentafel zitten.

Ja, het was een uitermate fijn gesprek!

En dus keek Kareltje met liefde en verheuging terug op deze fijne middag. En ook met die hele dikke grijns:

Oom Frits had met klapperende oren, de wijze woorden van tante Coby, met het schaamrood op de kaken, aangeluisterd:

‘Weet je,’ zegt ze, ‘Veel mensen vragen zich af wat ze voor hun geliefde moeten kopen. En in dat woordje -moeten- zit het probleem. Je moet niks, je mag. En als je van elkaar houdt is dat al voldoende. Elke dag weer. En regelmatig bloemen en bonbons horen daar gewoon bij.’ 

Wat een lieve mensen!

Dank u wel voor uw gastvrijheid en vriendschap, ik hoop nog vaak op bezoek te mogen komen.

Fijne Valentijnsdag!