Lieve Yoors,
Het loo, de koninklijke "achtertuin." Wat een mooie plek is dat. En wat bracht me dat een mooie herinnering.
Samen met de jongen die me meenam naar de Veluwe, en zijn moeder waren we aan het genieten van de pracht van 't loo.
Wat zagen we veel groen!
Na een stuk gewandeld te hebben gingen we rusten. Het groene mos vrolijkte me op, terwijl de moeder sprak over vroeger, en de avonturen met haar zoon op dit prachtstuk van een land. Ze straalde toen ze over hem sprak. We luisterden aandachtig, en maakten grapjes tussendoor. Ik voelde me warm toen ik luisterde naar zijn vroegere avonturen.
Nou ja, ik luisterde aandachtig, tot iets mij opviel..
Deze pracht zat te rusten in een "gouden" omgeving, waardoor haar groen er goed uit sprong. Niet doorhebbende dat ze ondertussen al door waren gelopen, en dat dat een mooier plaatje opleverde, nam ik foto's van de mooie vlinder.
Toen ik ging rennen om ze bij te houden moest ik al gauw stoppen, want ik keek in de ogen van een verwonderde vrouw, kijkend naar haar zoon vol trots.
Ik hield mijn adem in, wilde niks verpesten. Met zijn ogen gericht op het prachtige insect, had ook hij een verwonderde blik richting zijn hand. Door zijn rustige houding, ademhaling en zijn liefde van voor de natuur. Ja, dat kunnen insecten aanvoelen, bleef het praaltje tien minuten op zijn hand zitten. " chillen" zoals we het noemden.
Ik voelde het ook, zijn warmte. En even was ik jaloers op de vlinder op zijn hand. 'Was ik die vlinder maar...' dacht ik. Ik wist het zeker! Ik ben verliefd! En dat lag niet alleen aan de omgeving.....
Mijn hele wandelpad met deze jongen is bezaaid met momenten als deze. Waar we genieten van de natuur, en van elkaars gezelschap. Hij geeft me echt vlinders in mijn buik.
Echter ben ik bang dat deze paden dan weer onbewandelbaar worden. En dat de vlinders dan wegblijven.. als hij weet wat ik voel voor hem.
Goede herinneringen als deze, lieve Yoo.rs,
Zijn net zoals de omgeving van die vlinder... goud waard.
Ze blijven zolang jij je ze herinnert.
