Broodpudding, een oud gebruik om oud brood te verwerken

Mijn grootmoeder een kranige negentiger doe met niets meer plezier dan met een stuk lekkere broodpudding.

Of toch, soms heel al en toe verkiest ze een appelflap. 

Maar broodpudding dat is echt haar ding.

Dus af en toe breng ik haar een stuk broodpudding, meestal zelf gebakken en af en toe van een lokale bakker.

De weinige bakkers die het nog in hun assortiment hebben, ja ze zijn schaarser geworden.

Om dan nog niet te spreken van de weinige bakkers die lekkere broodpudding hebben.

De plaats waar ik die vroeger vond, heerlijke broodpudding met smaak, daar zijn de eigenaars op pensioen.

Dus laatst ging ik er bij een andere bakker halen op weg naar grootmoeder.

Ik stapte de bakker binnen en ja hoor ze hadden broodpudding, veel zelfs, en spotgoedkoop.

Nu ja ik twijfelde eerst nog even, had die niet zo een bleke kleur, zag hij er wel smakelijk uit?

Enfin, ik kocht twee flinke stukken, en trots met mijn buit reed ik verder naar mijn grootmoeder.

Ik zak haar al lachen toen ik het doosje uithaalde, een potje koffie en daar gingen we.

Maar oeps wat was dat, precies verdronken brood in een suikerwater, een smaakloze brij die zelfs grootmoeder niet zover kreeg dat ze het stuk zou opeten.

Voortaan maak ik enkel nog zelf mijn broodpudding met het recept van mijn moeder. Die is tenminste de naam broodpudding waardig.

Wil je hem proeven? Zo maak je hem :-)