'Hé, kabouter Pierewier, jij hier?'

'Huhuhheeehuuh, ieeeegh huoho.'

Onverstaanbaar. Ik krab me achter mijn oor, trek eens aan het lelletje. Misschien ligt het wel aan overtollig oorsmeer, en plopt de buis van Eustachius weldra open. Of mogelijk ben ik mijn magische krachten kwijt en ben ik de sprookjestaal niet meer machtig. Die gedachte jaagt me meer schrik aan dan ik toe wil geven. Ik hoor een lichte plop. Een slaak van verlichting volgt.

'Zeg het eens! Ik verstond je net niet goed.'

'Hyyyeeiiihaaah.... wwwwater.'

'Water? Wil je water of wil je me waarschuwen voor watergevaar?'

'Vingerhoedje  water, als u het kunt missen. Ik heb me suf gerend.'

'Tuurlijk!'

Gelukkig heeft mijn man het leertje van de kraan nog niet vervangen, dat scheelt me weer een handeling. Ik snor snel een vingerhoed op en vang er wat druppels in op en reik het Pierewier aan.

Dankbaar slaat het kleine ventje het vocht achterover en kan me eindelijk vertellen waar hij voor komt.

'Snel er is geen tijd te verliezen, de draak Lucifer is in gevaar. Hij en zijn hele gezin. De boze tovenaar heeft eerst met een magische spreuk twee vreemdelingen die in een flowerpowerbusje waren gekomen versteend.'

'Oooh,' het begint me een beetje te dagen. Voelde het al aan mijn eigen water dat er iemand in nood was.  Ik meende al een traan te bespeuren, maar wist alleen niet waar.

'Mijn kaboutermaatjes zijn de draken gaan waarschuwen, maar ik vrees dat dat niet genoeg is.'

'Waar haal je het idee vandaan dat ik kan helpen?'

'Dana kan alles. Dat is algemeen bekend in ons wereldje. Wanneer iets echt in de soep dreigt te lopen, schrijft u het met uw magische pen weer uit de penarie.'

Pierewier kijkt er zo overtuigd bij, dat ik hem niet tegen durf te spreken.

'Vooruit maar weer, waar zijn de dramadraken en waar is het stelletje versteende minimensjes?'

'Volg mij maar, haast is geboden.'

'Ja ja, ik kom eraan zodra ik tijd heb. Zal netjes een wordt vervolgd aan dit drama plakken, zodat we nog tijd genoeg hebben.'

wordt vervolgd