Loslaten door toelaten

Ik hoor zo vaak mensen zeggen als ik me weer ergens druk om maak dat ik het beter kan loslaten! Waar ik me druk om maak. Tja..
Ze hebben wel gelijk denk ik.

Oke, zo gezegd zo gedaan?
Ik zeg tegen mezelf dat ik het moet loslaten omdat dat beter is voor mij.
De vraag is of dit echt wel zo goed werkt. Ik maak me niet zomaar ergens druk om. Dat wil zeggen dat iets in mijn lichaam moeite heeft met accepteren van die situatie. (Irritaties, ziektes, pijn e.d.)
In mijn hoofd besluit ik om het los te laten. Is mijn irritatie of vervelende gevoel hiermee verdwenen? Nee! Het zou een wonder zijn als het ineens weg zou zijn want waarom heb ik het dan zo lang vastgehouden?
Ik begrijp ook niet waarom ik me druk maak. Ik weet alleen dat ik het doe. Ik weet dat het me een vervelend gevoel geeft en dat ik er niet blijer van word. Maar hoe kan ik dit nou loslaten?

Een probleem zou je kunnen vergelijken met een kind. Een kind wil aandacht. Als het kind geen aandacht krijgt, gaat het net zo lang aan je trekken tot je de ruimte neemt voor het kind. Op het moment van aandacht voelt het kind zich gehoord, gezien en serieus genomen. Hierdoor kan het kind weer verder wat het wil doen en kan jij ook weer doen wat je van plan was.

Waarom vind ik het nou vervelend om even stil te staan bij een probleem? Wat ik op dit moment nog niet doorheb is het feit dat hoe langer ik niet naar het probleem kijk, des te langer het in mijn lichaam blijft. Dus doordat ik het niet wil voelen en het liefst zo ver mogelijk weg wil stoppen, blijft het maar aan me trekken en me vervelen totdat ik er ziek van word. Echt, ik word er soms doodmoe van.
Dan stop ik het nog verder weg en ik doe de deur op slot.

Stel nou dat ik een keer anders zou reageren dan dat ik normaal zou doen en ik zou even stil staan en kijken wat het probleem mij te vertellen heeft.
Op dat moment kan ik onderzoeken welk probleem het is. Ik kan me afvragen waarom ik dit probleem heb. Wat wil de ander (mens, situatie, mijn lichaam) mij duidelijk maken? Ik krijg misschien een inzicht omdat ik hetzelfde probleem ooit eerder in mijn leven heb meegemaakt.

Het menselijk lichaam is van nature erg beschermend. Het wil je beschermen tegen alles waar je niet blij van wordt. Een nare ervaring in je vroege jeugd kan in je latere leven weer omhoog komen als je weer in een soortgelijke situatie komt. Je lichaam weet dan nog dat je deze pijn nooit meer wilde voelen en zal er alles aan doen om je te beschermen. Het grote verschil met vroeger is alleen dat je nu niet meer klein bent en je hebt veel meer ervaring en je kan je heel goed zelf redden. Je hebt je lichaam dus in dit geval niet echt meer nodig om je te beschermen. Hoe vertel je je lichaam dit?
Je gaat kijken wat er gebeurd is toen je klein was.
Hoe oud was je? Wat gebeurde er? Wie was erbij?
Langzaamaan wordt het duidelijk waarom je lichaam toen zo gereageerd heeft. Het is logisch dat het zo gereageerd heeft want anders had je het waarschijnlijk niet overleefd.
Het kleine mensje in jou heeft er dus veel baat bij gehad dat het zo beschermd is geweest.
Je zou in gesprek kunnen gaan met jezelf toen je nog klein was en dit mee moest maken. Vertel het dat je begrijpt dat het zich zo (naar, vervelend, afgewezen, angstig, boos, verdrietig, machteloos oid) heeft gevoeld. Troost het kind maar.
Dan vertel je het kind dat je het overleefd hebt en dat je nu veel sterker bent en dat je nu goed voor jezelf kan zorgen. Vraag het kind maar wat het nog nodig heeft van je. Wacht op antwoord.
Geef het kind waar hij/zij zo naar verlangd heeft. Omhels het kind en versmelt als het ware met hem/haar. Of herhaal de vraag wat het nodig heeft als het dit niet toelaat. Ga ermee door tot het kind zich laat omhelzen.
Kijk hoe het nu voor je voelt.

Wat je nu net gedaan hebt is het probleem toegelaten in je leven en daardoor kon het losgelaten worden.
Je zal merken dat het probleem er niet meer is of al veel minder. Hangen er nog meer situaties aan vast of was dit de oplossing? Ga het maar onderzoeken.
Het lijkt alsof het proces van toelaten en loslaten een lang traject is. Dit kan in een sneltreinvaart gaan. (In een half uur of uur kan je al veel te weten komen)
Als je het moeilijk vind om hier alleen aan te werken kan je altijd m'n hulp inschakelen. Ik kan je begeleiden en je erdoorheen helpen.

Ik heb hiervan geleerd dat ik als ik mijn vervelende gevoel TOELAAT in mijn leven en er rustig naar durf te kijken, dat het dan eigenlijk snel weg kan zodat ik er geen last meer van heb. Zo wil ik het met al mijn problemen doen. De ruimte geven aan mijn nare gevoelens zodat ze weg kunnen zodat ik een rustiger en blijer leven kan leiden.