Opzoek naar een paard, hoe dan?

Zoals sommige van jullie hebben gelezen in mijn blog "Mijn zoektocht naar een eigen paard deel 1" was ik dus opzoek gegaan naar mijn eigen knollie. Na ongeveer 2 jaar ruim bij te hebben gereden was ik nu klaar om de stap te maken voor een eigen paardje.

Ik had mijn "eisen" op een rij en ben naar verschillende adressen geweest waar ik gekeken heb voor een eigen paardje. Het zoeken naar deze paarden ging via marktplaats of via een paardenforum facebook.

Mijn eerste afspraak:
Via een forum op facebook kwam ik een leuke tinkermerrie tegen, ondanks dat ik opzoek was zelf naar een ruin spraken de overige kenmerken van deze merrie mij erg aan. Toen een afspraak gemaakt om te gaan kijken. Toen we eraan kwamen kreeg ik al een raar onderbuik gevoel... Ik wist dat er iets niet klopte maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Mijn nicht die mee was naar de afspraken (naar alle afspraken trouwens) had het zelfde gevoel achteraf. Toen we de plek zagen stonk het er erg en de paarden zagen er niet fris uit. Toen ze de merrie pakte leek ze op het eerste oogopslag een super leuke knappe merrie, tot we verder keken.... Zo had de merrie symptomen van bloedarmoede, zakte ze tijdens het rijden door der benen heen en vertoonde ze met rijden vluchtgedrag zodra er iemand op haar rug zat. Hier ging dus meteen een dikke kruis doorheen heb er twee seconde opgezeten en wist niet hoe snel ik af moest stappen.

Mijn tweede afspraak:
Mijn tweede afspraak was vlak bij huis. Het was bij een jong meisje die haar paard wilde verkopen. Het was een tinkerruintje en er was zeker een klik onder het zadel. Vanaf mijn kant heel positief vanaf haar kant ook. Ik zou de eerste keus hebben, echter zonder dat ik het wist is deze doorverkocht en meteen meegenomen... domper dus weer een kruis erdoorheen.

Mijn derde afspraak:
Eigenlijk was ik niet heel actief meer aan het zoeken. Ik had voor de dag erna nog 1 bezichtiging op de planning staan en ik had samen met mijn nicht besloten, mocht dit hem niet zijn dan stoppen we tijdelijk met de zoektocht. Ik was nog even in de middag op facebook aan speuren of ik stiekem niet toch nog een leuke zag en wat denk je op dat moment kreeg ik een berichtje van vriendin van mij dat er een leuke ruin te koop staat met een pittig karakter bij een manege vlak bij waar ik woon. Toch gaan kijken en contact gehad met de desbetreffende manage. Wat ik hoorde van de kruising tinker ruin sprak mij direct aan en ik was reuze enthousiast. Helaas zou er morgen een stel komen kijken die dan eerste keus op hem zouden hebben... Mijn maag draaide meteen om en heb toen gevraagd wanneer er een mogelijkheid was om hem te komen bezichtigen. Zij vertelde mij dat ze in de avond nog een plekje had en dat ik dan eerste keus zou hebben. Kosten wat het kost ik zou die avond op de manege zijn. Mijn nicht opgetrommeld en ja hoor in de avond naar de manege gereden om te gaan kijken bij de tinker ruin. Hij werd verkocht wegens zijn gedrag: Hij bokte, staakte tijdens het rijden en alle kinderen vielen eraf waardoor hij weg moest. Wel een lief karakter wel wat schuw mankeerde verder niks. Tijdens het voorrijden merkte ik al wat er bedoeld werd bokken bokken bokken en geen stap zetten, het was hilarisch om te zien. Toen was het mijn beurt en wonder boven wonder hebben we kunnen stappen door de bak en zelfs een klein stukje gedraafd, er was een mega klik onder het zadel en ik was meteen verkocht. We spraken af dat ik het weekend nog zou komen om een buitenrit te maken dit deed hij blijkbaar wel zonder te staken en te bokken.... echter kwam er een kink in de kabel en werd alles even anders....

Mijn vierde afspraak en een grote grote fout....
(de informatie hier over plek en eigenaar en paard ect. hou ik algemeen ivm privé redenen)
Hoe blij ik ook met mijn vorige afspraak was ik had deze afspraak nog staan en vond het niet netjes om deze nog af te zeggen zo last minute, achteraf een grote fout... als je toch eens in de toekomst kon kijken.....
Dus vroeg op pad. Over het paard was er bekend dat wel wat probleempjes kon hebben met het rijden, wilde graag versnellen maar was wel goed terug te rijden werd er gezegd. Ook toen ik dit paard zag kreeg ik een naar onderbuik gevoel, paard kwam al bezweet de stal uit, maar ik dacht we hebben lang gereden het is ook bloed heet niet zeiken en gewoon erop het zal allemaal wel mee vallen.
De eerste rondjes erop gingen goed ik merkte wel dat het paard wat wilde versnellen, maar door mijn benen eraf te houden ging het goed. Toch bleef ik een raar gevoel houden en wilde ik eigenlijk stoppen met rijden. Nog een rondje dacht ik en dan stoppen toen draafde het paard aan, was niet meer te remmen, ging over naar galop en van de galop naar ren galop er was geen houden meer aan wat ik ook deed het paard was niet te stoppen. Ik reed in een loods met een aankoppelende schuur waar onder andere caravans en hooiwagens stonden opgeslagen. Helaas voel je hem waarschijnlijk al aankomen daar ging ik in volle ren galop de schuur in recht op de caravans af ik wist nog een ruk aan de teugels te geven en voor ik het wist maakte ik een noodklapper op een ijzeren hooiwagen die er stond... Ik wist nog net het paard weg te jagen entoen voelde ik even niks meer alleen maar en enorme steek door mijn benen en schouder heen alsof iemand net een mes erin aan steken was.... De ambulance werd gebeld en er werd mij meteen verteld dat het er niet goed uitzag en dat ik wel eens het een en ander gebroken kon hebben.. Het enigste wat ik dacht wat er ook gebeurd ik moet en zal Bols kopen (het paard uit afspraak 3). Achteraf bleek ik er goed vanaf te zijn gekomen en kreeg ik van de arts grote complimenten voor het feit dat ik een cap droeg tijdens het rijden dit had wss mijn leven gered. Met flinke blauwe plekken, verwondingen, onder de schrammen, flinke kneuzingen en pijnstillers, mocht ik gelukkig wel naar huis. Ik kan jullie niet vertellen hoe blij ik was dat ik uiteindelijk in mijn bedje in de huiskamer lag, want ja traplopen dat zat er even niet in...

Hoe het verhaal verder is gegaan zal ik morgen in een nieuwe blog over Bols vertellen!

De foto's die zijn toegevoegd zijn de foto's een week na het ongeluk deze vond ik nog wel op Yoors kunnen.