Schrijvershotel in Benidorm deel A1 Jaloers momentje van Vincent.
Bij het begin beginnen, klik dan op de volgende link: Schrijvershotel A
Het volgende moment verdween Joa, via de terras deuren naar binnen, en maakte Vincent en ik op het zelfde moment contact met elkaar door te gelijk een vraag aan elkaar te stellen.. Wat wij oploste met een knuffel, gevolgd door een aantal vlinder kusjes..
Op het moment dat ik wilde gaan verzitten, legde Vincent direct zijn hand op mijn arm, nadat ik goed zat, legde ik mijn vrije hand over die van hem, en keek hem enkel vragende aan.. Hij beantwoorden het oog contact, haalde even zijn schouders op en was verder stil.. Lieverd, ik kan geen gedachten lezen, melde ik hem, maar dat er iets aan de hand is, kan ik voelen, zo enorm sterk.. Sorry, wil je geen pijn doen, reageerde hij, met een heleboel emoties in zijn stem.. Doe je niet zo snel, zo lang wij samen kunnen praten, is er voor bijna alles een oplossing, hoe moeilijk die soms ook kan zijn.. Stelde ik hem gerust en probeerde ik hem uit te leggen..
Ik weet het gewoon even niet meer, begon Vincent, alles voelt zo dubbel op de een of andere manier.. Alsof alles aan de ene kant super geweldig aanvoelt, maar aan de andere kant voelt het dan ook weer heel pijnlijk en niet prettig.. Zelfs nu, weet ik niet eens echt zeker of je mij wel begrijpt, omdat ik gewoon niet weet hoe ik het anders moet omschrijven, besloot hij met een zucht, die wel uit zijn tenen leek te komen..
Begrijp heel goed wat je bedoelt, stelde ik hem opnieuw gerust.. Heeft alles te maken met je gevoel, dat vast heeft gezeten op je borst, een stukje daar van hebben wij van nacht samen opgeruimd, en ben je dan ook door heen gegaan, om het los te kunnen laten, maar door dit begin van een stukje genezing, is je gevoel open gegaan, waardoor je je emoties niet meer alleen met je verstand bedenkt, maar met je hele lichaam nu ook voelt, elke vezel en elke zenuwcel voelt nu de emotie, en dat is eng omdat je het niet gewend bent.. Gaat dat weer over ? Viel hij mij vragende in de reden.. Ja, knikte ik, is een soort van leerproces, leren voelen en er mee leren omgaan, kan lastig zijn, maar niet onmogelijk..
Vind het echt vervelend, is allemaal zo heftig, alsof ik dan niet meer helder kan na denken.. Vertrouwde hij mij direct toe.. Dat is een goede start, een goed begin, dat je dat ergens diep van binnen, kunt beseffen, maar kun je een voorbeeld geven ? Stelde ik hem voorzichtig de vraag.. Even moest hij over mijn vraag na denken, voor hij antwoord gaf.. Ik had het liefste op de gang bij de badkamer op je gewacht, in plaats van hier op het terras.. Maar heftiger was mijn gevoel, toen je net terug kwam samen met Joa, je was zo gelukkig dat je straalde, alleen waarom dan niet samen met mij ? Maakte mij zo boos, maar ook verdrietig, terwijl het mij ook gelukkig maakt, ik een heleboel liefde voel, als ik je zo zie..
Maar ik denk dat ik even terug moet naar je eerste verhalen om alles goed te kunnen begrijpen.
Maar sterkte in elk geval!