Schrijvershotel in Benidorm deel J: Een ijsje eten met Maaike...

Pas nadat mijn haar helemaal droog was en in model zat, stapten ik de badkamer uit, terwijl ik in mijn ooghoek een roze koffertje naast de kast zag staan... Het volgende moment werd mijn aandacht getrokken naar mijn hoofdkussen, waar een beer op zat, met zijn rug tegen de muur.. Wat een leuke beer, zei ik tegen Vincent, terwijl ik er naar toe liep, even keek hij om en melde: Die zat bij ons voor de deur, op het roze koffertje.. Verbaast keek ik even naar deze beer omdat ik hem helemaal niet herkende, als een van mij, van ons.. Voorzichtig pakten ik hem op, om hem op de bank te zetten bij mijn, onze knuffels die daar gezellig bij elkaar stonden.. Maar wat was dat nu, het leek wel of deze beer adem haalde en toen ik hem neerzetten, knipoogde hij een seconden naar mij..

Verbaast bleef ik er naar kijken, tot Vincent mij riep omdat hij iets niet begreep wat er gebeurde op mijn laptop.. Na dat ik deze opnieuw had opgestart was ook het probleem verdwenen, en ging ik met mijn mobieltje op het bed zitten.. Na een aantal berichtjes aan Moeders via Watts ap en een soort van oproepje onder de laatste blog van Hans wat betreft de gevonden beer, wat iets in mij zei dat het van een van de schrijvers moest zijn, duidelijk een Yoorsiaan..

Nadat ik de reactie had geplaatst, hoorde ik hoe Vincent mijn laptop dicht klapten en merkten ik hoe het volgende moment naast mij stond.. Hoe is het met Moeders ? Informeerde hij, terwijl hij naar mijn mobieltje wees.. Vast wel goed, zij heeft bijna nooit haar mobieltje mee, dus zodra zij op de kamer is krijg ik wel een berichtje terug.. Antwoorden ik, terwijl ik het mobieltje op mijn nachtkasje legde..

Gaan wij nog wat leuks doen ? Informeerde Vincent met een glimlach van oor tot oor, want als ik mij goed herinner, heb ik van avond een date toch ? Was zijn volgende vraag.. Klopt met Maaike, melde ik, te minsten als je je goed voelt en niet te moe bent.. Dat gaat nog best, viel hij mij in de reden, heb goed geslapen en van de telefoontjes heb ik alleen nog maar meer energie gekregen.. Alleen vertel ik er verder nog niets over, heb al weer te veel gezegd, dus vragen stellen heeft geen zin.. Besloot hij met een waarschuwende blik in zijn ogen, waar ik een beetje om moest lachen.. Ik zou niet durven, reageerde ik, hoewel ik wel super benieuwd ben.. zei ik eerlijk.. Vincent glimlachten enkel...

Hoe gaat het met het zwermpje ? Vroeg hij en veranderde zo van onderwerp.. Goed, antwoorden ik, heb van middag op het strand even met Naomi en Maaike gesproken, en dat ging heel voorspoedig! Zelfs zo dat Maaike vroeg of zij een ijsje met je mocht gaan eten.. Dan moesten wij dat maar gaan doen ! Vulde Vincent aan.. Nadat onze beschermer Menno vanaf het tussen station, de deur naar de binnen wereld open had gedaan, melde Maaike zich bij hem en zat het volgende moment naast mij..