Lucifer forever! (Februari schrijfuitdaging Hans van Gemert, slot)

Lees ook de aan onderstaand verhaal voorafgaande verhalenreeks van Encaustichris, dan wordt het allemaal nóg duidelijker

Vierentwintig paar oogjes keken verbaasd en geschrokken van onder het struikgewas naar de open plek waar zich zojuist wonderlijke taferelen afspeelden. Want hoe vaak zie je een tovenaar, een vijftal draken én twee verstenende mensen bij elkaar?

‘Ik ken die man’, mompelde een oud gerimpeld kaboutermannetje en streek daarbij door zijn lange, grijze baard.

‘Is dat nou een tovenaar?’ piepte Sinti, een heel jong kaboutertje, ‘Is dat een echte, opa?’

‘Stil jongen, ik moet even denken.’ De rimpels in het oude voorhoofdje werden nog dieper, en de oude kabouter krabde zich een paar keer onder zijn puntmuts. Toen werden zijn ogen groot.

Loading full article...