De grote steatoda
Afgelopen week maakte ik kennis met mijn nieuwe huisbewoners: de grote steatoda.
De linker is het mannetje, de rechter is het vrouwtje.
Uiteraard ging mijn nieuwe huisspin ook op avontuur…
En ik ging er (behoedzaam) achteraan. De grote steatoda is namelijk nauw verwant aan de beruchte zwarte weduwe. Eveneens een giftige spin, maar in tegenstelling tot wat haar naam doet vermoeden, is ze maar zo’n centimeter groot.
Het mannetje kroop even onder mijn bureau (misschien om te jagen op de muggen die mij ’s avonds teisteren) en liep vervolgens weer terug naar zijn vrouwtje.
Hier zie je de twee op elkaar af komen rennen. Ik was even bang dat de een de ander zou gaan oppeuzelen, maar dat gebeurde gelukkig niet.
Deze spin is sinds enkele decennia vrij algemeen in België en het zuiden van Nederland (ik woon lekker in het midden).
Voor zover bekend zijn er hier nog geen gevallen van steatoda-beten.
Elders wel, vooral in Australië. Die gevallen leerden dat het gif van de grote steatoda gelijkaardige symptomen teweegbrengt als dat van de zwarte weduwe.
Het gaat onder meer om hartritmestoornissen, braken, koorts, vochtopstapeling, stokkende ademhaling en spierspasmen.
Het web is nu alweer een paar dagen leeg. Ik heb geen idee waar het stel heen is verhuist. Zolang het niet direct onder mijn bureau is, vind ik alles goed!
