Door het water heen zie ik een tintelende verschijning.

Ik voel een kleine kriebel in mijn buik... en ik voel men lippen opengaan en groots geluid komt uit mijn mond... ELFJE!

Ik begin heel hard te lopen richting de waterval en ja hoor, de tintelende verschijning komt onder het water door. Vliegensvlug komt Elfje op mij afgestormd!

Waw! Wat een blij weerzien. Alsof jaren zijn verlopen en we toch geen enkele minuut zonder elkaar waren. Even blijft de tijd stilstaan tot ik zachtjes fluister... "Elfje, ik stik..."

Langzaam laat ze me terug los vanuit een super kwellende maar toch omhelzende houding.

"Sorry" "Ik ben gewoon zo blij je terug te zien, waar ben je al die tijd geweest?" vraagt ze.

Even blijft het stil en weet ik niet wat eerst te antwoorden.

Elfje kijkt me grappend aan... "Ik heb je naar Benidorm gestuurd om even uit te rusten, je hoofd leeg te maken. Ik had niet gedacht dat je het laatste stuk zo ernstig zou opnemen"

Een brede grijns valt over haar gezicht...

"Nou, vertel dan maar over je grootste avonturen die je beleefd hebt zonder mij... "

We gaan even samen zitten in de graskant langs de beek, waar ik langzaam maar vol plezier aan al mijn spannende verhalen begin. Enkele uren en lachrimpels verder voelen we dat het tijd is om de dag af te sluiten en naar huis te gaan. 

"He, we zien elkaar morgen wel weer terug?"

En voor we afscheid konden nemen, werden we onderbroken door twee gekke figuren.