Ten Huize Pistoni: Hoofdstuk 20. Afscheid en verlossing

“Josy, wat bedoelde Baël, met dat Pistoni je niet levend aan hem had gegeven?”

Het meisje wreef over haar armen waar ze gebonden was geweest. “Baël is een demon waar kinderen aan worden geofferd in ruil voor zijn diensten. Toen Pistoni wist dat ik zijn dochter niet was, ontstak hij in zo’n woede dat hij de duivel aanriep. Hij verkocht zijn ziel in ruil voor heel veel macht. Hij had ondertussen al enige wensen afgetroggeld van Baël vooraleer hij mij in een bui van woede vermoordde, net zoals de rest van zijn gezin. Baël was nog altijd gebonden door z’n wensen aan Pistoni, maar Pistoni had nooit z’n dochter levend geofferd aan de demon. Daarom is hij nooit machtiger geworden dan een kwaadaardige geest met een beetje magische gaven. Ik veronderstel dat Baël vandaag de rekening als vereffend beschouwde.

Pistoni kreunde van in z’n hoek en siste als een gewonde slang. Het kruisje hield hem ter plaatse. Hij was nu zelf gevangen. Gevangen is zijn eigen geloof in het kwade en dus ook het goede.

“Als ik het goed begrijp, “ vroeg ik aan Josy, “is hij gewoon een slachtoffer van zijn eigen wraakzucht. Hij wou de genoegdoening om jou zelf te doden en daardoor verloor hij zijn eigen grote plan uit het oog. Een grote en machtige demon worden.”