Weet jij wat er gebeurde, die middag in de sneeuw? Johan vraagt het op bezorgde toon aan zijn vrouw Janita. Helaas moet Janita ontkennend antwoorden. Dus begint Johan haar bij te praten.
“We hadden net een heerlijke autorit achter de rug”, begint Johan zijn verhaal.
“Eigenlijk ging alles bijna wonderlijk goed. Zelfs het weer zat mee. Tot we hier bij ons hotel aankwamen. Het heeft hier de afgelopen dagen flink gesneeuwd, dus alles wat we zagen was wit. Sneeuwwit. Nadat ik de auto had geparkeerd stapte jij uit en…”.
Johan heeft moeite om zijn verhaal te vervolgen. Het is niet eenvoudig voor hem om zijn vrouw hier zo te zien liggen en haar te gaan vertellen wat hij toen voor zijn ogen zag gebeuren. Maar hij vermant zich en bijt door de zure appel heen.
“… En toen lag je daar op de grond te spartelen. Alleen was het spartelen maar van korte duur. Na een paar tellen bleef je doodstil in de sneeuw liggen. Uitgegleden over precies dat ene spekgladde plekje in de hele omgeving.”
Johan blijft een tijdje bij Janita aan het bed zitten. Hij peinst erover hoe hij nu met deze kink in de kabel om moet gaan. Als kind al zong hij naar hartenlust mee met het lied Op bergen en in dalen. Maar nu krijgt dat lied toch wel een bijzonder persoonlijke wending. En dat is niet iets waar hij blij van wordt. Immers, zijn hele vakantie dreigt in het water te vallen.
Johan begint aan alles te twijfelen waar hij zijn hele leven al in heeft geloofd. En Janita ligt alleen maar te slapen en is onbereikbaar voor hem. Hij durft het niet onder ogen te zien, maar zijn vrouw ligt nu al twee dagen roerloos in bed. Dit is een echt dal in zijn leven. Hij voelt zich nu zelfs bedrogen door God. Immers, God had hem heel persoonlijk duidelijk gemaakt dat Janita zijn vrouw voor het leven zou zijn. En dat lijkt nu allemaal quatsch! Johan baalt als een stekker.
God lijkt ver weg en het is bijna onmogelijk om nog te accepteren dat Hij ook in dit diepe dal bij Johan en Janita zou zijn. De hemel lijkt van koper en voor het slot mist Johan de loper.
De sneeuw is blijven liggen. Als Johan door het raam van de hotelkamer naar buiten kijkt, ziet hij dat zijn auto helemaal is ingesneeuwd. Het zal wel even duren voor zijn problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen, denkt hij.
Hij kijkt nog maar een keer naar zijn vrouw. En plotseling bekruipt hem de gedachte ‘Ik wil dood!’. Hij schrikt van zichzelf, maar weet zich aanvankelijk te herpakken. Dat is echter niet van lange duur. Die avond besluit hij niet langer te eten. Waarmee hij in feite ook de zorg voor Janita uit handen geeft.
Omdat er deze dagen niemand om hen heen is, verzwakken ze beiden in ijltempo. Hun leven koerst onverbiddelijk af op de onvermijdelijke dood. Een bijna onmenselijk scenario.
Zou dit waar gebeurd kunnen zijn? Of zou Johan nog op tijd tot inkeer komen en zijn hulp zoeken bij de Enige die die hulp kan bieden?
Dit verhaal is geschreven in het kader van de schrijfuitdaging van Hans van Gemert voor deze maand.
Uitdagingen, die altijd garant staan voor spanning en sensatie!
Andere verhalen van Flying Eagle
