Erwin Daniëls

Desondanks toch terrasweer. Getrotseerd en niet bepaald op een droogje gezeten. Na de hectiek van pre-Prinsjesdag en de grote dag zelf een rustmomentje om in te lijsten. De keuken kende een bijzonder uitgebreide brigade om de verwachte volkstoeloop vakkundig te verwerken. Los van de gezelligheid die dit met zich meebrengt, droeg de goegemeente hier hoegenaamd niet aan bij. Bijkomstigheid dat de voorbereidingen voor de donderdag aanzienlijk aanmatigend aangepakt mochten worden. Als geste van zaagmans dus een uitje, zonder snipperen.Intussen verliezen de stamgasten uit Rotterdam in een Europees treffen, is er een festival aan de overkant van de straat. De zomer vloeit geruisloos over in najaar, jaar na jaar. Redenen om te veranderen te over. Het kleuren van het blad in volle zon voorzien van voeding, de vensterbank als vaste grond. Kijk om me heen en herken hele herinneringen helemaal herleef ik ze. Net als geschiedenis herhaalt het gemoed malend en nederig om op enig moment op te staan wanneer het tegenzit. De balans is te vinden net boven het midden van deze spiraal.Hollen en stilstaan stilaan gewend. Van hot naar her in een race tegen de klok. Wijzer geworden, gehard door de dood. Verlies niet mezelf allerminst. Vooruitzichten verlangen, met toekomstperspectieven, ervaringen meemaken, er zijn geweest.Met Kerst naar New York, tien dagen Big Apple, Vrijheidsbeeld en Central Park in de sneeuw. Lijkt nog onwerkelijk, was zeer bewerkelijk maar is opmerkelijk makkelijk gedaan. Wel een retourtje, wat iets zegt over zaken. Maandag bezoek ik Gastvrij - in het kader van persoonlijke ontwikkeling - en Folie Culinaire is 7 oktober aan de beurt. Beurzen waar inspiratie en interesse elkaar ontmoeten, op het gebied van horeca in de breedste betekenis van het woord. Lees hier over eerder bezoek.Murw. Hoe ingetogen dankzij positiviteit op persoonlijk vlak afgezet tegen rampscenario's waar menig horrorregisseur nog een puntje aan kan zuigen in virtuoze realiteit. Niet alleen de keiharde feiten, maar zeker ook de casuele verslaggeving en de kleinerende vinkjes bovendien. Noem geen namen, doe boete, sluit me af voor escalatie. Bemerk dat binnen- en buitenkant belachelijk bot botsen soms. Is het dan valse bescheidenheid, een instinct dat zorgt dat je er altijd weer instinkt, de wet van Murphy? Murw.Een tegenstelling heeft geen bestaansrecht zonder tweede component. Overdrijven is hier gepast. Overwinteren toepasselijk, overdenken passend, zo niet nu. Een welgemeend waanzinnig weekend gewenst!

Erwin Daniëls

De chef is baas, nomen est omen. De mitsen overstemmen nog altijd de tenzij en zijn onderling inwisselbaar. Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg, nietwaar? Carpaccio of carbonara, het aantal emmen op een emmer omeletmix overstijgt vaak twee. Data blijven veraderlijk veranderlijk en zo valt 1 oktober dit jaar pas na 31 september. Er gaat ook een heleboel goed, gesmeerd zelfs, en dan heb ik het niet alleen over de broodjes.Zegt de chef rechts, is het extreem rechts. Zegt de chef a, zeggen wij bon. Eventueel gevolgd door chef en de cirkel is weer rond. Tussen de bedrijven door bedrijvigheid alom en stilstaan is achteruitgang dus gas op de lolly en service.Iedere vraag krijgt een antwoord. Vaak kort, soms uitgebreid. Een receptuur wordt niet zomaar prijsgegeven. Daarvoor dien je uitgekookt te zijn. Ditmaal kreeg ik de opdracht mee om eens uit te zoeken hoe krupuk wordt gemaakt.  Wij serveren deze knapperige krokantjes bij de sateh van kip en lam. De toko de winkel, de frituur regenereert. Een halffabrikaat of zelfs dat niet. Wat zoektermen verder blijkt het een tamelijk arbeidsintensief karweitje. Beter ten hele gedwaald dan ten halve gekeerd is hierbij geen verkeerde gedachte.Voor de kopfoto kon worden genomen, heb ik eerst lontongrijst gekookt. Een uurtje dan toch. De kleefrijst werd plakrijst en de plakrijst werd pap. Deze pap heb ik uitgesmeerd op siliconenmatjes en op 60 graden Celsius 6 uur laten drogen in de oven. Daarna nog eens twaalf uur om uit te harden. In olie van 180 graden werden mijn stukjes taaie massa lekkere luchtige liflafjes. De volgende stap is om met tapiocameel aan de slag te gaan. Dat doen we later deze maand. Die duurt klaarblijkelijk nog lang genoeg.  

Erwin Daniëls

Op een uitzonderlijke exceptie na, zoals dit jaar de dag vóór Prinsjesdag, heb ik vrijaf op maandagen. Geen beter begin van de week dan blauw, temeer - in het verlengde van 'gedeelde smart' - dat het halve werk heel wordt doordat we de vrijheid samen genieten. Mondate is intussen versteend taalgebruik in tegenstelling tot de invulling die gelijk Kruitvat steeds verrassend is en ditmaal zeker ook voordelig. Men neme lijn 11 - loopt u maar even mee... Read More Helaas geen flitsende start van deze Mondate. We gingen vol goede moed richting ons ontbijt met Goedemondt. Blijkt bij aankomst dat we niet vroeg genoeg zijn opgestaan voor de stand-up. Niet gelachen, evenmin getreurd, de schouders eronder en gaan. Ik had via de website van gemeente Den Haag een wandelroute gevonden met de welluidende naam 'Vanaf de binnenstad door bos en duin naar zee'. De start is naast Centraal Station, bij het Malieveld. Als je dat en de weg oversteekt, sta je al met één been in het Haagse Bos. We zijn allang begonnen, maar nu begint het pas echt. We nemen de gebaande paden. Zonder uitzondering, dus ook de gekabelbaande paden. Door het Haagse Bos, via eekhoorn, uil en vos, bereiken we Huis ten Bosch. Sluipdoor kruipdoor kom je dan uit bij de Japanse Tuin in Clingendael. Binnenkort (14-29 oktober) weer open - we overwegen een bezoek.  We herdenken de doden, wandelen als eerbetoon over de Waalsdorpervlakte. Dit loopt naadloos over in duingebied Meijendel. Achter de pannenkoekenboerderij ligt het Apenbos. Hoe lastig is dat? De route maakt je wegwijs door een hoog TomTom-gehalte, maar zeker ook dankzij een wirwar aan weetjes. Dit is destijds gebouwd, dat wordt hiervoor gebruikt en nu ben je op de helft. Dit uitkijkpunt steekt er met kop en schouders bovenuit. Je kijkt als een X-Box 360 en moet in Mesdag je meerdere erkennen bij het bewonderen van bos en duin terwijl je kegels en staafjes struikelen over en stranden op het strand. Blanke top. Top. Iemand enig idee waar Guus Meeuwis? Hier aan de kust. Terug naar de kust. Vamos a la playa. Uitwaaien in optima forma, pootjebaden zoals pootjebaden bedoeld is. Als je nattigheid voelt, zit het goed. Bijkomend voordeel van de Mondate is dat niet veel mensen niet hoeven werken. Wel een hond tegengekomen op het strand. Nog een paar stappen en dan zijn we in Scheveningen. De keus is om over het strand door te wandelen naar Kijkduin of hier met het OV richting overige bestemmingen. Onder de pier nog een zeester en erop een Duvel alvorens plan b wordt gekozen. 14 kilometer in de benen, voor wie het weten wil.

Erwin Daniëls

Een liefdesgeschiedenis in twee delen. Gelaagd evenals gewaagd. Een moderne uitvoering. Ik neem je mee terug in de tijd. We schrijven De Krim, 5 september 1948.Gisteren liep hij met haar ziel onder zijn arm. Het weer was wisselvallig met hier en daar een mistroostigheid dat het een aard had. Waarschijnlijk hing de betrekkelijke rust in de keuken samen met dit weerbeeld en om die reden eindigde zijn werkdag aanzienlijk vroeger dan verwacht. In gedachten en de regen richting station voor vervoer. Henkie lacht hem toe en zet aan tot aankoop door een perfecte samenloop van aanbod en vraag.Nu komt het uiteraard geregeld voor dat twee- of zelfs meerlingen de oogst vormen van verscheidene vieringen, vrolijk of niet. T- en rouwboeketten, verjaardags- en geboortekaartjes, zelfs bij voorbaat al gevraagd om een bonnetje in geval van ruilhandel. Niet als de voetbalplaatjes overcompleet, maar compleet overrompeld door niet één, maar meervoud dat eenvoudig kan worden verdragen dan wel overgedragen. Dit terzijde.Zij was vroeger van kantoor vertrokken met het oog op een rijles. Vastberaden ditmaal bij de tijd te zijn er een agendapunt van gemaakt. Onderweg om een kleurrijk iets te laten samenstellen dook Henkie andermaal op. Met een neus voor ruikers een ensemble geselecteerd en mooi op tijd thuis.Je zou vandaag 71 geworden zijn. Dat verdient een bloemetje. De duizendschoontjes moet je er zelf maar bij verzinnen. Veel liefs en nog vele jaren. Het klinkt misschien een beetje dubbelop, maar dat is het ook.

Erwin Daniëls

Het waait in Den Haag. De Nederlandse driekleur met alle winden mee. Boven- of benedenwinds, met of zonder opwinding. Ik vernam via internet dat een kunstenaar een schilderij had aangeboden als herinnering aan de orkaan die (onder meer) Sint Maarten trof in september 2017. Irma is inmiddels verwaaid en doet weinig stof meer opwaaien. Het eiland is nog altijd herstellende. Met de oud-bewoners gaat het prima, naar omstandigheden.Een vreemde gewaarwording, dat dient gezegd. Met zoveel mooie momenten, waarover ook bericht, blijft toch net als bij een boeiende rolprent de laatste scène in het geheugen gegrift. De aftiteling volgt, het beeld verdwijnt. We zijn anderhalf jaar verder, geaard in een nieuwe omgeving en voor zover van toepassing tot rust gekomen. Om dan een dergelijke tekst te lezen tijdens het wachten op de tram is confronterend en ontroerend tegelijk.De meest gestelde vraag na onze remigratie is wel of ik voornemens ben het eiland nogmaals te bezoeken. Vaak gekoppeld aan een gevoel van spijt. Beide opmerkingen beantwoord ik ontkennend. Geen spijt van de stap die destijds is genomen, geen behoefte ramptoerist te worden. Gevoelsmatig is het avontuur af. Van begin tot bitter einde intens en intensief. Acclimatiseren, wortelen, aarden. Aanpassen vooral. Integreren omdat het moet. Verlatingsangst werd verdrongen door overlevingsdrang. Weer veilig thuis om welke drogreden dan ook.Eén van de argumenten om te kiezen voor Nederland was toch wel de eenzaamheid van mijn vader. Die heb ik na terugkeer deels redelijk kunnen ondervangen. Niet tot volle tevredenheid, al was de koek wellicht eerder al op. Als wees in eigen land zelf verantwoordelijk, aangewezen op mezelf en alleen zonder referentiekader. Geen spijt. Er zijn plannen om Kerst in New York te vieren, volgende week eerst genieten in Griekenland. Op ontdekkingsreis in eigen stad verveelt tot op heden geen moment, mede dankzij de museumkaart en Pathé Unlimited ook voldoende afleiding bij minder weer. Werkgelegenheid en dergelijke (schijn)zekerheden in willekeurige volgorde als verantwoording waar nooit om werd gevraagd. Drie werkgevers verder een voltijdbaan gevonden op tien minuten fietsen van wat nu thuis is. Een fiets bovendien. Ik geef er de voorkeur aan per tweewieler naar mijn werk te gaan. Niet in de laatste plaats om het Centraal Station te mijden.

Erwin Daniëls

Een maat van me placht te zeggen - als commentaar op het uiterlijk van zijn iets oudere zus: 'Ach, het is net als met pannenkoeken. De eerste mislukt altijd.' Het moet omstreeks 15 maart zijn geweest dat ik mijn (adres)gegevens achterliet op de website van Koopmans teneinde kans te maken op een pannenkoekenpakket bestaande uit een vijftal (Koopmans) pannenkoekenmixen, alsmede een pannenkoekenpan en spatel van - je denkt ook aan alles - Tefal. Precies hierom vind ik het goed om de nieuwsbrief van bakken te ontvangen en mogen derden bovendien toenadering zoeken als zij hier aanleiding voor denken te hebben. Niet geschoten is altijd mis.Enkele dagen later ontvang ik op het door mij beschikbare e-mailadres een digitale felicitatie. 74 gelukkigen en ik ontvagen binnen enige tijd het felbegeerde pannenkoekenpakket. Eerst dien ik wel te registreren dat ik het bericht heb ontvangen en volgt een scherm met bezorginformatie. Klik. Blij.Een maand later spreek ik Ineke van Koopmans Customer Service telefonisch. Zij heeft mij inderdaad aangetroffen in het systeem terwijl ik in de wacht sta omdat zij anders niet kan typen. Wat dan mijn vraag precies is. Of ik het pannenkoekenpakket nog kan verwachten, omdat het niet alleen gevoelsmatig maar ook concreet al best veel tijd in beslag neemt. Weer in de wacht, zodat Ineke met een collega kan overleggen. Terug op de lijn blijkt de betreffende verantwoordelijke voor pannenkoekenpakketten er pas maandag weer te zijn. Ineke wil graag een aantekening maken. Wacht in, wacht uit worden mijn gegevens gecontroleerd. Of er dan geen briefje van de bezorger is gevonden. Negatief.Met een stief kwartier heeft Ineke alle informatie die ze nodig heeft en wij een belafspraak voor maandag. Bij geen gehoor een mail. Laatste check wat betreft leestekens in mijn e-mailadres. Prettig weekend. Woensdagmiddag, iets voor vieren. Telefoon. Ik krijg te verstaan dat het pannenkoekenpakket bij mij moet zijn aangeboden, al weet Ineke niet wanneer. Waar het pannenkoekenpakket op dit moment is, weet zij ook niet. Weer ontken ik dat er een bericht is achtergelaten. De oplossing is om een nieuw pannenkoekenpakket op te sturen. We controleren nogmaals de gegevens. Als ik woensdag niets heb ontvangen, neem ik contact op. Als ik 's avonds thuiskom, is het pannenkoekenpakket er al. Een begeleidend briefje van de buurman meldt dat het in het portiek achtergelaten was. Nadat buurman het veilig had gesteld, is dit de eerste gelegenheid dat hij het langsbrengt. Ik ga zo even eieren en melk kopen. Spek wellicht.

Erwin Daniëls

"De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant / Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland / En dit heet dan de overkant,.." (De Veerpont, Drs. P., 1973) neurie ik terwijl de onmogelijkheid van deze optische illusie me van de wijs weet te brengen. Dat een adres moeilijk te vinden is, is een feit van algemene bekendheid. Kans dat er sprake is van het tegenovergestelde van 'dat mag geen naam hebben' is te verwaarlozen. Het ligt er sowieso dubbeldik bovenop.De opdracht was bedrieglijk eenvoudig en helder van aard. Een tweetal straatnaamborden, te plaatsen aan begin alsmede einde van de straat. Wat een filosoof heeft hieraan ten grondslag gestaan. In vergeeld oranje hesje de grondboor gehanteerd, paal geplaatst en klaar. Met het begin van het einde. Het liep intussen al tegen koffietijd en dan ben je al snel thuis. Er zal geen twijfel hebben bestaan over het halve werk van dit goede begin. De afronding baart zorgen. In onzekerheid over zijn voornemen het nogmaals gewikt en gewogen om voorts van voor af aan te beginnen met het hervatten van de werkzaamheden. Terug bij af, afdoende en een herhaling van zetten later, subliem synchroon met het eerste exemplaar. 

Erwin Daniëls

De sportieve veliezer. Het onderspit delven. Eeuwige tweede. Ingemaakt. Een uitgemaakte zaak. Tegen mijn verlies kan ik zeker. Een olifantenhuid dankzij ganzenbord. Oprechte felicitaties voor de winnaar. Soms een haast haperende handdruk bij remise. Spelen met je leven - met het mes op tafel, of diefje met verlos. Spelenderwijs wijzer geworden.Het gezinsleven speelde zich voornamelijk af in de keuken die daarom woonkeuken heette. Een vriendin van de familie gaf ruim twee decennia terug de prikkelende pluim dat 'je kan zien dat er in dit huis geleefd wordt'. Als er bewegende beelden die de moeite van het bekijken waard waren, onderbraken we onze keukensessie voor een woonkamermoment om daarna terug te keren naar de ruimte waar ontbijt, lunch, koffie en thee voor of na diner gebruikt werden, een reis om de wereld.Risk met blauwe en rode dobbelstenen. Kaarten in vier kleuren,  te weten rood en zwart. Veelkleurige pinnetjes voor Mastermind, grijs als het verleden waarin in schaakte, dan met wit, dan zwart. Monopoly dat nagenoeg nooit werd uitgespeeld, Schotland Yard op jacht naar een crimineel. Vragenvuur Triviant, taktisch trictrac. Eindeloos enerverend.De spelregels zaten steevast geplakt aan de binnenzijde van het deksel. De pionnetjes, speelstukken, kaarten of fiches immer in initiële inkepingen, De hoeken van sommige dozen verstevigd met plakband. Beschadigde borden, bekraste bonuskaarten en beduimelde bamzaai bovendien. Als verblijfplaats van dit vertier had mijn vader de keukentafel voorzien van een dubbel tafelblad, een dubbele bodem zo je wilt. Hierin lagen aan het oog onttrokken ook decemberkado's al vanaf vaderdag of vergeten van vorige vieringen. Meerdere keren per week werd gewerkt aan sociale vaardigheden, in een top 10 met o.a. piano- en dansles, padvinderij en een klassieke opleiding. 'Als je dan op visite gaat, kun je later ieder spel meespelen' werd me meegegeven. Waarvan akte.Fel en fanatiek, geslepen of gelaten. De factor geluk is soms niet te verslaan. Met de paplepel nog voelbaar tegen mijn huig vind ik het tot op de dag van vandaag een verrassende verademing om competetief te concurreren.  Als de regels maar duidelijk zijn en het spel zo wordt gespeeld. Niets knikkers! Ik herinner me onze eigen VAR-momenten, altijd met stinkende wonden. De bizarre bittere blijheid of juist jammerlijke jodelkreten bij winst of verlies van mijn moeder, in schril contrast met de nonchalante nukkigheid na nipte nederlagen van vader. Zij wonnen van mij, ik heb hen verloren. Het spel is gespeeld, de teerling is geworpen. 

Erwin Daniëls

Een willekeurige week. Zeven gezonde zenmomenten. De ochtend een ritueel. Ontwaken, koffie, douchen en aankleden als noodzakelijk kwaad wanneer werk aan de winkel is. Ontbijten onmisbaar en inmiddels niet meer weg te denken uit onze routine. Als de handdoek wordt geworpen, lonkt de lunch al vanachter glas en genieten we samen van  een caffeïneshot in de frisse buitenlucht. Daarna aan tafel voor vers fruit, wat zuivel en een kleurrijk begin van de dag. 'Goodness in a bowl' ofwel een kommetje klein geluk. De ingrediënten (of toppings) verschillen per editie, de basis is nagenoeg altijd gelijk. Met stip op nummer één de avocado, en niet alleen vanwege de gezonde vetten. In minder dan tien minuten tijd versnijd ik de verse groenten en fruit tot een maaltijdsalade (lunch) en hapklare brokjes als goed begin. Onderling uitwisselbaar, met multifunctionele multivitaminen en/of sappen als dressing gecombineerd met een azijn en olie. Vruchten, noten en verse kruiden kunnen ook voor beide doeleinden worden ingezet. Na het doen van de wekelijkse (markt)boodschappen zet ik bakjes vers fruit klaar in de koelkast, voor het grijpen en overzichtelijk gepresenteerd op kleur, combinatie en houdbaarheid. Soms komt daar doordeweeks nog een toevoeging van 35% kortingsaanbiedingen bij maar veelal volstaat eenmalig ingecalculeerd inkopen doen. Zuivel is meestal magere yoghurt, maar ook kwark met nul procent vet kan vet lekker zijn. Saai qua kleur, moet ik bekennen, maar met wat fantasie en een blender in de buurt is een beetje binnenschilder al snel een Jan Steen. Tarwegras, chai of rood fruit verkleuren de basis van het bestaan en nodiigen uit tot meer uitbundig al dan niet complementair contrast voor het toetasten. Incidenteel een Kaapse kruisbes, zinderend zomerkoninkje of kekke kokossnipper en instagram smult mee. Laatst nog had ik het met mijn vader over ontbijten en hij zei: 'dat is geen eten, dat is gewoon een feestje' Een licht maar voedzaam en vooral afwisselend ontbijt is belangrijk. Ook vanwege het feit dat we lang niet altijd samen zijn rond etenstijd is het ons moment van de dag. In het keukenkastje staan standaard noten, zaden, pitten en gevriesdroogde dadels en vijgen, choconibs en de eerdergenoemde kokossnippers. Wat honing of jams om de zure smaak wat te verzoeten en granen (zelfgemaakte granola bijvoorbeeld) voor de crunch naast de bite. Bij vooraf voorziene vroege vogelpraktijken de volgende dag overweeg ik een overnight oats, waarbij het ontbijt al de avond ervoor in de frigo een afwachtende houding aanneemt.  Bijzonder bijkomstigheid bij dit bereidingsritueel is dat ik op de serviesafdeling van bijvoorbeeld De Bijenkorf (ook Xenos, Blokker, Hema en Dille & Kamille) zoekend rondkijk naar schikkelijke schaaltjes of kunstige kommetjes om het primaire in te presenteren. Spelen met schaduw en licht, het samenstellen van superfoods die samensmelten tot smulpaperij is voor mij mijn leven en lust ik wel pap van. Vol overgave een passievrucht uitlepelen, de partjes uit een grapefruit pellen of een banaan aan stukjes breken; je kunt me er bij wijze van spreken voor wakker maken. Wel handig gezien het ontbijt... Een schaaltje nootjes bij de borrel gaat tegenwoordig niet helemaal leeg. De restanten zijn altijd handig voor een extra energieboost in het ochtendlicht. Eens in de zoveel tijd, als bijvoorbeeld fruit te lang heeft gelegen om nog mooi weg te snijden, kies ik ervoor dezelfde componenten te presenteren in vloeibare vorm en smikkelen we een smoothie na het prevelen van de woorden 'proossie smaakexplosie' - maar dat is toch minder. Je voedingsstoffen binnenkrijgen via een rietje vind ik sonde! Zie dit schrijven als een poging tot het overbrengen van mijn enthousiasme. Ik wil niemand iets opdringen of de les lezen. Smijt daarom ook niet met dooddoeners als de juiste suikers en het moment van eten dat ervoor zorgt dat je de rest van de dag voldoende energie hebt om weet ik veel wat te doen. Misschien krijg je inspiratie door mijn woorden en bijbehorende beelden. Misschien denk je in termen als mafketel of malloot. Mij om het even. Mijn dagelijks geluksmoment is een herhaling van zetten na het zetten van koffie en vlak voor een verliefd en vreugevol vaarwel. Afsluitend dan toch dit: kauw goed, zodat het gelijkmatig in je bloed komt!

Erwin Daniëls

Ik kan niet wachten tot het weekend is. De zinnen en de klok verzetten. Eerst nog wat werk. Op de eerste april laat ik me leiden en niet om de tuin. Voor het verjaardagsgeld van mijn vader heb ik een tweetal boeken aangeschaft. Een met als thema ijs maken, het tweede op de kopfoto 'Wildplukken' - de buitenkeuken, recepten het hele jaar rond. Yvet Noordermeer belooft dat met het juiste gereedschap en dito instelling je omgevingsfactoren zomaar ingrediënten voor diverse verse maaltijden kunnen vormen. De stevige (dichte) schoenen, het zakmes en een handboek bij de hand. De paden op, de lanen in.De magnolia staat hoog op mijn verlanglijstje. Hoewel ik geen tekenen van verkoudheid vertoon, wil ik dit graag zo houden en bovendien ben ik benieuwd naar de smaak van siroop of azijn van deze bloesem. Voorts verschijnen vage voortekenen van gegrilde brandnetel of een prikkelende soep van deze vijandige vrienden. Paardenbloemblad portioneren als component van een salade en daslook ontdekken, geknipt voor mij zo het schijnt.Het boek bevat duidelijke afbeeldingen van de eetbare bloemen, planten en kruiden. De waarschuwing alleen bij absolute zekerheid te proeven van de pluk sla ik niet in de wind. Op sommige bladzijden is ruimte voor aantekeningen, met aanwijzingen om te determineren. De recepten zijn kinderlijk eenvoudig maar worden bijzonder door de persoonlijke bijdrage die het boodschappen doen met zich meedraagt. Nu de lente echt begonnen is, begint het jagen en verzamelen voor de moderne mens.Wandelen doen we wel vaker. De maandag is doorgaans onze gezamelijke vrije dag en meer dan eens besluiten we deze te vullen met het nemen van wat afstand. Niet van elkaar, maar op grote schaal. Bijvoorbeeld van Moerwijk naar Delft, of de route Bilthoven - Utrecht centrum. Soms nemen we de gok dat er onderweg wel een uitspanning gevonden zal worden, veelal het zekere voor het onzekere en vertrekken we voorzien van proviand. Als aanvulling hierop dus vanaf heden de handzame gids om alles wat groeit en bloeit en ons telkens weer boeit toe te voegen aan ons voedingspatroon. Naast een pesto van basilicum of rucola ook een van hondsdraf produceren, het blad van framboos of braam verwerken in een smoothie of de dovenetel doordraaien in een cake, de mogelijkheden lijken eindeloos. Ik hoop op schier weer, met een lekker lentezonnetje, loom en langzaam laveren tussen lui en lekkerland. Uiteraard zal ik verrassende vondsten vermelden via dit kanaal. Suggesties zijn als vanzelf van harte welkom.

Erwin Daniëls

Einddatum oplevering 29 maart dus goed op schema. Gebroederlijk de schouders eronder op een doordeweekse vrije dag. 's Morgens in Rotterdam om eens flink uit te pakken. Nagenoeg de gehele inventaris van de keuken als een blok aan de straat, evenals antieke en afgedankte aderlatingen in de categorie leesvoer, vele vergeelde videobanden en crisishoeveelheden cassettebandjes. Paperassen, een compleet bureau, het wandmeubel en glaswerk. We bouwen een fort, waarbinnen de lichtere last zich beschermd weet tegen de wind en onneembaar voor onverlaten. Graaiers verschijnen als kapers op de kust en die is veilig.Terwijl de hoop nog niet is opgegeven maar wel al met een derde gereduceerd door toedoen van jagers en verzamelaars, stouwen we onverstoorbaar verder. Sjouwen ook. Een bank, fauteuil, matrassen. Dozen prullaria, duistere projecten, georganiseerde chaos van binnen naar buiten. Een vuilniswagen rijdt langs. Mindert vaart. Vertrekt. Gordijnen, een kaptafel, wasdroger en magnetron. De vuilniswagen is terug.Terwijl het wijnrek met overjarige flessen fier fronst vanaf het troittoir beginnen oranje overalls overlast te beperken. Er is melding gedaan van illegale dump en dit team is als eerst ter plekke. Na een verklarende woordenwisseling wordt de melding ingetrokken en het eerste deel grofvul vast afgevoerd. De stoep blijft bezemschoon achter en we krijgen het bindend advies de invalidenparkeerplaats - waar we toch al voor betalen - te herinrichten met minder valide vuilnis. De buurman krijgt hier lucht van en verplaatst ook zijn bolide zodat we nu beschikken over een driemaal zo grote oppervlakte als enige uren ervoor. Met frisse moed verder binnenstebuiten gekeerd.Van het kastje naar de muur. Kastje van de muur en weg ermee. Planken en -dragers weggedragen. Veelvouden losse flodders, snippers, kamerplanten en potjes, asbakken, lege en gevulde flessen. Een uitdragerij is er niets bij. Nu en dan een adempauze maar toch al gauw een vfijtal uren aan het beuken als voor de tweede keer deze dag hulp verschijnt uit onverwachte hoek - in tweevoud nog wel. Een tweede vuilniswagen komt voorrijden, uitgerust met grijper ditmaal. In een mum van tijd maakt hij parkeerbeheer weer blij door ook onze volgende verzameling te vervoeren naar de eeuwige jachtvelden. Een ijzerboer meldt zich bovendien en klampt zich als magnaar gelijk een magneet vast aan alles dat aantrekkingskracht heeft. Vakkundig vonkend met een snijmachine maakt hij hapklare brokken van een geïmproviseerde stalling, hekwerk en ander metaal materiaal. Weg is weg en opgeruimd staat netjes.Als de derde vuilniswagen die dag door de straat druist, is het moment van duisternis nagenoeg ingevallen. De animo is er nog, aan energie ontbreekt het ons. Gelukkig is het overgrote gedeelte van de chaos ordentelijk opgedonderd. Overmorgen staan er twee dozijn helpende handjes te wapperen om ook het breken en slopen te verzorgen. Plavuizen uit woonkamer en keuken, planken en kasten uiteen, zeil wordt weggetrokken en wandbekleding weggehaald. Als het leeg is, en de inspectie verloopt volgens plan, zijn we leeg zaterdag. Enkele ritjes naar het milieupark en de stort daargelaten ruim op tijd voor de einddatum. Hoeveel kan een mens in zijn leven verzamelen, vragen we ons af. Geen collecties om trots op te zijn maar van potsierlijke pennen, plakkerige paperclips, achterlijke aantallen aanstekers, verfomfaaide fiches, aftandse ansichtkaarten, beschimmelde bretels, vunzige viltjes, zachtgeworden zoetjes, zevenduizend zakdoekjes, lege - maar ook nagevulde - limonadeflesjes, bergen balkjes, losse schroeven, vastgekoekte verfpotten, hordes hengels, tientallen tomatendozen, bergen bakstenen, pluriforme pvc-buizen, stokoude schroevendraaiers, ongebruikte ovenschalen, tragische tekendozen, bundels biljartballen, bulkpartijen borrelglaasjes, busladingen boodschappenwagenmuntjes, smerige speelkaarten, handige hamers, veel vazen, nog net geen gebed zonder eind. We fantaseren over een enorme wolk waarvanuit hoongelach klinkt. Stoppen op je hoogtepunt. En dergelijke.