Ik wil graag, ik werk hard... Maar het leven lukt soms gewoon niet. Ik heb veel lieve vrienden, waar ik me gezegend mee voel. Maar op werkvlak is het voor mij erg lastig, ik heb een psychiatrische stoornis waar ik door word belemmerd. Aan intelligentie ontbreekt het me niet, maar emoties en gedachten heb ik te veel. Het is lastig om grijs te denken en niet zwart wit. En veel interne informatie wordt traag verwerkt, dat noemen ze vertraagde prikkelverwerking. Het houdt onder meer in dat ik pas laat door heb dat iemand me in de maling neemt. Maar ook bv een waarschuwend onaangenaam gevoel dringt pas laat tot mijn bewustzijn door. Regelmatig dus als het al te laat is. Verder begrijp ik sociale structuren regelmatig niet. Ik handel te snel of te zwart wit. Ik ben niet dom dus ik heb veel compensatie strategieën ontwikkeld. Alleen kosten die ook veel energie en als ik slecht heb geslapen dan heb ik daar de energie niet voor. Ik heb die strategieën nodig om in de maatschappij te blijven staan. Het is vechten, elke dag weer.