Schrijvershotel in Benidorm deel U1: De beschermer Menno spreekt zich uit voor een betere samenwerking..
![]()
IngeborgenzwermVanaf het begin lezen kan via de volgende link: Schrijvershotel deel AHet voelde direct goed, vertrouwd.. Zonder dat er veel werd gesproken deden wij samen wat nodig was en controleerde als laatste de hechtingen van de blaaskatheter Gelukkig was alles onder controle en zag alles er goed uit.. Na een schoon T-shirt en zijn korte broek verwisseld te hebben voor een spijkerbroek, zat Vincent opnieuw fris en fruitig in zijn rolstoel en bracht ik nog even zijn haar in model.. Bedankt, maakte Carina opnieuw contact met mij.. Wilde het zelfde tegen jou zeggen reageerde ik, terwijl ik oogcontact met Vincent maakte, die even glimlachten.. Nadat ik samen met Carina de belangrijkste dingen had genoteerd in de zorg map en alles een beetje hadden opgeruimd, liepen wij tegelijk terug naar Vincent... Geen vuisten, lieverd.. Merkte Vincent zachtjes op, is helemaal niet nodig, stelde hij mij gerust, of deed in ieder geval een poging.. Dat ben ik niet, melde ik hem, om een moment verbaast naar mijn handen te kijken, omdat ik de verandering helemaal niet gevoeld had.. Dat weet ik, bevestigde hij, want volgens mij zit nu Menno achter je, in plaats van Anquelieck.. En dat is meestal niet zo maar, of heb ik het mis Menno ? Richten hij zich direct tot hem.. Nee, schudden hij zijn hoofd.. Alleen vlak voordat ik van plaats wisselde met hem, keek ik Carina een moment aan, met de vraag: Blijf je bij mij ? Dat heb ik je toch beloofd, antwoorden zij, blijf naast je staan, loop met je mee, zo lang als nodig is, zal je nooit in de steek laten..Toen het helemaal goed en vertrouwd voelde, ik in haar ogen las dat zij het meende, wisselde ik van plaats met Menno zodat hij de controle over het lichaam had en zo makkelijker met Vincent kon communiceren.. Direct schoof hij een stuk bij Carina vandaan, richting het hoofdeinde van het bed van Vincent, waar zo wel zij als ik op waren gaan zitten.. Hallo Menno, begroeten Vincent hem, op de voet gevolgd door Carina die mij een goede avond wensten.. Hallo melde ik schor om als eerste een beetje om mij heen te kijken.. Menno is de beschermer van Ingeborg en de rest van de zwerm.. Legde Vincent in een paar woorden uit.. Als het moeilijk word of is, dan komt hij te hulp.. Ik heb het Ingeborg anders knap lastig gemaakt, in een bepaalde periode en dan vooral in het contact met Carina.. Waardoor zij totaal niet zichzelf kon zijn, gooide ik er achter elkaar uit.. Hoe kwam dat ? Informeerde Vincent direct.. Had je het idee dat Ingeborg niet veilig was bij Carina ? Was voorzichtig zijn volgende vraag.. Dat bedoel ik niet, was direct mijn reactie, jij bent toch ook veilig!.. Bedankt voor het complement, viel Vincent mij in de reden.. Misschien kun je dan in je eigen woorden vertellen wat er dan voor jou gevoel aan de hand was ? Stelde hij voor, om daarna rustig af te wachten tot ik de juiste woorden gevonden had.. Voelde mij zo een soort van grens bewaker, terwijl ik nu besef dat ik dat met een gerust hart aan hen beide had kunnen overlaten, ik bedoel aan Carina en Ingeborg, maakte ik een begin, om direct weer stil te vallen.. Misschien kun je een voorbeeld geven ? Stelde Vincent voor.. Want volgens mij heeft het alles te maken met wat net besproken werd, toen Vriendje er nog bij was en heeft dat je aan het denken gezet, verduidelijkte hij zijn vraag aan mij.. Een paar seconden, keek ik naar Carina, die mij vriendelijk toe knikte.. Geloof dat je gelijk hebt, nee, ik weet het zeker, maakte ik voor de twee keer een begin, het was inderdaad in die zomer periode, en omdat er een paar handtekeningen gezet moesten worden, kwam ik daarbij helpen, maar ben er bij gebleven en dat had ik beter niet kunnen doen.. Je bedoelt het behandel plan ? Vroeg Carina, zodat het voor haar ook duidelijk was.. Om mij vragende te blijven aankijken toen ik langzaam van ja knikte.. Het begonnen allemaal toen Ingeborg aan Carina vroeg hoe haar weekend was geweest ? En of zij zich snel weer beter had gevoeld, na de laatste afspraak.. Je bedoelt dat ik toen een paar dagen ben weg geweest en Vriendje het zelfde had gezegd, als Ingeborg dat ik goed voor mijzelf moest zorgen.. Die afspraak bedoel ik, bevestigde ik, want nog voor Ingeborg antwoord kon geven, bemoeide ik mij er mee via het denken, woorden en zinnen als: Kijk uit, let op, wat je zegt, niet te persoonlijk worden, mag niet, heeft geen zin, want echt helpen kun je toch niet! Gooide ik er achter elkaar uit, bijna zonder adem te halen, waardoor ik mij verslikten in mijn tranen, of beter gezegd in die vervelende brok in mijn keel.. Dat zijn harde woorden, Menno, merkte Vincent voorzichtig maar toch ook stevig op.. Hoe reageerde Ingeborg daar dan op ? Was direct zijn vraag.. Na een zucht die wel uit mijn tenen leek te komen, antwoorden ik: Zij verstijfde, melde via het denken dat ik mij er niet mee moest bemoeien, alleen luisterde ik daar niet naar en vertelde haar nog een aantal keren, wat zij wel en niet kon zeggen.. Dat haar gevoel niet klopte, hoe sterk die ook was en eigenlijk nog steeds is.. Gelukkig dat dat gevoel sterk genoeg was en ondanks alles gebleven is, ging Vincent verder, alleen begrijp ik nog niet helemaal waarvoor je hen beide wilde beschermen ? Want als ik het goed begrijp, voelde Carina zich in het contact veilig genoeg, om zich kwetsbaar op te stellen, wat het zelfde effect heeft op Ingeborg, toch ? Dan komt de verzorgende kant van Ingeborg om hoog, maar ik weet gewoon niet hoeveel zin dat heeft omdat wij in de hele organisatie gewoon een nummer zijn, een van de vele, niets meer of minder dan een cliënt.. Vertelde ik.. Pijnlijk, omdat zo te voelen en te ervaren, maar wanneer heb ik je, of jullie het gevoel gegeven, dat dit zo was ? Mengde Carina zich plotseling in het gesprek.. Niet, te minsten niet met zoveel woorden, het was voor mij een heel sterk gevoel en als je vaak, te vaak je neus gestoten hebt, wilde ik het graag voorkomen dat is nog altijd beter dan genezen achteraf.. Want juist dat kost dan zoveel emoties en veel meer energie, die wij vaak niet hebben, of beter voor andere dingen kunnen gebruiken.. Deed ik een poging om het haar uit te leggen.. Is het niet zo Menno en zeg het wanneer ik het niet goed verwoord, nam Vincent opnieuw het woord: Dat jij, zeker de afgelopen jaren, bijna vanaf dat jullie bij moeders kwamen, alle afwijzing op je hebt genomen, van alle hulpverleners, maar ook van alle andere mensen, christenen of niet, die jullie in de steek hebben gelaten, dat je het tot nu toe, kosten wat kost, wil voorkomen, maakt niet uit bij wie, of waarom, ik bedoel nooit meer die pijn of dat verdriet.. Ja knikte ik enkel.. Hoe komt het dan dat je het nu anders wil ? Zo als Ingeborg zeiden: Ik hou niet van eenrichtingsverkeer.. Hoorde ik Vriendje, plotseling vragen, die zonder dat iemand het gemerkt had, opnieuw de kamer was binnen gekomen.. Door Ingeborg haar doorzettingsvermogen, elke keer opnieuw.. Door mijn gedrag, het willen helpen, beschermen, goed of niet, kreeg zij, met de grenzen van Carina te maken, die elke keer weer opnieuw werden opgesteld, ontstond er bewust of niet een bepaalde manier van afstand, en had Ingeborg het gevoel dat zij weer helemaal opnieuw kon beginnen.. Ondanks dat gevoel, andere factoren en stormen, maakte zij elke week opnieuw een afspraak, ging er naar toe, maakte contact en begon aan de weder opbouw, niet een keer, maar tien tallen malen.. Kun je je nog herinneren, wanneer je besloten hebt, dat het anders moest, niet meer beschermen maar samen werken ? Stelde Vincent, uiterlijk rustig de volgende vraag.. En nu niet zeggen dat ik dat best wel weet, want daar gaat het niet om, omdat het belangrijk is dat Carina het van jou persoonlijk hoort en van niemand anders waarschuwde hij, alsof hij mijn gedachten kon lezen.. Met het laatste gesprek op een donderdag, nog in haar achter hoofd, ging Ingeborg, de daarop volgende dinsdag, naar haar afspraak met Carina.. Bij de eerste begroeting, zakte voor haar gevoel de sfeer zo ongeveer tot het vries punt, en toen ook nog eens dat vreselijke brand alarm af ging, betekende dat weinig goeds voor het gesprek dat nog moest beginnen.. Natuurlijk werden er belangrijke dingen besproken, en toch bleef het contact anders, wat natuurlijk 1000 den redenen had, of ook wel een samen loop van omstandigheden.. Tot het tijd werd om een nieuwe afspraak te maken.. Altijd lastig, en soms gewoon vervelend.. Omdat Ingeborg het liefst aan het einde van de dag wilde afspreken, het is dan rustiger op kantoor en in het huis van de wijk.. Waar nog bij komt dat Carina daarna meestal vrij is.. Iets wat meer ontspannen maakt, en een aantal weken, waren zij samen in de richting van de auto van Carina gelopen, daar namen zij dan afscheid en liep Ingeborg met ons verder richting huis.. Zeker voor Ingeborg, speciale momentjes, even als twee meiden onder elkaar.. Alleen toen zij dat aan gaf, botste zij voor haar gevoel, keihard tegen een van de nieuwe grenzen van Carina aan, die antwoorden, dat zij voortaan op de fiets ging, en alleen nog bij hoge uitzondering of als zij niet lekker was met de auto.. Of het nu op waarheid berust of niet ! Dat maakt niet uit, omdat ik weet wat het met Ingeborg heeft gedaan, en ik tijdens een gesprek met Vincent heel goed besefte welk aandeel ik daarin had.. Heb mij nog nooit zo schuldig gevoeld.. Midden in de nacht, om precies te zijn om 3.37, heb ik besloten dit nooit meer, er moet iets veranderen, ik moet veranderen, van beschermen naar samenwerken zo wel met Carina, als met Ingeborg en om te beginnen met de tieners uit de zwerm.Verder lezen kan via de volgende link Schrijvershotel deel V1
