Aspergersoep

In een van mijn vorige blogs  was ik aan het overwegen om over te stappen op  elektronisch roken.Omdat  ik niet helemaal overtuigd was kocht ik vorige week een vrij simpele e-sigaret.Dit zijn mijn bedenkingen na een week dampen. Aangezien ik een vrij  stevige roker ben viel mij na een week elektrisch roken toch wel meteen enkele serieuze plustpunten op. Zo moet je bijvoorbeeld telkens je trek  krijgt steeds een volledige sigaret oproken. Met de e-sigaret doe ik op die momenten een pufje of drie en ik kan weer verder. Dit scheelt dus in aantal sigaretten en in het bedrag dat je oprookt. Ik betrapte mij er dikwijls op dat ik na de derde trek men gewone sigaret tegen mijn zin verder stond op te roken. Wat dit aan verschil geeft in uitgegeven geld hoef ik zelfs geen tekeningetje bij te maken denk ik.Ik heb men e-sigaret (zie foto) een kleine 20 euro betaald. Een vulling met 800 pufs kost 5 euro. Ik koos voor het op één na laagste nicotinegehalte, 6  mg. In zo'n setje vulling zitten twee ampullen, elk goed voor 400 pufs. Ik ben na een week nog steeds bezig met men eerste ampulle en het aantal aangekochte gewone sigaretten is met meer dan de helft verminderd. Dus, qua euro's kan dat al tellen.Nog een enorm voordeel is geen vieze smaak in je mond 's morgens. Ik rook normaal het eerste half uur dat ik wakker ben een drietal sigaretten. Met de e-sigaret is dat een paar pufjes en geen vieze smaak meer in de mond.Tenslotte, een derde groot pluspunt is dat uw woning niet meer stinkt naar die vieze rook van gewone sigaretten.Dampen doe ik nog binnen, maar die paar sigaretten per dag rook ik nu steevast buiten.Tot nu toe ben ik dus best tevreden met de gedeeltelijke overstap naar elektronisch roken.Binnenkort breng ik nog wel eens verslag uit hoe het na een langere periode is verlopen.

Aspergersoep

Telkens zeg ik opnieuw: ze gaan mij niet  meer hebben.En, geloof het of niet, voor je het weet ben je weer veel te veel aan het betalen .Onlangs kreeg ik een aanbieding voor WIGO van Telenet.  Voor 120 euro  digitale televisie, internet, zoveel  bellen al je wil met zowel de vaste als de mobiel, 5 GB mobiel internet... Klinkt te mooi om te laten liggen denkt een mens dan.  Al snel zat ik met telecomrekeningen van 130 euro en meer.Na een tijdje begin je dan alles nog eens op een rijtje te zetten. Heel mooi dat je onbeperkt (lees zeker de kleine lettertjes als ze met dit blinkende woord beginnen te zwaaien) kan bellen naar wie en wanneer  je maar wil.Tot je beseft dat je eigenlijk amper belt naar mensen. Dan heb je een peperdure klassebak gekocht om die altijd in de garage te laten staan.Ik heb het WIGOabonnement dan ook meteen stopgezet en ben met de GSM van zowel mezelf als men zoon  overgestapt naar simpele oplaadkaarten van Orange.Daar betaal je een iets hogere eenheidsprijs, maar omdat wij toch amper telefoneren zijn we zoveel goedkoper hiermee. Na een tijdje bleek dat mijn zoon genoeg had aan een herlading van € 5 en ik ruimschoots rondkwam met een herlading van  € 15 per maand.Voor een luttele  € 20 euro kunnen we dus maandelijks met twee toestellen telefoneren indien nodig,  het hoognodige doen via mobiel internet en onbeperkt  SMS'n.Of, hoe iets duurder toch nog goedkoper kan uitpakken...

Aspergersoep

Een handige hulp, in aanvulling op mijn vorige post.Fuck it' is een buitengewoon uitdagend, humoristisch en inspirerend boek. Door regelmatig Fuck it te roepen kun je je leven ingrijpend veranderen. Je hoeft niet te mediteren, veel te bidden of doelgericht te werken aan je geluk. Want Fuck it werkt als een krachtige mantra en heeft een onontkoombaar effect. Fuck it roepen is volgens auteur John Parkin de ultieme aansporing om je eigen weg te volgen. Daarnaast is het bij uitstek een spirituele handeling. Fuck it is de perfecte vertaling van oosterse spirituele concepten als laten gaan, loslaten, overgave en ware vrijheid vinden. Fuck it zeggen tegen de problemen en zorgen die je dagelijks tegenkomt, is een eenvoudige manier om een gelukkig leven te leiden. De uitroep daagt je uit om in het moment te gaan leven. Tegelijkertijd is de uitdrukking zo krachtig dat wij, nuchtere westerlingen, eindelijk onze gestresste, gespannen en propvolle levens eens de rug toe durven keren.  Een informatief, grappig, realistisch en baanbrekend boek op het gebied van persoonlijke, spirituele ontwikkeling. John Parkin is de zoon van anglicaanse priesters. Hij bestudeert en beoefent al meer dan twintig jaar oosterse wijsheid. Tegenwoordig heeft hij een holistisch centrum in Italie. Zie ook deze website.

Aspergersoep

In mijn vorige posts had ik het al eens over innerlijke rust. Voor mezelf is het wel eerst een strijd geweest om op dat punt te geraken. Daarom enkele bedenkingen die mij hielpen in het vinden van die vrede met mezelf. Laat u niet vangen door media! De media komen u maar al te graag vertellen dat je 'gelukkig' zal worden door hun producten te gebruiken.Daarbij hangen ze uiteraard een totaal verkeerd beeld op van wat gelukkig zijn is.  De dag dat je beseft dat je om 'gelukkig' te kunnen zijn eerst moet leren ook al eens 'ongelukkig' te zijn ben je op de goede weg.Geluk is geen constante maar de juiste balans tussen gelukkig en ongelukkig weten te vinden. Luister vooral naar uzelf! Leer uw eigen leven te leiden. Luister vooral eerst naar uwzelf i.p.v. anderen. Jij kent jezelf trouwens het best, niet al die zogezegde levensdeskundigen die u te pas en te onpas bestoken met hun 'advies'. Ga zo veel mogelijk af op uw gevoel, luister naar uw hart. Laat de wereld rondom u draaien! Probeer niet altijd krampachtig mee te draaien in 'de wereld' rondom u. Laat gewoon die wereld rond u draaien. Altijd terug in dat rolletje moeten kruipen om iedereen 'te plezieren' is zo vermoeiend.Wees gewoon uzelf en veeg uw voeten aan wat anderen er wel van zouden kunnen denken. Je zal al snel merken dat je veel meer levenslucht krijgt. Het klinkt allemaal simpeler dan het is, maar als je de klik weet te maken ben je al zoveel dichter bij 'innerlijke rust'.En ja, je gaat mensen uit uw directe omgeving zien verdwijnen, maar evenveel mensen zien bijkomen die u wel nemen zoals je bent. Nieuwe vrienden waar je niet meer voor moet acteren om ze niet kwijt te raken. Quote Ver voorbij het pad van goed en fout, meningen en oordelen, bevindt zich een open plek: daar ontmoet ik je graag Rumi

Aspergersoep

Damn, vandaag lichamelijke opvoeding. Poging één om er tussen uit te glippen was mislukt. Men ma had de turnzak zien liggen toen ik net buiten de deur was. Wat nu? De paniek gutst men brein binnen.Nog twee uur om een noodoplossing uit te dokteren. Zou ik ziek worden? Maar ik was vorige week al ziek. En de week daarvoor. Hoe zou Kapitein Kirk zich uit deze situatie redden? Mijn voet omslagen! Dat was het. Kan toch niet zo moeilijk zijn. Ja nu, de meester kijkt. Of toch niet, straks is beter. Nog een uur!Het geklik van men balpen gaat een versnelling hoger. Tijdens de speeltijd doe ik het! Zonder twijfel!De bel straalt mij terug van de Enterprise naar men klaslokaal. Even wachten tot iedereen buiten is en dan geruisloos naar men gebruikelijke hoekje op de speelplaats, waar ik mij het best kan beschermen tegen de dodelijke blikken van die rare wezens om me heen. Daar staat de juf. Ik raap al men moed bij elkaar om men veilige haven te verlaten en men snode plannetje ten uitvoer te brengen. Nu, sla je voet om Peter! Nu, komaan loser!Ik ben al te ver van haar weg. Ik kan haar toch moeilijk terug voorbij gaan wandelen. Drie – twee – een. Ik probeer mijn draai zo normaal mogelijk te maken. Nu! Nu! Nu!Daar sta ik weer in men hoekje, met een paar gezonde voeten. Binnen drie kwartier stopt mijn leven. Daar gaat die verschrikkelijke Klingonese bel weer. Kon ik maar gewoon verdwijnen! Aan boord van men ruimteschip. Ver weg van deze gekke planeet."Peter! Peter! Luister je?""Euh, ja meester."Yes! Meester Calimero is ziek. Geen LO vandaag.Het klikken van men balpen verstomd, de kikker in men schoen stopt met springen en er verschijnt een brede glimlach op de lippen. Missie geslaagd!

Aspergersoep

Ik overweeg al geruime tijd om toch maar eens te gaan stoppen met roken. In eerste plaats voor mijn gezondheid uiteraard, we worden er tenslotte niet jonger op.Waarom doe ik het dan niet gewoon? Wel, omdat ik er eigenlijk best wel bang voor ben. Ik zie roken al sinds mijn twaalfde als een beloning. Nog even doorbijten tot de speeltijd, dan kan ik roken Als mijn taak klaar is wacht er een sigaret... Ik heb reeds enkele pogingen achter de rug, maar al snel werd ik telkens zo lastig dat ik het o.a. op mijn zoontje begon uit te werken. Natuurlijk is dat een brug te ver dus snel naar de krantenwinkel achter een pakje kankerstokjes. Tegenwoordig zie ik rondom mij veel mensen stoppen met de hulp van de e-sigaret. Vooral de dampers zijn erg in trek. De meesten die overstappen op dampen stoppen wel degelijk bijna altijd met de gewone sigaret. Dat is een positief punt natuurlijk.MAAR! Wat zie ik ook bij die dampers? Dat ze uiteindelijk de hele dag door liggen te lurken aan dit apparaat. Sommigen dan ook nog liefst met de e-sigaret op vol vermogen. Ik hoor de meeste van die e-rokers opmerken  dat de e-sigaret nog duurder is op deze manier dan gewoon sigaretten blijven roken.Mezelf kennende vrees ik dat ik ook al vrij snel bij die grootlurkers zal behoren. Oké, op deze manier is het nog wel minder schadelijk voor mijn gezondheid, maar helaas niet voor de portemonnee.Heb jij ervaringen met e-roken? Is het een aanrader volgens u of is het eerder een slecht alternatief? Ik hoor het graag.

Aspergersoep

Kikker Cas in het ziekenhuis is het debuut van schrijfster/illustratrice Helene Poncelet. Het kinderboek zal verschijnen bij onze uitgeverij Beefcake Publishing. We vragen jouw steun voor het drukken van het boek. De middelen die we zouden kunnen ophalen via crowdfunding, dienen deels voor de productie en deels voor de promotie. In ruil voor jouw bijdrage bieden wij je allerlei exclusieve voordelen. Rechts onder op deze pagina vind je onze aanbiedingen. Je kunt ook altijd een vrij te kiezen bijdrage leveren! Helene over haar boek Mijn naam is Helene en ik schreef en illustreerde mijn eerste kinderboekje. Ik ben de trotse mama van Emma (12) en Luka (10) en ben getrouwd met Mario. Wij wonen in Oudenaarde, Oost-Vlaanderen. Mijn zoon Luka werd vorig schooljaar een paar keer opgenomen op de kinderafdeling van het A.Z. in Oudenaarde. In mijn gezin kiezen wij er altijd voor om bij de kinderen te blijven op de kamer ingeval van opname in een ziekenhuis. Mocht u ooit al eens in eenzelfde situatie gezeten hebben, dan weet u dat tijd in een ziekenhuis heel traag voorbij kan gaan. Om die tijd door te brengen ging ik vorig jaar aan het tekenen. Ik had een schetsboek bij me en in dat schetsboek werden de eerste lijnen gezet voor het boekje 'Kikker Cas in het ziekenhuis'. Waarom een kikker? Waarom Cas? Vrienden van ons verloren, een viertal jaar geleden, hun zoontje Cas. Hij mocht maar 5 maanden oud worden. De ouders van Cas, familie en vrienden, gedenken hem in een kikkerfiguurtje. Waarom hoor ik u al denken?Kent u het verhaaltje van de twee kikkers die in een emmer melk vielen? Om boven te kunnen blijven moesten ze allebei heel hard trappelen. Algauw werd de ene kikker moe, gaf op, en verdronk. De andere kikker bleef maar doortrappelen. Hierdoor werd de melk boter. De boter was hard genoeg om ervoor te zorgen dat het kikkertje uit de emmer kon springen en daardoor zijn onfortuinlijke val overleefde. Een verhaal dat hoop geeft. Hoe zwaar het ook tegenzit, je moet blijven vechten en volhouden. Cas heeft inmiddels een zusje van bijna een jaar oud. Toen ik een figuurtje zocht voor in mijn kinderboek, dacht ik meteen aan hem en vroeg ik aan zijn ouders of ik de kikker 'Cas' mocht noemen, dat mocht. Dit kinderboek is opgedragen aan een kleine kikkerprins, kleine kikkervriend Cas. Helene Poncelet (1977) is gepassioneerd door prentenboeken. Ze studeerde kunsthumaniora aan Sint Lucas in Antwerpen.De microbe voor het tekenen en schilderen liet haar sindsdien niet meer los.Helene volgt momenteel een opleiding grafische vormgeving en werkt met Oost-Indische inkt en aquarel. Kikker Cas in het ziekenhuis is haar debuut. Ze droomt ervan om een carrière uit te bouwen als illustrator van kinderboeken. Plannen voor een vervolg op haar eerste kinderboek zijn er dus ook al. 'Kikker Cas' is een boekje dat kinderen op een toegankelijke manier laat kennismaken met een verblijf in het ziekenhuis. Je kan het voorlezen, samen lezen of zelf lezen. Mijn droom is: een exemplaar op iedere kinderafdeling van een ziekenhuis of in de wachtkamer bij de dokter. Ook op school hoort het mijns inziens thuis. Gewoon thuis is uiteraard ook meer dan goed! Wie helpt een goede vriendin van mij met het verwezenlijken van haar droom?Dat kan op http://www.worldofcrowdfunding.com/kikker-cas-het-ziekenhuis

Aspergersoep

Tijd. Voor een Aspergeriaan een oneindig groot vacuüm.  Een uur, dag, maand of jaar,... Het is er wel maar ik kan het gewoon niet aanvoelen.Niet te verwonderen dus dat mensen met Asperger veelal problemen krijgen met onbetaalde rekeningen, gemiste afspraken, deadlines, ...Wetende dat onze maatschappij puur draait op de motor van tijd. Dit is ook de reden waarom structuur van het grootste belang blijft in mijn leven. Ik vertel u geen geheim als ik zeg dat in mijn zoektocht naar innerlijke rust 'tijd' de grootste vijand was en eigenlijk nog steeds is. Je zal maar meedraaien in deze gejaagde maatschappij zonder een greintje tijdsbesef.Daarom heb ik mezelf aangeleerd om te leven van ankerpunt naar ankerpunt. Als het overzicht op langere periode niet echt lukt is het beter om zelf de tijd te gaan indelen in korte periodes waarin ik me veel beter kan  focussen op mijn to do's. Wat zijn die ankerpunten dan? Opstaan tot vertrek naar het werk, aankomst daar tot de eerste pauze, de tijd tussen die pauze en de middag, ... Voor de dagdagelijkse dingen lukt mij dat al aardig.Wat verderweg gelegen activiteiten betreft is dit niet meteen een oplossing. Een rekening die betaald moet worden, een afspraak een paar weken later, ...Vroeger deed ik het met een zakagenda, maar het probleem is dat je die enkel uit de zak haalt als je hem nodig hebt. Een belangrijk aspect uiteraard. Helaas lukte het niet om die agenda op regelmatige tijdstippen na te kijken.Toen was er de smartphone, mijn reddende engel. Ik gebruik Google Kalender. Via een app heb ik die op mijn voorscherm van het toestel geplaatst. Zo zie ik, telkens ik mijn smart gebruik, een overzicht van de komende weken. De kans om iets te vergeten is op deze manier al een heel stuk kleiner.