RealityRealm

singer/songwriter Ruben Raviv   Lieve yoo.rs, Helaas is de muziek van nu helaas bijna geen muziek meer te noemen.Vergelijk het eens met de legendes als Pink Floyd, Led Zepplin, Earosmith etc.Veel is electronisch en amper nog gedaan met echte instrumenten.  Het woord 'mainstream' bestaat dan ook niet voor niks...Gelukkig zijn er mensen op de wereld die wel weten wat het inhoud om muziek te maken.Die mensen wil ik graag gaan promoten om ze te helpen verder te komen. Een daarvan is Ruben Raviv  (25).  Een slimme, creatieve en artistieke jongen uit Arhnem.Hij heeft een eigen mindset, die hij graag wil uiten.  Dat is terug te horen in zijn muziek.Met titels als 'eat the words' en 'the sun behind the hills'  springt hij er al uit.  Zijn inspiratie is vanuit de ex gitarist van de red hot chilli peppers; John FruscianteHij neemt je mee op reis, keer op keer weer, met dus inspiratie volle teksten.  Hij bespeelt 3 instrumenten Gitaar Bas keyboard En is daardoor extra gefocust. Als hij speelt zie je aan hem hoe veel hij van zichzelf hij in zijn muziek stopt.Zijn muziek heeft een hint van spiritualiteit, geloof en  levenslessen. Zit dus vol mening.Maar niet alleen maar hoor! Hij heeft ook een knipoog gegeven aan Nintendo. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden lieve yoo.rs,Graag hoor ik dat in de comments onderaan!  Raviv staat voor regen...So may it rain comments! 

RealityRealm

for felines Tijgers...  Beangstigend //schattig // bedreigde diersoort! Lieve yoo.rs, Wat een prachtig dier is het toch die tijger. Met zijn angstaanjagende blikken tijdens zijn elegante loopje. Terwijl ik deze foto's nam was ik aan het nadenken over de tijger. Het is eigenlijk een grote kat. Ze zijn schattig als ze in het water met een tak spelen, maar eng als ze jagen.  Ze hebben twee gezichten. Net zoals moeder aarde dat heeft, door de brutaliteiten van de mens.. We verliezen steeds meer tijgers, en we zijn al gereduceerd naar nog maar 3900 tijgers in het wild. Scheelt dus al 95% met het vorige eeuw!!  Redenen: Stropers. Jagers villen de tijger voor de prijs van hun lichaam. Leefgebied. We kappen bomen in het leefgebied van de tijger. conflict. Honger leid ze naar de omgeving van de mens. Stropers willen de tijgers om hun huid voor het maken van vloerkleden, bonte kledij en sieraden.   Kettingen van de nagels van de tijger staan voor geluk en protectie. De snorharen worden bewaard omdat men denkt dat deze magisch zijn, en ze vloeken verjagen.  Dit geld niet alleen voor de snorharen, maar ook voor de staart.  Het voorhoofd van de tijger staat voor royaliteit. De hersenen worden medicinaal gebruikt; voor luiheid en puistjes. Gal van de tijger word gedroogd en gebruikt in pillen voor het helen van de botten, stuiptrekkingen en hersenvliesontstekingen.  De woonomgeving van de tijger word al een tijd flink gereduceerd. Wat vroeger hun domein was is nu gevuld met huizen, scholen, wegen en anderen dingen die de mens gecreëerd heeft. Door deze veranderingen is er dus ook minder wild waar de tijger op kan jagen waardoor de jongen niet gevoerd kunnen worden. Dat resulteert in een groot aantal welpen dat jong sterft.  Ook gassen van vervoersmiddelen tasten de natuur aan.  Mens op tijger conflicten ontstaan door honger van de tijger. Door het verkleinde leefgebied met minder wild om te jagen verhongeren de welpen van het dier. Dat resulteert in tijgers die de boerderijdieren van boeren op gaan zoeken. Of brutaal bij afval van mensen te vinden zijn.  Men vermoord in vele gevallen de tijger.  Kijk niet weg. R.e.d D.e T.i.j.g.e.r

RealityRealm

ik ben niet mijn label. Ik ben mezelf, maar dan net wat anders. Lieve yoo.rs,  Dag in dag uit hoor ik het woord 'autist' aan als scheldwoord als ik door de straten loop. Dat doet mij pijn. Ikzelf ben autistisch, en die diagnose heeft mijn wereld flink door elkaar geschud. Mijn eerste baantje na diagnose was een toppunt.  Ze vertelde me wat een bezem inhield! Een bezem! Mijn reactie daarop was: "Ik ben autistisch, ja klopt! Maar ik ben niet dom, of teruggehouden. Praat a.u.b normaal tegen me!" Haar reactie daarop was onbetaalbaar, totaal verward.  Maar toch voelde ik me er dommer door... ' Alles moet volgens het 'boekje'!  Volgens het boekje? Niet iedere autist is gelijk. Geen enkel mens is gelijk, iedereen is anders.   Autisten kunnen vaak niet bijdragen aan onze economie. - de overheid. Gedraag je nou eens niet zo autistisch!  - pesters. Wat veel mensen niet doorhebben is dat het aan de buitenkant niet altijd is te zien dat iemand autisme heeft. Zoals vele niet weten wat men meemaakt, en wat men gaat doen omdat ze het meemaken. Denk aan dealen, zwart bijverdienen, verslaafd raken, stelen etc. Maar zodra men het weet nemen vele "vrienden" ineens afstand, langzaam maar zeker.  Want ook al kennen ze je al járen, ineens weten ze niet meer hoe ze met je om moeten gaan. Er bestaat een Wajong voor mensen met een erge aandoening, autisten krijgen hem nu tegenwoordig minder snel. Ik heb geluk gehad, maar word erdoor afgekraakt. Ik word aangekeken alsof ik alles heb gekregen. Ik heb er keihard voor moeten werken! En verdien minder dan minimum loon, alles erboven word meteen ingehouden. Op mijn leeftijd hoor ik boven het minimum loon te verdienen, wat dat betreft is de Wajong geen geschenk.   Wat maakt ons wel waardig? Autisten: - zien vaker details. - zijn vaak beter gefocust. - zijn creatiever. - krijgen snel innovatieve ideën.   - zijn flexibeler dan gedacht. - zijn probleemoplossers We zijn geen labeltje wat ons is opgeplakt. We zijn meer dan dat!  Stop met ons kleineren, als je niet weet waar wij mee moeten dealen.  Denk je dat het leuk is om de wereld in een ander licht te zien dan dat licht wat voor anderen 'normaal' is? Veel autisten sluiten zichzelf buiten vanwege pesterijen, kleinering van de overheid, en het minder uitbetaald krijgen. 

RealityRealm

Lieve Yoors, Het loo, de koninklijke "achtertuin." Wat een mooie plek is dat. En wat bracht me dat een mooie herinnering.  Samen met de jongen die me meenam naar de Veluwe, en zijn moeder waren we aan het genieten van de pracht van 't loo. Wat zagen we veel groen! Na een stuk gewandeld te hebben gingen we rusten.  Het groene mos vrolijkte me op, terwijl de moeder sprak over vroeger, en de avonturen met haar zoon op dit prachtstuk van een land. Ze straalde toen ze over hem sprak.  We luisterden aandachtig, en maakten grapjes tussendoor.  Ik voelde me warm toen ik luisterde naar zijn vroegere avonturen. Nou ja, ik luisterde aandachtig, tot iets mij opviel.. Deze pracht zat te rusten in een "gouden" omgeving, waardoor haar groen er goed uit sprong.  Niet doorhebbende dat ze ondertussen al door waren gelopen, en dat dat een mooier plaatje opleverde, nam ik foto's van de mooie vlinder. Toen ik ging rennen om ze bij te houden moest ik al gauw stoppen, want ik keek in de ogen van een verwonderde vrouw, kijkend naar haar zoon vol trots. Ik hield mijn adem in, wilde niks verpesten. Met zijn ogen gericht op het prachtige insect, had ook hij een verwonderde blik richting zijn hand.  Door zijn rustige houding, ademhaling en zijn liefde van voor de natuur. Ja, dat kunnen insecten aanvoelen, bleef het praaltje tien minuten op zijn hand zitten. " chillen" zoals we het noemden. Ik voelde het ook, zijn warmte. En even was ik jaloers op de vlinder op zijn hand.  'Was ik die vlinder maar...' dacht ik.  Ik wist het zeker! Ik ben verliefd! En dat lag niet alleen aan de omgeving..... Mijn hele wandelpad met deze jongen is bezaaid met momenten als deze.  Waar we genieten van de natuur, en van elkaars gezelschap.  Hij geeft me echt vlinders in mijn buik. Echter ben ik bang dat  deze paden dan weer onbewandelbaar worden. En dat de vlinders dan wegblijven.. als hij weet wat ik voel voor hem. Goede herinneringen als deze, lieve Yoo.rs,Zijn net zoals de omgeving van die vlinder... goud waard. Ze blijven zolang jij je ze herinnert.

RealityRealm

Lieve yoo.rs, Vandaag was ik sinds lange tijd weer bij een maatje van me. Dit maatje van me heeft een prachtige jonge poes. Haar naam is Lucy.  Lucy is pas anderhalf jaar oud, maar slim voor een jonge poes. Ze is nieuwschierig naar alles en zit graag achter een vlieg, mug, spin of een motje aan.  Ik had het geluk dat ik haar mocht fotograferen. Lucy, die mijn maatje al sinds haar eerste paar weken op deze aarde heeft, is erg fotogeniek.   Helaas was de verlichting bij hem wat minder. Daarom heb ik wat gespeeld met de foto's die je ziet.    Maar weer even verder over Lucy. Ze spinde heel veel vandaag, maar vond het dan niet altijd fijn om geaaid te worden.  En dat kan goed kloppen. Kan goed zijn dat ze honger of dorst had, of ergens pijn had.  Lijkt zielig, maar een spinnende poes kan zichzelf ook aan het helen zijn.  Ze spinde ook op een andere toon toen ze naar haar etensbak liep. Haar normale spinnen is zachter, dit gespin had een hoger gepiep. Ze had honger, en vroeg voor eten.  Omdat Lucy goed getraind is luistert ze goed. Ze bleef ook liggen/zitten waar nodig was voor de foto's. Natuurlijk met een lekkere beloning, goh wat spinde ze toen ook weer heerlijk. Helaas mag ik in mijn woning nog geen huisdieren, anders had ik het wel geweten. Wat is jullie favoriete huisdier?  Ik weet de mijne al.... Haar naam is Lucy! 

RealityRealm

Hallo Yoors!  De graffititunnel in Eindhoven sprak me erg aan, ik wilde hem met jullie delen. Het is een tunnel waar artiesten zelf hun werk kunnen laten zien zonder straf te krijgen.  Wat je daar ziet is erg apart, en soms ook discriminerend. Er worden bijvoorbeeld slechte spreuken gedaan over homo's, of getinte mensen. Of statements, zoals hier anominous.  De tunnel toont ook een mooi contrast. Eentje was mij meteen duidelijk; deze roos tussen de handtekeningen, ook wel 'signs', van de artiesten. De signs zijn beide van de zelfde kleur, dus maakte de roos, die nu al overspoten is, daar een goede scheiding.  De tunnel gaf mij ook er veel inspiratie. Het was een dag vol nakijken van de art die er weerspiegeld werd.  Ik zag er jongens aan het werk. Ze waren bezig met het overspuiten van hun signs.  Ik mocht ze anoniem fotograferen. Ze waren erg open over de reden waarom ze deze art creëren. De redenen waren; vrijheid van meningsuiting, het kwijt kunnen van inspiratie en het af kunnen weren van emoties, met vrienden.  Sommige hebben elkaar leren kennen, door het creëren van graffiti artworks. Soms kom je jezelf echt tegen in de graffiti. Het is een apart gevoel om te zien wat voor een emotie er gespoten word.  Wat vinden jullie eigenlijk van openbare plekken met graffiti? Of van graffiti op de open straten, illegaal?

RealityRealm

Hup, op de fiets, en gaan.  Dat, lieve yoo.rs, is wat ik deed toen ik bij een vriend van me thuis was. Niet wetende waar ik heen ging kwamen we uit bij deze trap. Ik hoor het hem nog zo zeggen. "Dit ga je mooi vinden!" Toen pas had ik door waar we waren: op de veluwe! Had ik geluk dat ik altijd mijn camera mee neem. We stalden de fietsen onderaan de trap en gingen naar boven.  Het uitzicht was voor mij verbluffend mooi. We gingen een tijdje op het bankje zitten wat boven aan de trap geplaatst was en raakten aan de praat. Het ging over de natuur en hoe vaak de mensen het onnodig verpesten.  De natuur is voor mij een plek om tot rust te komen, maar ook een plek vol leven. Nee sterker nog, de reden dat er leven kan blijven bestaan en evalueren.  Ik keek om me heen, en zag dat veel van de natuur daar gewoon lekker ongestoord zijn gang kon gaan. Dat maakte me erg blij. Dat is niet overal zo. Na een tijd gingen we weer lopen. We kwamen een paar mooie plekken tegen. Veel open vlaktes met gemixte natuur er in. Het viel me op dat er op plekken soms zand lag wat naar beneden is gezakt, en dat geeft  een mooi uitzicht. Ook een bevestiging: niet alles blijft het zelfde, of is wat het lijkt.  De rest van de dag hebben we niks anders gedaan dan genieten. Tip!  Een laaghangende zon zorgt voor een mooi effect: een soort van lichtgevende rand om het object heen wat je wilt fotograferen.  Vraag:  Wat vinden jullie het allerbelangrijkste aan het behouden van natuurgebieden? En waarom? 

RealityRealm

Beste Yoo.rs, Jullie gaan nooit geloven wat ik vandaag heb meegemaakt! Het begon allemaal in Leiden, bij mijn beste vriendin. Na een tijdje gamen bij haar thuis wilden we naar buiten, om een luchtje te scheppen en van de pracht van de stad te genieten.  Origineel zouden we naar een meertje gaan waar we vaker komen, maar ik wilde wel wat meer van Leiden zien. Dus bracht mijn beste vriendin me naar een andere plek, een mooi stuk uitzicht op een kanaal.  We plaatsten ons onder een brug.  We zagen dat er tegenover het water een feest gaande was, en maakten grapjes over "party-crashen."  We genoten een tijdje van het uitzicht, maakten wat foto's en rookten wat sigaretjes.  Het was tot op dat moment een fijne avond,  Opeens hoorden we een scooter stoppen achter ons bij de brug. Mijn vriendin, die haar schoenen uit had gedaan om haar voeten in het water te hangen, trok snel haar schoenen aan en wilde meteen onder die brug vandaan.  Ik had nog een sigaret in mijn handen en was tot dat moment clueless. Pas toen ze opstond had ik het door! We moesten weg! Dus pakte ik snel mijn spullen en liep weg achter haar aan. Maar op het moment dat ik overstak zag ik het licht van de scooter meteen aangaan.  Mijn vriendin was al om de hoek van de brug de straat in gelopen. Op het moment dat ik net de straat over was merkte ik dat diezelfde scooter achter me stilstond. Ik was op dat moment bang geworden en liep met snelle pas naar mijn vriendin toe. Ze stond bij een deur en keek nerveus richting de scooter. "Ik deed alsof ik aanbelde, zodat ze niets zouden doen." Zei ze toen de scooter dezelfde kant op reed als waar hij vandaan kwam. We gingen na een tijdje nog ergens anders tot rust zijn gekomen weer terug naar haar huis. We waren bij een tankstation en zagen opeens een jongen heel erg hard langs het fietspad tegenover ons rennen. Ik dacht meteen dat het met het feest en de scooter te maken kon hebben, en mijn vriendin dacht dat het iemand was met haast om sigaretten of wat te eten te halen voor het tankstation sloot. Ik had gelijk. Een paar seconden later rende een meisje ook heel snel over datzelfde fietspad. Ze renden het tankstation voorbij, en stopte bij de stoplichten waar wij moesten oversteken. Bang dat ze ons iets zouden kunnen doen liepen we in sneltempo door. Gelukkig bleven ze daar staan, maar het leek ons wel dat ze ergens voor wegrenden.. Wat vinden jullie?  Wij vonden het erg verdacht. 

RealityRealm

Oranje, met een warme gloed, die zorgt dat het straalt.Seconden gaan voorbij. De warmte blijft bestaan,even zijn je zorgen weg...Tot ze haar hoofd draait. En je let meer op de kleuren bruin en zwart, die je weer even laten afkoelen. Soms is de realiteit zo erg niet.