Diana-01

Altijd waren ze bij elkaar maar ze gingen ieders een andere kant op in het leven. Hij voelde zich altijd heerlijk bij haar zijn Lana en hij was haar John. Ze gaven elkaar een kus en misschien was dat de laatste keer dat ze hem zou zien. Hij ging naar het circus en zij naar de kinderboerderij. Alle twee hadden ze een fijn leven maar toch vergaten ze elkaar niet.  Jack was soms naar de maan aan het staren ze dacht aan hem en zij dacht vaak aan hem. Op een dag zei de baas van John, jongen je word ouder en ik breng je naar de kinderboerderij daar zul je fijn leven. John was gelukkig en blij daar was zijn mooie Lana misschien houd ze nog steeds van mij. De volgende morgen reden ze naar zijn grote liefde daar stond ze bij hek toen ze hem zag werd ze bijna gek. John loopt naar haar toe en alsof de jaren zijn verdwenen lopen naast elkaar, wat zijn ze toch een mooi pony paar.

Diana-01

Van onder uit de deken loert hij naar mij ontdeugend en blij, mijn kleine haarbal en hij is van mij.Hij is zo klein naar wil van alles doen, hij lust van alles zelfs een stukje meloen.Als hij moe is komt hij bij me liggen kruipt dicht tegen aan, als ik weg wil gaat hij voor me lopen zodat ik niet weg kan gaan.Jammer het is al weer zo lang geleden en hij is al lang weer dood, hij was mijn grote jongen al stal hij vaak alles van mijn brood.Nooit zal ik je vergeten voor altijd in mijn hart, want je was voor anderen een gewone kat, maar ik vond je speciaal en heel apart.

Diana-01

Verdrietig zit hij voor zich uit te kijken,Zo zie je hem niet iedere dag.Normaal heeft hij een grote lach maar vandaag heeft hij een verdrietige dag.Het zit hem soms tegen in het leven en dan kan hij even niet vrolijk zijn.Dan gaat hij wandelen dat vind hij fijn en vergeet dan vaak zijn verdriet en pijn. Op het bankje in de zon laat hij zijn verdrietig even gaan dan komt er een traan. Die veegt hij weg want hij is een clown en wil graag vrolijk zijn al heeft hij verdriet en pijn.De zon straalt op zijn gezicht en zijn hart word weer verlicht. Hij denkt met volle moed, het leven is mooi dus alles komt goed. Met een lach en een traan moeten we weer verder gaan

Diana-01

Afscheid nemen is al moeilijkOf je nu arm bent of rijkHet leven is geven en nemenSoms is het goed maar soms zijn er problemenHet leven is mooi en we kunnen het maar beter nemen zoals het is een terug weg is er niet vaak tot een ieders verdrietJe kunt niet even naar het verleden om goed te maken wat je fout hebt gedaanMaar we moeten verder gaan en hopen dat de toekomst beter zal gaanVerlies hoort erbij voor jou en voor mij daarin zijn we hetzelfde een iedere mens Wees blij met wat je hebt en geniet dat je leeft 

Diana-01

Zwijgen is beter?Dat klopt voor geen meter.We mensen met een stem en mond maar heb je een eigen mening boren ze die in de grond. Jij weet er niks van of je snapt het niet maar als je wel snapt is dat tot hun grote verdriet. Dan kunnen ze je niks wijs maken en zullen mensen je proberen af te kraken. We hebben een mond gekregen om te praten dus als je iets dwars zit mag je dat zeggen. Al moet je het misschien nog vaker uit leggen. Woorden kunnen hard zijn maar kraakt iemand je af is dat onmacht uit eindelijk is dat de gene die ook weer een ander uit lacht.

Diana-01

"Gina, sorrie dat ik dit moet doen. " Hoort ze, ineens schrikt ze en komt weer bij. Haar gezicht is nat en als ze haar ogen open doet staat. Adelie met grote ogen naar haar te kijken. Ze heeft Gina een glas water in heeft gezicht gegooit. "Wat is er gebeurt? Blijf maar even liggen dan bel ik de ambulance." Gina staat langzaam op en schud met haar hoofd. "Nee, het gaat wel ik maak een afspraak bij de dokter want ik denk dat ik weer bloedarmoede heb. Laten we samen even naar de douche gaan die is toch klaar?" Adelie kijkt haar bezorgt aan en samen lopen ze naar de douche. Die is aan het eind van de overloop. Hier en daar moet nog wat gedaan worden maar dit weekeind gaan ze overhuizen. Laila haar moeder was het er eerst niet mee eens ze zou haar flat op moeten geven. Gina had haar gezegt,"Mama, nog een paar jaar dan ben je al 75 jaar en iedere dag die vier trappen op en af. Achter de winkel zit een woonkamer met douche en keuken. Er is een achteruit gang dus je heb een heel gedeelte voor jou alleen. Als het klaar is gaan we kijken en dan beslis je of je er gaat wonen." Haar moeder vond dat een goed idee. "Morgen neem ik een dag vrij, als je het niet erg vind?" Adelie kijkt haar glimlachend aan, "Dat wou ik je net zeggen, neem echt een dag vrij en laat alles even los. De afgelopen tijd ben je zo druk geweest. Voor nu ga ik weer naar beneden want de koffie zal wel klaar zijn. Kom je zo dan schud ik een kopje voor je in?" Ondertussen in de maan zit Jimco zich af te vragen, welk ruimte-schip hij kan gebruiken want niemand mag weten van zijn geheime missie. Hij gaat alleen dus het mag geen schip zijn die ze missen. Hij wist dat zijn vader een paar in zijn prive ruimte had staan en daar ging hij straks kijken. Eerst zou hij naar de oppervlakte van de maan moeten gaan. Zodat niemand hem naar binnen zou zien gaan. Hij gaat via de nooduitgang, dan hij draait de grote ronde deur open aan. Hij klimt via de muur trap naar boven. Als Jimco boven is maakt hij een klepje open in de muur. Daar zitten knopjes in met cijfers, hij drukt de code in van het luik. Boven hem gaat een luik omhoog en daar klimt hij de maan op. Het zand valt in zijn ogen en hij moet hoesten van zoveel stof want deze nooduitgang word nooit gebruikt. In zijn camouflage pak kruipt hij over de maan. Waar en hoever Jimco ook keek, er was geen spoor van mensen of menselijke beschaving te zien. Jimco was helemaal alleen. Hij moet goed kijken hoe hij kruipt want zijn vader de keizer hield van veiligheid. Net als bij een duikboot konden ze met periscopen de opervlakte van de maan bekijken. De dagen dat de wezens van de aarde waren gekomen. Dat was spannend geweest. Even waren ze er bang dat ze in de maan zouden gaan boren. De keizer keek graag naar de aarde maar de laatste tijd was hij niet blij. De zee waar hij alijd graag naar keek lag vol met een soep van plastic. Hij maakte zich daar zorgen over, want zijn grote liefde woonde daar. Schrijfuitdaging juni 2019 Deel 1Deel 2Deel 3Deel 4

Diana-01

Gina zit te bellen met Adelie maar achter het stuur en ineens zie ze dat er een bus naast haar rijdt. Daar had ze over gelezen ze wist dat ze een bekeuring zou krijgen als ze haar mobile niet uit zou doen. In de bus zitten mensen die keken of je achter het stuur zat je te bellen. Gauw deed ze haar mobile uit.Wat een dag zeg maar snel door rijden want het zou druk worden in de winkel. Als ze haar auto op de parkeerplaats zet, wil ze voordat ze de winkel in loopt even het filmpje bekijken. De camera ligt in het dashboard kastje.Ze haald het eruit en drukt het scherm aan maar dan ziet dat het filmpje erg wazig is en het lijkt nep. Gelukkig, dat ze het mee heeft gemaakt anders zou ze het verhaal ook niet echt geloven. Ze drukt de camera uit en stopt het in haar tas. De tas die ze vorige jaar gemaakt had en vandaag liggen ze in haar winkel.  Een maand geleden had ze een oude pand in haar geboorteplaats gekocht. Nog een paar dagen dan kon ze op de bovenwoning gaan wonen. Een winkel met een bovenwoning die moest eerst opgeknapt worden. De winkel hadden ze meteen start klaar gemaakt en die liep ook goed maar er waren mensen die zeiden dat het er boven zou spoken. Gina had het pand voor een goede prijs kunnen kopen. Ze vond het spannend en zei voor de grap, "Als ze goed gezelschap zijn dan mogen ze blijven,de afwas mogen ze ook doen." Het waren drukke tijden, ze hoopte dat Adelie niet boos zou worden als morgen vrij zou nemen. Gina wist dat ze de bazin was maar toch ze voelde zich verplicht aan Adelie. Gina loopt de achterdeur binnen en Adelie komt haar al te gemoet."Gina, wat is er met je meid, er zit een bult op je voorhoofd. Het lijkt op een half ei maar dan blauw. Het is nog lang geen pasen," grapt Adelie. Ze kijkt ineens serieus want ze ziet dat Gina een beetje wit eruit ziet."Gina, vandaag hoef je niks te doen, ga lekker aan de ronde tafel zitten in de winkel. Dan zet ik koffie nog tien minuten en dan gaat de winkel open. Alles staat al klaar, de bestelling zijn uitgepakt en de tassen en dozen staan al in de rekken. Als je je niet lekker voelt kun je boven gaan slapen want de slaapkamer is bijna klaar." Gina kijkt Adelie aan ze is zo blij met Adelie want ze is een goede vriendin die haar altijd helpt. Toen ze pand kocht had ze Adelie neem genomen want ook zij zocht een huis. Joop de man van Adelie was vijf maanden geleden ervan door gegaan met een goede vriendin van haar. Het huis was van haar man en die was al een tijd aan het zeuren dat ze weg moest. Adelie was meteen op de bovenverdieping gaan wonen. De meeste verbouwingen had ze zelf gedaan met de hulp van Gina's oudste zoon Peter. Gina en haar moeder Laila zouden komen als het opgeknapt was. Gina begint te lachen, "Hahaha, goedemorgen, wat ben je toch weer overbezorgt. Eerst wil ik even naar boven en kijken of het al klaar is." Gina loopt snel de trap op maar op de overloop word ze duizelig. Haar benen voelen als een pudding en daar valt ze flauw. Gina doet haar ogen open en daar zit ze op de maan.  Waar en hoever Gina ook kijkt, er is geen spoor van mensen of menselijke beschaving te zien. Gina is helemaal alleen. Schrijfuitdaging juni 2019 Deel 1Deel 2Deel 3

Diana-01

Gina zit voor zich uit te kijken en gelooft niet wat ze net heeft mee gemaakt. Het flesje heeft ze nog in haar hand. Dan vraagt ze zich af of het filmpje gelukt is want die heeft ze niet gewist. Ze weet dat het gevaarlijk kan zijn maar dit kon ze toch niet wissen!!Wel voelde ze zich een beetje schuldig maar dan nog dit vond ze te belangrijk. Ze stapte uit de auto en draaide het dopje van haar auto. Een druppelje, hahaha alsof dat kon. Dan start ze de auto en gelooft het zelf niet. Als nieuw klinkt haar Twingotje waar ze zo gek mee is. Gekocht van het geld van haar eerste boek. Een kinderboek, het boek werd gelezen door veel kinderen en het was hit. Volgend jaar komt er een film van uit, regisseerd door Steven Spielberg. Dan zou ze haar doorbraak helemaal compleet zijn. Gina draaide de auto en reed naar de plek waar ze de flits steeds zag. In eens zag ze weer een flits, zonder er over na te denken reed ze er door heen. Op de weg zag ze nog steeds niemand maar de omgeving zag er weer nomaal uit. Ze keek op haar horloge, tien over negen. Haar collaga Adelie had haar al een keer gebeld. Snel belt ze haar terug. Jimco zit voor zich uit te staren want hij kan Gina niet meer uit zijn hoofd krijgen. Hij weet dat het niet de bedoeling is om zich te binden aan die wezens. Langzaam valt hij in slaap. Jimbo loopt over de maan. Waar en hoever Jimco ook kijkt, er is geen spoor van mensen of menselijke beschaving te zien. Jimco is helemaal alleen. Hij schrikt omdat hij een prik in zijn zij krijgt. Jimco springt op en staat in een krijgers houding. Dan begint zijn vriend Crako te lachen. "Wat sta je scherp, waar ben je in gedachten, is het de missie of de vrouw?? Je hebt met haar gesproken maar we zouden nog geen contakt zoeken met haar. Jimco kijkt hem geirriteerd aan want hij weet dat hij het fout heeft gedaan. De missie is om Gina mee te nemen en haar uit te leggen dat het niet goed gaat met de zee. Vandaag zouden ze alleen kijken of ze door de flits zou rijden. Het was niet bedoeling dat ze het hele schip zou zien. Er ook nog foto's van kon maken!! Gelukkig had ze de foto's gewist en hoopte erop dat zijn vrienden hem half zouden staan. Dat hij de zoon van de keizer was dat zou ook helpen. Alleen zijn vader de keizer daar was hij bang voor. Hij staat op en loopt naar de voorkant van het ruimte-schip. Voorin zitten Maritte en Horarad, ze besturen het schip. Jimco zegt, "We nemen allemaal even een pauze zodat ik jullie iets kan zeggen. Zet de timer op een kwartier en dan vliegen we weer verder. Het schip word stil gezet met beschermingscirkel aan zo dat ze niet gezien kunnen worden of geraakt door meteorieten. Als ze aan de grote tafel staan dan zegt Jimco, "Ik wil even jullie aandacht ik weet dat het anders ging als de planning. We kennen elkaar al lang dus vertrouw op mij. Houd wat er gebeurt is even een tijd geheim en dan vertel ik het tegen de keizer." Zijn vrienden kijken hem aan en knikken ze vertrouwen hem volledig. "Dan ga we nu wat eten." Als de timer gaat staan ze op en vliegen verder naar de maan want daarin, binnenin is hun leef plek al eeuwen. Schrijfuitdaging juni 2019 Deel 1Deel 2

Diana-01

Gina kijkt hem geschrokken aan, ze wil weg lopen maar Jimco zegt dat ze moet blijven staan. Gina draaid zich om en begint bijna te huilen. "Meen je dat nou echt, deze foto's zullen me beroemd maken. Het zal mijn doorbraak zijn als ze me al geloven. Dan vraag je me nu om ze te wissen, echt niet. Jimco kijkt haar aan en zegt, "Waarom ben je zo eigenwijs want ik kan je ook gewoon vernietigen." Gina kijkt hem angstig aan maar ziet dat hij anders naar haar kijkt, het lijkt alsof hij haar leuk vind. Ze kijkt hem aan en dan besluit ze om hem zijn zin te geven. Ze wist al de foto's van het fototoestel. Dan kijkt ze hem zielig aan en zegt,"Je komt toch wel terug want ik vind het hier best eng alleen. Dat komt ook wel door jou want je zegt dat je me wil vernietigen. Misschien wil ik helemaal niet terug komen! Jimco kijkt haar geschrokken aan en zijn ogen worden rood, dan weer geel maar dan kijken ze weer zwart. Dan lijkt hij heel rustig. "Eerlijk, ik kom terug en vertel je dan meer over ons volk. Dan kun je het ruimte-schip zien van binnen misschien mag je er zelfs mee vliegen. Het is niet zo moeilijk, dat leer ik je zo." Gina kijkt hem aan en zegt, Oke! Morgen neem ik vrij van mijn werk, dan heb ik de hele dag. Ik zal hier morgen weer staan als ik de weg nog weet want ik weet niet eens hoe ik hier kwam. Hoe ik hier weer weg kom weet ik eigenlijk ook niet." Jimco wijst naar een plek en daar ziet ze de flits weer verschijnen. "Daar moet je door heen, als je een flits ziet dan rijd er snel door heen." Ze kijkt hem angstig aan en zegt, "Dat ziet er nu best eng uit, mijn benzine is ook op." Jimco geeft haar een klein flesje en kijkt haar ernstig aan. "Doe een druppel hiervan in je tank." Gina wil het flesje bekijken maar Jimco zegt, "Houd het niet in het licht, laat het ook niet aan de anderen zien ze mogen niet weten dat ik je help. Mijn volk houd niet van jullie soort, de vrienden die ik bij me wisten dat we hier heen zouden gaan. Jou kennen we al een tijd want je in je tekeningen zijn onze ogen. We vragen ons al een tijd af hoe dat kan?? Kan je ons zien? We zijn onzichtbaar als we dat willen maar toch verschijnen we steeds op je tekeningen en foto's." Gina kijkt hem verbaast aan en begint te stotteren," du du dus dat zijn jullie toch, bah, bah, ik voelde me altijd al bekeken." Jimco kijkt naar de grond en zachtjes zegt hij, "maar je bent ook een apart wezen." Gina kijkt hem aan en fronst maar krijgt pijn in haar hoofd. Ze voeld aan haar voorhoofd en voeld de bult. Ze moet even gaan zitten dan loopt ze naar de auto. Jimco zegt, "Waar ga je heen?" Ineens begint de aarde te trillen want het ruimte-schip wordt aangezet. Dat was de afspraak. Ze zouden een half uurtje op de gevaarlijke aarde blijven. Jimco Kijkt naar Gina en scheeuwt,"Morgen om de zelfde tijd hier, niet bang zijn, ik bescherm je!! Gina zit voor over, steken krijgt ze in haar hoofd. Langzaam verdwijnt de pijn en als ze weer recht op zit. Waar en hoever Gina ook keek, er was geen spoor van mensen of menselijke beschaving te zien. Gina was helemaal alleen. SchrijfuitdagingDeel 1 'Gina is helemaal alleen!!'