"Waar wordt je blij van?"
![]()
Rolanguage Waar wordt je blij van? Deze vraag was eerder deze week een schrijf onderwerp. Ik besloot er een challenge van te maken op Facebook. Ik houd van delen, zo ook blijdschap. Bij wie het alleen op zijn / haar tijdlijn verscheen is al een zegen. Er zijn juweeltjes van reacties op gekomen. Zij die blij worden van hun gezin, van vriendschappen. Wat ook kan tijdens samen bezig zijn; haken. Ontbijten. High tea. Spelletjes. Noem het maar. Zij die blij worden van de prachtige talenten van hun kinderen. Waar ook zij weer hun blijdschap in vinden. Dit was toevallig een eerste reactie op mijn challenge. Maar ik maak er meervoud van. Ik zie gewoon dat ouders en daarmee ook hun kinderen blij zijn. Moet prachtig zijn om te zien. Zij die weer opnieuw oma wordt. Hoe prachtig zal dat zijn. Een wondertje. Wat? Wonder! Vind ik daar nog altijd een goed woord voor. Zij die blij wordt van het -naast al wat genoemde dingen- zien van het feit.. nu word ik verlegen.. Ik genoot namelijk aan haar tafel van een Hollandse kost maaltijd - die met liefde gekookt is - en het geven van het flesje aan haar jongste. En van het daar zijn. Ik word blij van mijn vriendschappen. Daarmee omringd zijn. Zij die blij worden van mij wat ontspannender te zien dan ik veelal ben deze tijd. Zij die blij wordt van nieuw leven van baby konijntjes. Wonders! Zij die blij worden van hun dieren. Zij die blij wordt van een ontmoeting met een voor haar vreemdeling. Met als eindresultaat dat ze beiden lachten. Hoe mooi is dat? Niet zo vanzelfsprekend eigenlijk hè.. of ergens zou dat misschien wel zo moeten zijn. Ach ja, het moment zelf is waardevol. Zij die blij worden van bloemen, het veelal vastleggen van deze natuur diamanten op foto's wil ook nog eens gebeuren. Zij die blij was op mijn balkon te komen chillen. 15. En ik ken haar vanaf dat er nog een komma tussen de 1 en de 5 zat. Kleine meisjes worden groot. Ik heb er zelf wat ongenoemde (in reacties) dingen bijgevoegd. Waarvan ik zeker weet dat ze te waardevol zijn om niet hier; in deze blog genoemd te worden. Ik word blij - en ik vind het een ware zegen - dat vriendinnen er zijn. Hoe moeilijk het ook is om voor hen - en wellicht voor alle lezers hier - om de blijdschap waarvan je weet dat die er is, te kunnen pakken. Als ik naar mezelf kijk wil ik op mijn diepste punt nog graag genoemd hebben wat er allemaal wel lukt. Omdat iets in mij zegt dat ik dat niet mag vergeten. "Maar dat is je houvast" werd er pas gezegd. Hoop en zicht op het goede zal nooit van me wijken. En nu ben ik aan het bedenken of ik iets vergeten ben te noemen hier.. Zij die blij worden van hoe hun kinderen hun best doen op school, geknokt hebben. Zelf nog aan het knokken zijn met de weet eruit te komen. Zij die alleen hun kind(eren) opvoeden en dit kunnen!.. Zij die grabbelt naar positieve dingen, het niet altijd lukt, maar wel doorgaat, na het verliezen van haar zoon. Zo ook anderen die dierbaren van dichtbij verloren hebben. Denk aan ouders. Vrienden Zij die doorgaan en doorgaan, en zonder dat ze het misschien altijd doorhebben een ware zegen zijn. Wat iemand ook op zijn / haar weg overkomen is.. Ik blijf het knap vinden en een ontzettend goede kracht hoe zij doorgaan en blijdschap weten te benoemen, te ervaren. Het goede te zien in de kleine dingen. En dankbaarheid is ook zo iets moois om aan je kinderen mee te geven. En aan hen om je heen. Ik word blij van samen aan tafel zitten. Van het terug zoeken van bepaalde (Snapchat) berichten die me echt kunnen laten lachen. Van quotes. Ook de humoristische, deze door te sturen en dan vervolgens weten dat de ontvanger ook lacht. Ik word blij van mijn diepvries inhoud. Gevuld met eten wat met liefde is bereid. De smaak te proeven en denken "oh ja..!" Van lopen of reizen met mijn iTunes. Van mijn vriendschappen al eerder benoemd. Maar wat daarin ook leuk is, is dat ze best leeftijdsvarrierent zijn. Van een ieder die zoveel voor mij gedaan heeft, van een ieder die geduld met mij heeft. Van een luisterend oor, maar net zo fijn vind ik het om dit zelf te mogen zijn. Van bakken - waar tijd en energie het momenteel toelaten - en dit te kunnen delen. Van schrijven. Van bloggen. Van mijn balkon lounge. Van wijn en sushi. Van mijn nieuwe hemelse nekkussentje. Van creatief bezig zijn; als ik er een doel mee heb nu met name. Van het feit dat ooit mijn burn-out tot het verleden behoort, en ik aan mijn persoonlijkheid kan werken. Daarna mijn leven voort kan zetten. Werken met kindjes. Hopelijk ooit zelf moeder worden. Van wat mijn eigen ouders in hun vermogen me hebben mee kunnen geven. Van mijn vaders ijzeren sterke geduld met mij en zijn kijk op bespaartips. Waarvan ik wel eens gezegd heb: doe daar iets mee. Dat m'n moeder blij is met haar vrijwilligerswerk. Dat mijn vriendin en haar gezin - die hier natuurlijk al in verwerkt staan - weer in Nederland wonen. Blij werd ik van mijn katertjes Spencer en James. Die spoorloos verdwenen zijn. Dit komt soms nog keihard binnen en doe ik een schietgebedje of ze alstublieft niet lijden of geleden hebben. Blij ben ik wel met mijn tijd die ik met ze heb gehad, de foto's. Blij ben ik met hoe James veranderde het eerste halfjaar. Onrustig en dwars was hij, maar werd rustig en relaxed. En bijna net zo aanhankelijk als maatje Spencer. Allemansvriendjes. Met name James. Blij ben ik met de zon. Met mijn tattoo. Mijn geurkaarsjes. Met het samen gezellig hebben. Boos kan ik zijn als ik mezelf mega moet opladen na iets, maar blijdschap om wat ik dan heb kunnen doen vooraf, overheerst naderhand. Boos was ik omdat ik zo tril dat mijn nagels lakken me zelf niet lukt. Maar blijdschap dat dit wel weer gaat lukken en ik nu mooie gel nagels heb overheerst. Zelfs nu denk ik: wat ben ik vergeten!! Misschien dachten mensen dat ook bij het getypt hebben van hun reacties onder mijn Facebook challenge. Maar weet je? Zowel bij hen als anderen, weet ik zelf ook wat te benoemen. Voor een ieder; dans, lach, wees vrij. Dit ligt voor je! (En ja, mezelf zal ik er ook even aan herinneren)
