FreeWolves

Whatsapp is een handig tekstbericht programma voor het onderhouden van je persoonlijke contacten, zoals vrienden en familie. Tevens biedt het vele opties: zo kun je hele groepen in één keer van mededelingen voorzien, bellen, spraakberichten verzenden, foto’s, filmpjes enzovoorts. Hier leg ik jou uit: hoe werkt Whatsapp? Leer het hier overzichtelijk en simpel.   Whatsapp installeren Om te beginnen dien je Whatsapp op je telefoon te installeren. Ga hiervoor naar de Google Playstore. Typ in het zoekvenster van de apps “Whatsapp” en installeer de app. Let op: voor het gebruik van Whatsapp vraagt de app om toestemming voor het verzamelen van jouw gegevens. Wil jij dit niet, dan kun je geen gebruik maken van Whatsapp. Het bedrijf krijgt met jouw gegevens inzicht in je voorkeuren en probeert gerichte advertenties te tonen op aanverwante pagina’s die aangesloten zijn bij Facebook en Google. Zo verdienen ze toch nog geld aan jou, zonder dat jij hen geld hoeft te betalen. Goed, nu je Whatsapp hebt geïnstalleerd, kun je beginnen! Open het programma. Je dient nu je mobiele nummer in te voeren. Dit is nodig, omdat je anders niet te vinden bent voor je vrienden en familie. Om zeker te weten dat je het goede nummer hebt ingetoetst, ontvang je een sms met de code die je in whatsapp moet invoeren om je telefoonnummer te bevestigen. Let op: de landcode is voor Nederland +31. Als je geen code ontvangen hebt binnen 5 minuten, kun je verzoeken of whatsapp je belt met de code.   Opties in het startscherm van Whatsapp Nu je whatsapp hebt geïnstalleerd kun je verkennen wat alle opties zijn voor het gebruiken van Whatsapp en dat zijn er nogal wat! Hieronder een kort overzicht: Allereerst kun je, met de zoekknop (vergrootglas) bekijken wie van jouw vrienden en familie (aan de hand van hun telefoonnummer) whatsapp heeft. Die verschijnen namelijk allemaal bij het aanklikken van de zoekknop. Naast de zoekknop staan 3 stippen onder elkaar. Dit is een menuknop voor diverse mogelijkheden: - Het maken van een nieuwe groep (met deze optie kun je een aantal mensen bij elkaar in een chat plaatsen, waarbij iedereen met elkaar kan praten. Degene die de groep start is automatisch de beheerder, maar kan wel anderen ook beheerder maken) - Het maken van een nieuwe verzendlijst (met deze optie kun je een lijst maken van een groep contactpersonen zodat je in één keer een boodschap naar iedereen kunt verzenden. Wil je bijvoorbeeld iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen maar dit niet in elk scherm opnieuw schrijven? Stuur het via deze optie in één keer naar iedereen) - Het gebruiken van Whatsapp Web (met deze optie kun je online backups maken via het whatsapp web.) - Een overzicht van berichten met een ster (als je in de chat een belangrijk bericht hebt die je makkelijk wilt terugvinden, kun je het bericht ingedrukt houden en dan verschijnt de optie om aan het bericht een ster te geven. Die verschijnt daarna in dit overzicht) - Instellingen Verder staat er in het openingsscherm nog een rij mogelijkheden direct onder “whatsapp”: een fototoestel-icoon, chats, status en oproepen.   Hoe zet ik mijn stellingen goed? Ga hiervoor naar de instellingen. Je ziet nu jouw profiel. Geef je profiel een naam door op het profiel te tikken. Je kunt nu je eigen foto toevoegen door op het fototoestel te klikken. Je krijgt nu de opties: galerij (als je de foto al eerder hebt gemaakt), camera (als je nu ter plekke een foto wilt maken) of foto verwijderen (als je eerder een foto had staan, maar liever toch geen foto gebruikt in whatsapp). Daaronder kun je een naam kiezen (of een bijnaam bijvoorbeeld). Onder het kiezen van je naam kun je een “status” toevoegen. Dit is een korte tekst of icoons waarmee je iets wilt zeggen. Vul je niks in, dan zal in de vriendenlijst bij deze status “I there I’m using whatsapp” komen te staan. Het kopje “Account” gebruik je voor het wijzigen van je telefoonnummer, het verwijderen van je account op whatsapp, of beveiliging. Het kopje “Chats” gebruik je om te kiezen voor je verzenden van berichten met enter aan of uit te zetten, voor de lettergrootte in je chatscherm, het maken van een achtergrond in de chat, het maken van een back-up van een chatgesprek en het inzien van je chatgeschiedenis (verwijderen van chats of archiveren kan hier) Het kopje “Meldingen” is wel handig om even te bekijken: wil je namelijk een melding krijgen voor inkomende berichten of telefoon van jouw vrienden, moet die melding wel aan staan! Tevens kun je hier kiezen voor het geluid dat je telefoon maakt bij het geven van een melding. Het kopje “Dataverbruik” is ook handig om even te bekijken: wil je niet onnodig data gebruiken, is het handig om in te stellen dat alleen bij wifi filmpjes en foto’s worden gedownload. Het kopje “Contacten” hoef je verder niets mee te doen. Iedereen die whatsapp heeft verschijnt vanzelf in je telefoonlijst en mensen die geen whatsapp hebben, zou je met dit kopje kunnen aanspreken om ook whatsapp te nemen (een soort reclame maken dus) Het laatste kopje in dit menu is “Help”. Hiermee kun je contact opnemen met de mensen achter whatsapp als je vragen of problemen hebt met het programma.   Hoe start ik een chatgesprek in Whatsapp? Gebruik hiervoor het chaticoon in het beginscherm: rechtsonderaan staat een groen cirkeltje met een tekstwolkje erin. Of gebruik het zoekvenster om een persoon op te zoeken waarmee je een whatsapp gesprek wilt. Tik de persoon die je hebben wilt aan in je zoeklijst en er verschijnt direct een scherm voor jullie gesprek. Je kunt nu beginnen. Het chatten kun je doen door in het typscherm (witte vlak onderaan de app waar staat “typ een bericht”) te tikken met je vinger. Je toestenbord verschijnt en je kunt nu je bericht gaan schrijven. Met “enter” op je toestenbord verstuur je het bericht. (indien je bij je instellingen hebt staan dat enter niet is voor het verzenden van een bericht, verschijnt er naast het typscherm een pijltje > druk hierop om je bericht te verzenden) Nu verschijnt jouw chatbericht in het chatscherm. Oude berichten schuiven omhoog. De berichten van degene waar je mee praat verschijnen in dit scherm na elkaar in chronologische volgorde.   Opties binnen de whatsapp chat Bovenin het chatscherm zie je de foto en naam van de persoon staan. Rechts van de naam zie je weer drie opties: een videocamera, een telefoonhoorn en menu (drie stipjes onder elkaar). Onderin het schem zie je een smiley, een typscherm, een paperclip, een fototoestel en een microfoon. Gebruik de camera om een video gesprek te houden: omdat bijna elke telefoon een camera heeft, kun je met een video gesprek elkaar zien. Via wifi kun je op deze manier gratis bellen naar iedereen ter wereld die ook whatsapp heeft. Let op: als je de camera indrukt bel je direct de contactpersoon.  Gebruik de telefoonhoorn om met iemand te bellen via whatsapp. Dit werkt gewoon net als “echt” bellen, maar dan met een druk op het hoorn-icoontje. Via wifi kun je op deze manier gratis bellen naar iedereen ter wereld die ook whatsapp heeft. Let op: als je de hoorn indrukt bel je direct de contactpersoon. Gebruik de menuknop om: - contact weergeven (van de persoon zijn status, foto en telefoonnummer bijvoorbeeld) - media ( de foto’s en filmpjes die jullie met elkaar hebben uitgewisseld) - zoeken (om te zoeken naar een uitspraak binnen de chat) - meldingen dempen (om bij deze persoon geen geluid meer te krijgen als hij jou een bericht stuurt) - achtergrond (instellen van een achtergrond in deze chat met deze persoon) - onder het kopje “meer”: het blokkeren van de persoon, het wissen van de chat, de chat naar iemand emailen (als bewijs bijvoorbeeld) of een snelkoppeling maken op je bureaublad van je telefoon, zodat je in whatsapp niet hoeft te zoeken naar deze persoon, maar het altijd direct bij de hand hebt. Tot slot de opties bij het verzenden van de chat zelf. Je hebt de optie om een smiley toe te voegen (een gezichtje met een passende gezichtsuitdrukking voor bij jouw tekst) door links van het typscherm op de smiley te drukken. Je krijgt nu alle opties die whatsapp biedt op het gebied van smileys. De paperclip gebruik je om andere media toe te voegen in de chat: het versturen van een document, een foto, een geluidsopname, een locatie of een ander contact uit jouw vriendenlijst. Dit kan handig zijn als je iemand een telefoonnummer wilt geven. Zo hoef je niks over te schrijven, maar kun je simpel jouw contact toevoegen. Het laatste icoontje in de chat bevat een microfoon. Als je deze indrukt kun je een gesproken bericht maken en zenden naar de persoon in kwestie. Hiervoor moet je wel het microfoon icoontje ingedrukt houden. Het versturen gebeurt zodra je het icoontje loslaat. Hoewel whatsapp nog meer opties heeft, is bovenstaande een makkelijke handleiding om mee te beginnen.  Dus, print, share deel... Opa en Oma hebben het nu zo geleerd (en hoef jij het niet eindeloos uit te leggen)! Beloon de maker en jezelf: praat mee op Yoo.rs en verdien keiharde cash! Word lid Aanmelden

FreeWolves

Het is winter en voor mij te koud om nog in de daktent te vertoeven. Al snel heb ik een oplossing gevonden: een huisje in de Algarve van Portugal waar honden zijn toegestaan met Nederlandse eigenaren Henk en Tamara. We spreken af dat ik er één december aankom, drie maanden blijf en spreken een prijs af waar we het beiden mee eens zijn. De eerste maand is het rustig. Ik doe mijn ding en de kinderen van de eigenaresse komen soms enthousiast de honden ophalen om met ze te spelen. De honden zijn gek op kinderen en kennen wat spelletjes en truukjes, waarmee kind en hond zich heerlijk kunnen vermaken. Oud & Nieuw bak ik oliebollen en ook Henk komt langs om een portie mee te eten. Oliebollen zijn in Portugal niet te krijgen. Henk veretelt dat zijn vrouw naar Nederland is op familiebezoek. Tevens vertelt hij “wauw, oliebollen, wie had dat verwacht? Weet je, Tamara kookt nooit, want alles is vies zegt ze.” De eerste week van het nieuwe jaar is Tamara ook weer terug en komt ze bij me aan. “Ik moet je even iets vertellen. Ja ik vind het niet leuk natuurlijk, maar tja, je komt er anders ook wel achter. Nou ja weet je, Henk en ik hebben elkaar ontmoet in een kliniek. Ik had eetproblemen en hij was alcoholist. Nou en omdat hij zijn kinderen nu nog steeds niet mag zien, is hij teruggevallen en drinkt hij weer.” “Oei, ik weet niet zo goed wat ik daarop moet zeggen, maar wat vervelend zeg! Ik hoop dat jullie eruit komen samen.” Tamara blijft nog zeker een uur hangen en vertelt me steeds meer details. Ook details die ik helemaal niet wil weten van een huisbaas en ik baal ervan dat we een tuin delen de dagen erop: zodra ze me ziet klampt ze me aan en begint over alles wat Henk de afgelopen 24 uur weer heeft uitgespookt. Ook vraagt ze mij om spullen voor haar te bewaren, want ze is bang dat Henk het stuk maakt of verkoopt. In eerste instantie pak ik wat sieraden aan, maar als ze de dag erop verschijnt met de autosleutels van de BMW en daarna met de sleutels van de quads en de jetski, berkuipt me een gevoel van “dit klopt niet, dit is niet handig.” en kets ik de boel af. Daarop neemt ze alle spullen weer mee en vraagt me om de huur contant te betalen. Hierop meld ik haar dat ik het al heb overgemaakt op de rekening van Henk. En weg is ze. Zijn alcoholgebruik is zo hevig dat als ik met hem in één ruimte sta, ik gewoon duizelig word alsof ik zelf teveel gedronken heb. De daarop volgende week verschijnt de zus van Henk ten tonele uit Nederland en pakt Tamara haar biezen en vertrekt. Henk zie ik dan voor het eerst zelf ook weer en hij is er best slecht aan toe. Zijn zus helpt hem waar ze kan dus dat is fijn. Als zus weer terug naar huis gaat, probeer ik Henk wat te verzorgen en een oogje in het zeil te houden. Ik breng hem elke avond eten. Zijn alcoholgebruik is zo hevig dat als ik met hem in één ruimte sta, ik gewoon duizelig word alsof ik zelf teveel gedronken heb. Ondertussen heb ik ook contact met Henks zus die me vertelt dat de week erop haar echtgenoot langs zal komen, zodat Tamara haar spullen op kan halen om definitief terug naar Nederland te gaan. Die bewuste dag heb ik echt met verbazing gade geslagen... Tamara verschijnt ‘s ochtends vroeg met een enorme verhuiswagen en begint werkelijk álle spullen in te laden. Ook mijn huurfiets, de wasdrogers, wasmachines, quad, muziekinstallaties…. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het wordt compleet en wel allemaal in de vrachtwagen gestopt. Aan het einde van de dag komt Tamara naar me toe: “Nou, dat is toch ook wat. Zo heb je een huis in Portugal en zo ga je weer naar Nederland. Maar goed, ik heb nu de uitbetaling van wat ik in die relatie had gestopt. Dus, hey, het gaat je goed he, geniet nog maar lekker van je vakantie hier.” En toen was ze weg. De vakantiehuizen leeg, het woonhuis leeg en een alcoholist als oud vuil achtergelaten. Deze gebeurtenis heeft me aan het denken gezet. Zijn we niet allemaal golddiggers? Al is het maar een beetje? Het meeste dat we doen op een dag is om er zelf beter van te worden. Je gaat niet naar je saaie 9 tot 5 baan als je geen salaris zou krijgen. Als iemand je 100 euro biedt als je even kunt helpen, ben je geneigd sneller “ja” te zeggen, dan als je geen beloning zou krijgen. Maar dat het in een relatie, een gevoelskwestie, dus ook zo kan werken was voor mij althans compleet nieuw. Je gaat een relatie aan, biedt je partner een aantal geneugten en als de relatie stukloopt neem je alles van waarde mee als “uitbetaling”. Is het echt zo?   Lees meer over mij en mijn avonturen Durf anders te zijn Zomaar een gesprek...met outback Pierre De hel van Spanje, hoe komt dit nog goed? Praat mee op Yoors! Lid worden is geheel gratis, sterker nog: je krijgt geld toe. Waar wacht je op? Word lid Aanmelden

FreeWolves

Veel mensen komen terug van vakantie. Lekker naar de zon geweest, bruin geworden, veel (te veel) geld uitgegeven en... een nare bijsmaak. Dat ene restaurant in Albufeira. Wat een gezellige avond had moeten worden, liep uit op een waar fiasco.  In de toeristische badplaatsen is het zeer gebruikelijk dat er overal verkopers en "touters" staan. Zij doen alle moeite om jou binnen te harken in hun restaurant. Niet om jou een mooie avond te geven, nee om zoveel mogelijk geld aan je te verdienen en je er daarna weer uit te gooien. Het begint dus buiten, op straat waar jij lekker met je gezinnetje loopt. Langzaam begin je honger te krijgen en omdat je hier relatief goedkoop kan eten in een restaurant, gaan jullie zeker niet koken. Het wordt dus tijd om een restaurantje uit te zoeken. En, het is vakantie, dus planning doe je niet aan. Je zoekt gewoon een leuk tentje uit om te gaan eten. Tripadvisor vinden de meeste toeristen pas achteraf... Keuze restaurant Je denkt dat jij zelf kiest welk restaurant je goed lijkt, maar eigenlijk doen de zogenaamde proppers dat voor jou. Ze dringen zich aan je op tegen de tijd dat je honger hebt en je lichaam zeurt aan de andere kant om eten. Je laat je dus gemakkelijk overhalen om "dan maar hier te gaan want alles is toch hetzelfde, toch?" In sommige gevallen heb je dan een prima ervaring, is de bediening vrij, vrolijk en vriendelijk en het eten prima. Maar er zijn plaatsen waar het er een stuk duisterder aan toegaat.... Recensie tripadvisor Lekker eten maar zeer slechte klantonvriendelijke bediening. We werden naar binnen gelokt bij xxxxx terwijl er geen tafel vrij was. Vervolgens werd een groep meiden "vriendelijk " verzocht om hun wijntje achterover te gooien omdat er nieuwe klanten stonden te wachten. Toen we er iets van zeiden werd er gezegd dat ze alleen maar werken om veel te verdienen en tijd is geld. En alle gasten die er zitten kwamen toch maar 1 keer dus vriendelijk zijn is niet belangrijk. Toen we dat hoorde wilde we eigenlijk meteen op stappen...ZEER KLANTONVRIENDELIJK!! Voedselvergiftiging  Dezelfde avond werden de kinderen ziek. Ze hebben 4 dagen in de hotelkamer gelegen en onze vakantie duurde maar 8 dagen in totaal. Bij de huisartsenpost zeiden ze dat ze iets verkeerds gegeten moesten hebben. Dat kan alleen maar bij xxxxx zijn geweest! De manager praat je bij de deur naar binnen met de meest mooie beloftes: gratis champagne, 10% korting... maar als je eenmaal zit gaat het los. Na 40 minuten wachten krijg je dan uiteindelijk een bord... met het verkeerde gerecht! En als je daar wat van zegt wordt door de ober gelijk de manager geroepen en die vertelde dat ik een leugenaar was. Ik kreeg het nieuwe bord eten wel, maar het andere bleef staan. op de rekening werden er een soort rare kosten bijgerekend en werd de sfeer zeer intimiderend. We moesten maar oprotten en hoefden niet terug te komen was de strekking. dit zou niemand moeten meemaken op vakantie! - teleurgestelde vakantieganger Had ik dat geweten dan... ...was je niet gegaan, toch? Maar ja, je loopt er rond en je hebt honger. Geen zin in gezeur dus kies je de weg van de minste weerstand. Warm was het toch al. Tijd voor een biertje.  De proppers spelen slim: ze weten precies dat je lichaam voor hen zal meewerken. Jij hebt trek en zij weten dat. En omdat jij vakantie hebt zul je hoogstwaarschijnlijk niet te veel stampij schoppen na belabberde service. En ook dát weten ze. Ze zijn er niet op uit om jou een mooie dag te bezorgen, maar om jouw geld uit je zak te kloppen. Wat kun je doen? Boycot restaurants met opdringerige proppers (laat je zeker niet intimideren!) Bedenk je dat mooie beloftes altijd leugens zijn (en dat zijn ze echt áltijd) Loop eerst door naar het toilet: is die schoon? Als je de keuken kunt zien, doe dit dan ook zeker! Is het een rotzooi of juist niet? Is het eten heet geserveerd? zo niet: wegwezen!! Koude vis en vlees zijn goede bronnen voor vergiftiging.  Is het bedienend personeel vrolijk? Check recensies op Tripadvisor in de middag (met een lekker verkoelend drankje in je luie strandstoel) en kies een restaurant voor de avond overdag als het nog niet zo druk is (en jij nog niet uitgehongerd bent). 

FreeWolves

Wat een interessant fenomeen vind ik Facebook. Het fascineert , het blijft hangen, het creeërt behoefte om er naar te blijven terugkeren. Ja, Facebook is als een verslaving.  Facebook is net zo verslavend als roken, drinken of drugs Ik ben een ex-roker. Dat is gelijk de enige verslaving die ik had. Oh nee, dat is niet waar. Ik ben ook verslaafd geweest aan cafeïne. Dat is echter voor een ander blog. Maar, dat bevestigt dat ik gevoelig ben voor verslaving. Er zijn mensen die dat in het geheel niet hebben. Het lijkt me ideaal want dan wordt je feitelijk nooit beïnvloed door zeer sterke prikkels. Je wordt dan niet gestuurd door behoeftes die je van buitenaf worden opgelegd. Ik heb, toen ik zo dom was dat ik rookte, mezelf gezworen nooit aan de drugs te gaan, omdat ik dus verslavingsgevoelig ben. En dat heb ik dan ook nooit gedaan. En toch ben ik nu opnieuw aan het afkicken... de verslaving die "Facebook" heet. En dat is een hele gemene kan ik zeggen. En toch zet ik door! Hoe doet Facebook het? Het social media platform is zeer slim opgezet. Het is namelijk een sociale wereld waarin je geïsoleerd wordt als je niet meedoet. Als jouw vrienden zitten er, iedereen doet er alles de hele dag en je mist dan ook het hele sociaal leven als je niet meedoet aan facebook. Het sociaal isolement ligt op de loer als je facebook afsluit om niet meer te openen. Daarnaast is het zo dat ook bedrijven Facebook hebben verkozen tot een belangrijk communicatie medium. Zo zocht ik laatst een garage in Portugal en had een linkje gevonden.... naar de facebookpagina. Die ik dan niet volledig in kan kijken want je moet eerst ingelogd zijn. Facebook maakt zich hiermee onmisbaar: wil je in de wereld meedoen, dan moet je facebook hebben. Wat maakt het nou uit, of je facebook hebt? Een vraag die ik mezelf ook gesteld heb en ik denk voor iedereen zelf een keuze is wat voor antwoord er bij past voor jou. Ik heb gemerkt dat ik er negatief van word. En dan bedoel ik écht negatief. Op facebook zie ik letterlijk de hele dag onzin en leed voorbij komen. Onzin in de zin van: het maakt mij echt niet uit wat 344 vrienden elke dag eten op het terras, bij ouders of thuis. Dat kost alleen maar nodeloos veel tijd. En leed: de engste en meest shockerende foto's en plaatjes van mishandelde mensen en dieren. Filmpjes van mishandelingen. Discussies die uitmonden in de ergste vervloekingen naar elkaar, waarbij sprekers en schreeuwers elkaar helemaal niet blijken te kennen. Ik merkte dat ik er verdrietig van werd, maar ook boos en gefrustreerd.  Zou dat de reden kunnen zijn dat heel veel mensen zo boosaardig tegen elkaar worden? Is dat wat facebook teweeg brengt?   Free Wolves De kogel door de kerk toen ik werd aangesproken De bewuste dag, dat ik besefte dat ik er klaar mee was. Het ging over de reclame van "Davey" de supersexy fitness dude van Buik Billen Bonus Albert Heijn. Ik heb geen televisie dus ik kende de hele reclame niet. Maar, een column van Youp van 't Hek maakte me nieuwsgierig ("klaar met Kees" waarin Youp stelde dat Davey mocht worden afgespoten). Ik zette als reactie bij iemand zoiets als "ik vind die reclame briljant! En ik snap ook ineens waarom Youp er zo'n hekel aan heeft. Hij kan met zijn lijf er nooit aan tippen" met een smiley. Een wildvreemde persoon reageerde op mij en vond dat ik "nog veel te leren had want ik was iemand van buitenkantjes". Ik was stomverbaasd. Maar goed, kon mij het verrekken, ik kende de hele persoon niet. Echter werd er vervolgens een preek afgestoken. het ging nog steeds om die reclame van AH he, voor de duidelijkheid. Ik had blijkbaar iets misdadigs gedaan door Youp en AH te combineren tot een afschuwelijke quote. (wat overigens wel waar was, Davey heeft me toch een vet afgetraind lijf waar Youpie het niet bij gaat halen, maar goed dat terzijde)Ik heb hem gelijk gegeven en heb het verder weggeklikt. Geen zin om te worden uitgefoeterd door iemand die mij niet kent met blijkbaar teveel facebook ambities. Toch zette het me aan het denken. Want het bleef wel door mijn hoofd spoken. Had ik nu de online reputatie van oppervlakkigheid? Had ik het toch anders moeten verwoorden? Ook dit kostte me meer tijd dan nodig en nuttig. De verslaving op een rijtje Vorige week ben ik alles op een rijtje gaan zetten: wat zijn de voor- en nadelen van Facebook?- Voordelen: makkelijk kunnen aanspreken van mensen, overzicht in evenementen, hulptroepen optrommelen als het zo uitkomt.- Nadelen: Kost heel veel tijd, grootste deel van de tijd is niet nuttig, mijn stemming wordt er negatief en treurig van. Conclusie: ik ben een ongeschikte facebooker En toen kwam ik tot de conclusie: ik ben ongeschikt als Facebook gebruiker:In de eerste plaats omdat ik dagelijks steeds verdrietiger werd van alle harde verbale oorlogsvoeringen op niets af.In de tweede plaats omdat ik alle mishandelingen en plaatjes daarvan moeilijk van me af kan zetten.In de derde plaats omdat ik het leven heel erg mooi vind maar er steeds minder mee bezig was omdat Facebook ging overheersen. In de vierde plaats omdat ik mensen die ik echt ken, veel liever buiten facebook om face-to-face spreek. In de vijfde plaats omdat het me teveel tijd kost en te weinig positiefs oplevert. In de zesde plaats omdat ik merkte dat het verslavend werkt.  Hoe zit dat bij jou? Hoevaak per dag zit jij op facebook? Wat haal je eruit waar je echt iets aan hebt?Zou jij zonder facebook kunnen?

FreeWolves

Het leven in Nederland is er een van targets, stress, deadlines, vierentwintig uur in een dag, presteren, winnen, handelen, sterk zijn en blijven, power, actief, doorgaan, werken. In 2007 kreeg ik een burn-out. Daarvoor wist ik niet hoe dat zou zijn. Maar toen ik er middenin zat, bleek het de grootste uitputtingsslag in mijn hele leven. Ik was onderweg met de auto. Ik had een levering opgehaald die verdeeld en doorgeleverd moest worden en het was warm. Er ontstond file en ik voelde een lichtelijke paniek ontstaan: ik had gekoelde producten bij me, maar geen koelauto! En het was goed warm buiten ook nog... De tijd schoot voorbij en de auto's kropen langzaam op elkaar: Brienenoord brug open... natuurlijk. Thuis aangekomen wilde ik aan de slag met de herverdeling en had ondertussen in de file al een aantal afnemers een berichtje gestuurd met thuisplanning en ophalen. Alles was geregeld. Mijn rijdend kantoor, de handelingen en de deadlines waren weer op orde. En toen...toen vertraagde ineens de wereld, leek ik te kijken door een soort koker waarin ik zag dat ik omlaag was gezakt naar de grond. Het was net of ik door een deur naar een geluidsdichte ruimte ging en toen het sloot werd het stil. Ik kroop naar de telefoon, want de levering lag al in mijn huis en moest door! Ik belde mijn steun en toeverlaat die direct kwam. Zij heeft uiteindelijk de levering voor mij afgemaakt. Ik plofte op de bank en hoewel alles vertraagd leek te gaan en ik bijna niet kon praten of bewegen, ging mijn hartslag sky-high. En daar was mijn redding: de burnout! De diagnose volgde al snel: burnout. Ik was te lang doorgelopen met alle tegenslagen des levens. Dat klinkt heel zwaar, maar laten we het erop houden dat zowel handicap, ziekte, verlies als werk en studie met tweede baan mij de das om hadden gedaan. Hoewel het al twee jaar was na het overlijden van mijn vader, was het iets dat ik nooit verder had verwerkt dan hoe ik alles altijd deed: niet lullen, opstaan en doorlopen. De burnout was mijn ultieme cadeau bleek later: ik had mezelf totaal afgeleerd om te voelen dat als iets naar is, je daar ook gewoon bij mag stilstaan en verdrietig over zijn. En dan vooral het eerste: stilstaan. Ik ging altijd door, als er iets naars gebeurde werkte ik gewoon harder. Als ik last had van mijn gewrichten nam ik een extra pijnstiller en verscheen gewoon weer op mijn werk. Emoties had ik wel, maar zaten diep weggestopt in een soort vuurwerkbunker: ontploffingsbestendig dacht ik. De burn-out dacht daar anders over. Die burnout duurde lang, eindeloos lang Nadat ik lange tijd thuis had gezeten mocht ik vanuit de Arbo naar therapie om mijn werk weer op te kunnen pakken. In die eerste maanden kon ik inderdaad vrij weinig tot niets. Waar de burnout mee was gestart was ook echt wat mijn lichaam deed: alles in slow-motion met een hartritme van over de 100, standaard. Ik had een lichaam dat in continue stress modus verkeerde. En, laat stress nou een grote boosdoener zijn voor heel veel ziektes! Stressloos leven blijkt ook nog eens heel goed te zijn ter voorkoming van vele ziektes. Dus dat was waar ik naartoe moest. Maar hoe, dat was nog wel een vraag die zorgde voor een dosis stress er bovenop. Na de eerste tijd ging ik gespreken aan met hulpverleners en merkte ik al snel dat ik terug schoot in stress als iemand me een oefening gaf. Bijvoorbeeld: " oefen eens om nergens aan te denken". Oh mijn hemel, dat was me een opdracht! Dat je vervolgens op de bank gaat zitten en denkt " oke, ik ga de oefening doen....nergens aan denken... oke dan denk ik dus ook iets, namelijk dat ik nergens aan mag denken. Hadden we nog eten in huis? Want dit kan wel even duren. Oh wacht de drinkbak van de honden is leeg. hmm de deurbel gaat. Waar was ik ook alweer, nergens aan denken.... Nergens is ook iets toch? Want dan vraag ik me af of een woord ook erg is..." en zo ging dat eindeloos door. Oefenen om nergens aan te denken. Jeetje mina... En dat dan met mijn psyche! Dat was alsof je een vogel vraagt niet te fluiten. Succesvol uit een burnout komen Nu is het tien jaar later en kan ik zeggen dat ik succesvol uit de burnout ben. De kans dat ik er terug inraak is zogezegd nihil. Het geheim wil ik graag delen met een ieder die gelooft in het zelfhelend vermogen van de mens en jou als persoon. Dat maakt het niet simpeler, integendeel. Het is echter wel de versie die zal zorgen dat jij de verantwoordelijkheid leert nemen over jezelf, waardoor je nooit meer je lichaam uit handen geeft aan anderen. Dat is namelijk wat een burnout geeft: jezelf voorbij lopen door druk van anderen. Er is er maar een die in jouw lichaam zit: jij. Het grote burnout stappenplan Laat alles uit je handen vallen, nu.Je lichaam heeft gezegd: stop met waar je mee bezig bent. Het is dus belangrijk dat je stopt met alles wat je op dat moment zou moeten doen. De wereld ook draait door zonder jou. Niemand is onmisbaar. Doe niets.Inderdaad ook " nergens aan denken" valt daar onder. Het gaat erom dat je je enkel nog op je lichaam concentreert (of als je te moe bent, gewoon in slaap te vallen). Oefen op een regelmatige ademhaling, concentreer je op je hartslag en probeer daar iets mee te doen. Als een douche te vermoeiend is, ga dan in bad of douche later. Alles wat je doet, doe je omdat het fijn voelt en je llichaam aangeeft dat het nodig is. Om te overleven heb je uiteindelijk maar twee essentiele zaken nodig: eten/drinken en ademhalen. Buiten die twee zaken is er verder niets om je mee bezig te houden. Alles wat je nu ter plekke zit te verzinnen terwijl je dit leest, zou bij jou afwezigheid opgepakt worden door een ander (of komen te vervallen) en is dus vervangbaar. Wees ziek.Iedereen die om jou heen probeert om jou aan het werk te krijgen, kun je missen. Jij bent ziek. PUNT. Een arbo arts heeft natuurlijk regels waar hij zich aan moet houden en je baas vindt geheid dat je zo snel mogelijk van die bank afkomt, maar hey, de wereld draait door zonder jou (zie punt 2) en jij bent ziek. Dus, ben dan ook ziek. Geef je eraan over. Je hersenen hebben kortsluiting gemaakt en daar ondervind je de gevolgen van.Doe dingen die je energie gevenHet is een vreemde overtuiging in de maatschappij: als je een burnout hebt, mag je ook niet met de hond naar het bos of met je kinderen naar de speeltuin. Maar, dat is nu juist wat je genezing zal bevorderen! Je bent namelijk alweer op het punt dat je naar buiten wilt (wat je ten tijde van punt 2 nog lang niet hebt en bij punt 3 misschien een beetje). Alles wat je doet waar je plezier aan beleeft zorgt voor een betere hartslag, een goede ademhaling en feromonen die je hersenen een seintje geven dat het leven fijn is.Zoek hulpIk bedoel niet de hulp die je vanuit je werkgever krijgt opgelegd, maar hulp waar jij je fijn bij voelt en wat je helpt om niet opnieuw op een burnout af te stevenen. Je partner of beste vriend(in) kan wellicht een steun zijn, maar belangrijk is ook om aan jezelf te werken. Naar jouw " ik" te gaan en te zorgen dat je leert voor jezelf te zorgen (of zoals ik in mijn therapie leerde: lief zijn voor jezelf). Een persoon met een burnout staat namelijk zelden voor zichzelf klaar maar is altijd bezig met het grotere geheel: het gezin, het werk, de groep, de maatschappij...maar niet " ik". Dat lijkt namelijk heel egoistisch: alleen met jezelf bezig zijn. Maar, je zult merken dat als je eenmaal leert om lief voor jezelf te zijn, de wereld helpen een heel stuk makkelijker wordt!Burnout laat zich niet dwingenHoewel mensen die nooit een burnout hebben gehad denken dat je best wel naar een oplossing gepusht kan worden of dat medicatie genoeg is om " je van je luie reet af te krijgen en weer gewoon aan het werk te gaan", is dat statement er eentje voor mensen die absoluut niet begrijpen wat een burnout is. Nu je bij punt 6 bent aangekomen en punt 1 tot en met 5 goed in je geheugen hebt geprint, weet je ook dat niemand jou meer op andere gedachtes laat brengen. Wees spaarzaam met medicatieDe verleiding is groot: je voelt je immers rot, depressief, gepijnigd en hebt zelfs fysiek pijn. Het is makkelijk om aan de paracetamol te gaan of de anti depressiva. Maar, voor je herstel zal dit niet helpen. Sterker nog: het kan ook tegenwerken. Wees daarom spaarzaam met medicatie en overleg met je huisarts om niet meer, maar juist minder medicijnen en hoe je het goed en vestandig kunt afbouwen. Ga op meditatiecursusAch ja, daar hebben we er weer eentje: de zweefkezen toer voor de uitgevallen werknemer! Ja en nee. Ja, je gaat op de zweefkezen toer en nee je gaat niet op de zweefkezentoer. Meditatie is namelijk niets anders dan leren je lichaam te ondersteunen op een goede manier. Je ziel is een onderdeel van je lichaam en elke vezel daarin en elke gedachte, werken samen met elkaar. Dus, als je jouw psyche op orde kunt brengen, kan het je lichaam ondersteunen. De helende kracht van je eigen lichaam is groter dan het doet vermoeden. Het is dan ook raadzaam om hier dieper in te duiken en mee aan de slag te gaan. Feitelijk is het een soort " leer jezelf kennen" en terugkomend op punt 5: leren om lief voor jezelf te zijn. Pak je leven opEn dat lijkt simpel, maar als je doorgaat met het leven voor je burnout, zit je binnen no-time weer op de bank. Je pakt dus enkel nog op wat je nodig hebt en wat voor jou fijn voelt en je laat los wat jou niet meer verder brengt, niet past bij je hernieuwde ik, of waar je niet blij van wordt. Dat kan vanalles zijn of juist niet, dat is helemaal aan jezelf en jouw voorkeuren. Soms is een verhuizing goed, een andere baan, een nieuwe hobby en soms is het juist goed om je baan als nieuwe ik weer op te pakken en te voelen hoe het veranderd is nu je hebt geleerd om lief voor jezelf te zijn. Omring je met positiviteit en laat alle negatieve kanten los, blijf daarin zeker ook waakzaam op je hartslag en ademhaling. Plan Me-time momentenTot slot, als je eenmaal weer een beetje alles op de rit hebt: zorg minimaal een keer per week voor een me-time moment waarin je mediteert, je hobby uitoefent, rust inplant enzovoorts. Laat heel even de wereld tot stilstand komen om daarna weer in die stroomversnelling te gaan. Wees lief voor jezelf!

FreeWolves

De Nederlandse samenleving heeft iets vreemds. Een eigenaardig iets wat me pas opvalt sinds ik andere landen en culturen bezoek. In Nederland is het gebruikelijk dat je werkt.   Vreemd? Nee, heel normaal! Werken voor je geld, dat hoort zo! Al die luie uitkeringstrekkers die gewoon een beetje van mijn belastingcenten vakantie vieren.    De hardwerkende Nederlander mét loonstrook Mag ik je uitnodigen om eens mee te gaan in mijn maffe hersenspinsels? Om eens te bekijken waar nu toch die VOC mentaliteit vandaan komt? En misschien ook wel om mij uit te leggen hoe het zit, omdat ik het niet goed begrijp? Nederland is een land van handelaren. We zijn niet voor niets beroemd en berucht sinds de VOC tijd over onze exeptionele kwaliteiten te handelen in goederen, transporteren en geld “maken”. Handel bedrijven zit de Nederlander in het bloed. Met schepen gingen de Nederlanders op pad om uit andere landen goederen, dieren en mensen op te halen, te verhandelen en weer met volle ladingen thuis te komen. Een ijverig volkje waren we. En nu nog steeds. We werken hard, gepassioneerd en zien de mogelijkheden om geld te verdienen. De echte passionaten hebben een eigen bedrijf dat uitgroeit tot multinational waarin miljarden omgaan. En daarmee is er een heel klein groepje zo getalenteerd dat zij stinkend rijk zijn met hun ondernemingsmogelijkheden.  Tevens houden zij vele Nederlanders aan het werk en dragen daarmee bij aan de werkgelegenheid. Maar dan onstaat er iets geks: werkelozen In onze huidige maatschappij zijn er ongelofelijk veel banen en dito mogelijkheden om aan het werk te gaan. Je zou bijna zeggen: voor elke gek een werkplek. Zelfs voor washandjes vouwen (wat gewoon machinaal kan) gebruiken we gedetineerden of -die zijn bijna nog erger- de uitkeringstrekker. Want die werkeloze uitkeringsvanger dient te werken voor zijn uitkering! Het is hier toch geen luilekkerland? De bijstandstrekker wordt ter arbeid gesteld. Het gekke is alleen dat deze tak van arbeid niet beloont wordt met salaris, maar met een scheve blik. Dat is toch wel ironisch: je werkt dus wel, maar omdat het een baantje is waar velen zich te goed voor voelen, moet jij het gratis en onder dwang uitvoeren als “uitkeringstrekker”. Ik snap het niet, kan iemand mij dit uitleggen? Wat is het verschil tussen werken voor een loonstrook en werken voor een uitkering? En dan wordt werken nóg vreemder: banen die velen gratis doen! De drang naar het iedereen aan het werk helpen, zorgt vervolgens voor de drang naar het hebben van mensen die de werkende mensen werk uit handen nemen. De kinderen opvoeden, de was, het huishouden, de toezichthouder bij de speeltuin, de entertainer… zomaar een greep uit de werkzaamheden die velen gratis doen. Die uitkeringstrekker bijvoorbeeld. Die let op de kinderen die op straat spelen, doet zijn eigen huishouden in plaats van er iemand voor inhuren en houdt een oogje in het zeil of er in de buurt geen onheil wordt getrapt door de baldadige jeugd. Een wijkagent is er niks bij, want dit mens kent de ouders van de herrieschopper of geeft er zelf een een draai om de oren.   Rollen omgedraaid: wat als jij alles zelf zou moeten doen? Stel dat je thuis komt te zitten. Welke zaken zou je dan niet meer uitbesteden? Zitten de kinderen wel eens op de creche,  de BSO of dagopvang? Laat je de boodschappen thuisbezorgen? Kook je überhaupt wel eens? De huishoudelijke hulp? Vervoersbedrijf voor de kinderen? De glazenwasser? De auto de deur uit? (en daarmee dus ook de monteur, de APK, de RDW, de belastingdienst, de autodealer, de fabrikant) De tuinman? De administrateur? Is het dan zo dat als één persoon thuis blijft er dus heel erg veel werk niet meer nodig is? Hoe kan het dat wij alle arbied die dagelijks door iedereen verricht wordt, pas zien als “werk” en dus lovend, zodra iemand een loonstrookje ontvangt? Waarom is de belastingdienstmedewerker beter dan de uitkeringstrekker? Beiden worden immers door de belastingbetaler betaald… En de parlementariërs, die nu op “zomer recess” zijn na een sterk staaltje kleuterklas voeren “ik wil niet met hem regeren want hij is stoooooohooom” en uiteindelijk nog steeds geen land regeren. Zij krijgen een dikke zak geld om vervolgens bij een blunder ook nog eens geen gevolgen te ondervinden. Terwijl het werk waar zíj voor waren aangesteld, niet eens wordt uitgevoerd momenteel.   Is werk pas werk als je een loonstrook hebt? Of is werk pas werk als je geen uitkering hebt? En is een overheidssalaris dan wel of geen uitkering?  de vertwijfelde Free Wolves De échte werkhelden In mijn ogen zijn de échte helden, de mensen die voor een hongerloontje werk opknappen waar velen zich te goed voor voelen: de schoonmakers, de toiletpoetsers, de vuilnismannen/vrouwen, de kinderopvang, de docenten… Hoe kan het dat zij zo ondergewaardeerd zijn aan de manager? Stel nu, dat mensen gewaardeerd zouden worden voor het werk. Dus, je hebt geen geld tekort, hoeveel zou je dan willen ontvangen voordat je een rioolput gaat schoonmaken? En hoeveel zou je willen ontvangen voor het maken van een liedje? Is het niet eens tijd om te herzien wat we eigenlijk écht onder werken verstaan? Op mijn reis door Portugal trof ik de Bombeiros. Brandweerlieden die dag en nacht achtereen in touw waren om grote branden te lijf te gaan. Met gevaar voor eigen leven en soms wel 48 uur aaneen. Tot het lichaam hen een halt toeriep en zij gewoon in de berm lagen te slapen. Er was werk te doen dus ze deden het.  In Nederland zijn die brandweerlieden er natuurlijk ook, met een minimaal salaris en maximaal bekorten en beknibbelen… Hier in Portugal is een groot deel Bombeiros vrijwilligers. Juist ja, de bombeiros krijgen geen cent voor hun werk en tomeloze inzet. Zijn dat dan luie uitkeringstrekkers? Ze hebben geen loonstrookje, ze hebben geen salaris en de meesten zijn zeker niet rijk… Ze doen het, gewoon omdat het kan. Neem nu deel aan Yoors! Dank je wel voor het lezen van mijn blog. Wil je ook meepraten?  Aanmelden

FreeWolves

Kijk jij ook dagelijks naar jouw beeldscherm?Reageer jij ook op elk geluid van berichtjes en appjes die je telefoon maakt?Denk jij dat je op tijd bent met reageren tijdens autorijden?https://www.youtube.com/watch?v=V-WCzgjXqkA

FreeWolves

De technologie gaat snel. Hadden we tien jaar geleden nog geen smart phone, terwijl die nu al niet meer weg te denken is. Als je bedenkt wat je allemaal met een smart phone kan en hoeveel ruimte dat innam als je het vergelijkt met pakweg 30 jaar geleden. Dan had je een kamer vol gehad. We doen er van alles mee: sociale contacten onderhouden, serven, films kijken, films terugkijken, televisie kijken, werken, agenda, stopwatch, timer, wekker, organizer, horloge, spelcomputer, zaklamp, foto’s en filmpjes maken. En dat allemaal met een apparaatje dat niet groter is dan je broekzak. Het gaat razendsnel, de technieken verbeteren elke dag.   Werkloos door mijn buurman...de robot? De automatisering gaat eveneens rap. De eerste zelfscan kassa’s verschenen al, waarbij de cassiéres langzaam vervangen zullen worden. In fabrieken gebeurt de productie al jarenlang met machines maar die worden elke dag geavanceerder, sneller, beter. Binnen nu en tien jaar kunnen vele beroepen al gedaan worden door robots: administratie, advocatuur, winkel, productie, docenten, medisch personeel, transport, boekhouding. Niet alleen doen ze hun werk veel sneller; in het tijdsbestek waarin een computer (robot) een boekhouding doorrekent, ben je nog niet eens begonnen met een kop koffie drinken. Daarnaast doen ze het werk ook veel nauwkeuriger: menselijke fouten zijn sneller gemaakt dan de computer. De foutmarge ligt significant lager. Dat betekent concreet dat er heel veel werk niet hóeft te worden gedaan door mensen.   We kunnen er niet omheen: ze werken beter, sneller, efficiënter en goedkoper dan wij... Maar dan wordt iedereen straks werkloos! Dat kan toch niet? Ik hoor het veel om me heen. Ook bij de vraag hoe het toch kan dat ik reis, maar toch nog leef (en ik probeer dan niet te flauw “nou gewoon ademhalen” te zeggen) en waarvan dan. Ik leef van een minder dan minimaal budget, zonder ooit een uitkering te hebben gehad. En inderdaad, dat is opletten, maar daar krijg ik ook weer veel vrijheid voor terug. Nu staan we aan de vooravond dat half Nederland werk doet, dat hij of zij eigenlijk niet zou hoeven doen.  Zou jij nog werken als je baan niet meer nodig zou zijn? Maar dan krijg ik geldproblemen! Hoe moet ik dan nog aan geld komen? Geld is een middel, geen doel. Dat betekent simpelweg dat als het middel onnodig wordt, omdat het het doel voorbij gaat, je het dus niet meer gebruikt. Dat klinkt heel vreemd en dat is logisch, want we weten niet beter dan dat geld iets is dat we nodig hebben. Het zit verankerd in ons “zijn” dat geld een essentieel onderdeel is. Maar dat is het dus niet. Het is een middel, net zoals je smartphone. Het was handig om als ruilhandel in te zetten. Misschien is de tijd wel rijp om te ervaren dat het middel dus niet meer actueel is, net als een typemachine (een wat?? Nou die dingen die in de jaren 70 op elk administratiekantoor veelvuldig werden gebruikt… nog geen 50 jaar geleden dus!). Oké, maar als er dan geen geld meer is, hoe moeten we dan alles kopen? Niet dus, want “kopen” is dan niet meer nodig.   Duizelt het je al? Mogelijk komen er nu veel vragen in je op, zoals “hoe ziet het leven eruit als er geen geld is?” of “wat gebeurt er dan?” of “als niemand hoeft te werken, wat doen we dan de hele dag?” enzovoorts enzovoorts. Het antwoord is: we mogen gaan leren hoe we onze tijd kunnen indelen. Ik geloof dat we dan weer vooral naar kwaliteit kunnen gaan kijken: het praatje met de eenzame buurvrouw hoeft niet “snel snel” maar is een reden om misschien ook nog wel voort te zetten tot de lunch. Kinderen hoeven niet meer te worden opgevangen door kinderdagverblijven, maar kunnen weer gewoon opgevoed worden door hun ouders. We hebben meer tijd voor sociale contacten, we kunnen ons richten op onze echte kwaliteiten, we kunnen luchtvervuiling enorm terugdringen, we kunnen genoeg en gezond eten. En als je het nóg breder trekt: er is geen belastingdienst meer nodig, geen toeslagen, geen huurachterstanden, geen handelsverdragen, geen patenten, geen Monsanto, geen honger, veel minder medische problemen, de beste rolstoelen (met gave gadgets) of zelfs veel meer validiteit voor gehandicapten, omdat je vrij veel kan laten overnemen door robots…. De mogelijkheden zijn meer dan eindeloos. En, als je vijftig jaar geleden aan een mens had gevraagd: denk jij dat we over 50 jaar meerdere uren per dag naar een beeldscherm staren en zo onze sociale contacten onderhouden? Of dat een auto kan rijden zonder chauffeur? Dan had die persoon je vierkant uitgelachen en gezegd: Nee, natuurlijk niet. Heel veel initiatieven en innovaties worden nauwgezet gevolgd, de robots komen er zeker aan. Meer weten? Hieronder staan nog twee linkjes. De eerste is het project van Fresco, een bijzondere kijk op de wereld en de toekomst. Het tweede is een lezing van Martijn Aslander, de man die mij aan het denken heeft gezet enkele jaren geleden. Een hele goede  spreker!  Een wereld zonder geld Fresco, briljante wetenschapper die de toekomst al heel goed doorzag waar anderen het nog niet zagen. Zijn visie is meer dan de moeite waard om te luisteren en zien!  Lees meer

FreeWolves

 Littekens, oftewel zichtbare veranderingen op je huid, zoals de Van Dale verwoord: “Teken dat van een genezen wond overblijft”. Een trauma, een verwonding en daarvan het ongewilde overblijfsel. Voor altijd zichtbaar. Veel mensen hebben littekens, maar de meesten vallen niemand op. Iedereen heeft er in elk geval eentje: de navel. Navel volgens van Dale: “Litteken van de navelstreng midden op de buik”. Omdat iedereen die heeft, zien we dat niet als een afwijking. De afwijkende varianten zijn de littekens die men op heeft gedaan door trauma’s of operaties: er is iets voorgevallen waardoor de huid een litteken heeft gekregen. Brandwonden geven vaak grote littekens. Jaarlijks vallen er vele slachtoffers die daarna hun leven lang een litteken houden van brandwonden: per jaar worden er 40.000 mensen in Nederland behandeld voor brandwonden, waarvan 13.000 uiteindelijk poliklinische hulp nodig hebben en uiteindelijk 1550 ook nog gespecialiseerde hulp nodig hebben. Maar denk ook aan ongelukken waarbij operaties nodig zijn. Niet altijd wordt er zo netjes gehecht als bij cosmetische operaties en daardoor houden mensen eveneens vaak zichtbare littekens over. Medische problemen waardoor operaties noodzakelijk zijn of wat dacht je van een keizersnede bij geboorte van een kindje? Modieus; die zelfgekozen littekens!  Een andere variant waarbij mensen versieren hun lichaam met littekens: een tatoeage. Middels een naald wordt de huid verwond en met toevoeging van inkt opgevuld waardoor het litteken een blijvende afbeelding naar keuze wordt. In vele culturen is het geaccepteerd en een versiering. Het wordt gezien als goed om je lichaam op die manier te versieren en aan te passen. In Nederland zijn er ook veel mensen die tatoeages zetten en een deel ervan vanwege mentale littekens: zij plaatsen een tatoeage ter herinnering aan een tragische gebeurtenis of een omslag in hun leven. Zij laten hun herinnering, hun litteken op het hart, zichtbaar voor iedereen zien middels de tatoeage. Voor hen is het een fijn gevoel om het op die manier te verwerken en letterlijk een plekje te geven op hun lichaam. Ook het toevoegen van as van een overledenene aan een tatoeage gebeurt steeds vaker: de as wordt gemengd met de inkt en daarmee wordt de afbeelding op het lichaam vereeuwigd. Een dergelijk litteken wordt gezien als een levenservaring en wordt doorgaans met respect bekeken. Het wekt de sympathie van de medemens op om jouw levenservaring te laten zien. Dat litteken op je hart, die herinnering wordt ineens zichtbaar.    Litteken tegen wil en dank: nastaren en pesten  De andere groep mensen met een litteken is de groep die daar niet voor gekozen heeft. Het is gebeurd. Een ongeluk, een medisch probleem… zij ontkwamen er niet aan dat hun huid een afwijkend karakter kreeg en zullen daar hun leven lang aan herinnerd worden. Deze tatoeage is onuitwisbaar en ongekozen. Daarmee ook de meest ongewilde variatie van littekens. De reden dat mensen veel moeite hebben met een dergelijk litteken, is omdat het afwijkt: het is anders dan wat anderen hebben en daarmee dus niet een gewilde versiering. Met name voor de onzekere jeugd is een litteken soms een reden om te pesten of gepest te worden. Iets waar je totaal niets aan kunt doen, net zo min als je oog- of huidskleur, wordt voer voor pesterijen. Hoe zichtbaarder of heftiger het litteken, hoe meer we ernaar staren, er iets van zeggen of vinden. Ieder mens is geneigd om langer te kijken naar iets dat hij of zij niet herkent: anders dan wat men gewend is om te zien. Dat maakt dat mensen met een afwijkend uiterlijk kenmerk sterk worden bekeken op straat. De intentie van mensen hoeft overigens helemaal niet negatief bedoeld te zijn. We zijn nu eenmaal zo ingesteld dat we opmerken als er iets anders dan anders is. Je kijkt maar een fractie langer misschien, maar toch doe je het. Ik ook, iedereen, ook de ontkenners. Een litteken is een reden om langer te kijken, omdat onze hersenen willen onderzoeken wat ze zojuist hebben geregisteerd en omdat het niet direct logisch is, is er iets meer tijd voor nodig. De persoon met het litteken ervaart dit echter als onprettig: je wordt aangestaard, nagekeken of misschien zelfs aangesproken. Wat moet je daar nu toch mee?    Zit jij dit te lezen en heb je een litteken? Wil je ervan af, het verbergen? Dan ben je zeker niet de enige! Met name rondom de puberteit is het hebben van een zichtbaar litteken erg vervelend. Het zal altijd voer zijn voor pesterijen of opmerkingen. Zodra er ruzie is, zal het worden gebruikt om jou pijn mee te doen. Misschien ben je wel dagelijks bezig met het camoufleren van jouw litteken. Zeker als een litteken heel groot, opvallend of lelijk is, zal het een uitdaging zijn om mee om te gaan. Natuurlijk word je er in eerste instantie onzeker van. Iedereen kijkt immers naar jou en je litteken! En dat blijft zo, altijd en overal. Beter om alles zoveel mogelijk te verbergen: kleding erover, make-up dik erop en zo onopvallend mogelijk door de straten… Want dan wordt je leven vanzelf wel fijn, toch?    Het schoonheidsideaal  De reden dat mensen onzeker worden van een litteken heeft alleen maar te maken met marketing: door het schoonheidsideaal zijn we ervan overtuigd dat een litteken iets lelijks is. Het is misvormd, mismaakt. Wat daarin zo schrijnend is, is dat niemand kan voldoen aan dat schoonheidsideaal: het bestaat namelijk niet om de simpele reden dat jij dan de producten niet meer zou hoeven kopen. Dus je hebt altijd nét niet genoeg of teveel kleur, vorm, massa, haar en...littekens! Het ironische is van dat hele marketing concept: het is nep. Het is allemaal compleet fake. Maar net als alles met marketing: het is een slim en psychologisch spel. Marketeers bespelen je zo dat je het gevoel krijgt dat jij mee moet doen omdat het anders niet klopt. Met photoshop maken ze de modellen compleet: alles is perfect aan hen. Maar laten zij nu, net als jij en ik, helemaal niet écht zo eruit zien… Het wordt tijd dat we weer trots worden op onze authenticiteit. Maar zolang we vasthouden aan het idee dat je eruit moet zien als de gefotoshopte modellen, zul je altijd teleurgesteld zijn… helemaal met dat opvallende litteken.  STOP, vanaf nu ga je het anders doen: jouw litteken is prachtig!  Wat? Ja, een litteken is niets anders dan een tatoeage dat jou kenmerkt als held: jij hebt die ervaring meegemaakt, ondergaan én overleeft. Het is een traumatische gebeurtenis die ervoor heeft gezorgd dat jij bent wie je bent. Vanaf nu, vanaf hier, vanaf dit punt op dit moment, mag jij gaan voelen dat dit litteken iets moois is. Het is jouw versiering, het is jouw authentieke kenmerk. Mensen met een bijzonder uiterlijk worden nu eenmaal nagekeken. En net als Kim Kardashian, ben jij er daar één van: Kardashian wordt nagestaard en jij ook! Wauw, dat is cool! Wees trots op jou en je authenticiteit: dat litteken is kernmerkend voor jouw kracht en overlevingsdrang. Jij hebt die marathon gelopen, jij hebt het gedaan! Een respectvolle prestatie. Vergeef de starende menigte: zij hebben die levenservaring niet en kunnen daar niets aan doen. Ze kijken naar jou uit bewondering… hoe kan het, hoe zit dat? Accepteer volledig  Door volledig te accepteren dat jij dit litteken bezit, kun je weer rechtop gaan lopen, oogcontact maken, mensen aankijken als zij jou aanstaren en ze heel rustig vragen: “is er iets?”. Tegen de tijd dat jij je op je gemak gaat voelen in je lichaam, kun je ook eens vragen aan mensen “Wil je het verhaal weten?”. Je zult verbaasd staan: mensen hebben vaak heel veel sympathie voor jouw verhaal en zijn zeker niet kwaadwillend met hun staren. Wen aan het feit dat jij net als bekende Nederlanders altijd gezien zult worden. Dat het oké is en dat jij er helemaal niets minder om bent. Accepteer en je mag er trots op worden! En laten we wel zijn: je lichaam heeft ervoor gezorgd dat dat litteken het enige is dat overbleef van de oorzaak: je huid is dicht en genezen, je lichaam heeft een topprestatie geleverd.  Trots op dat litteken? Nadat je volledig hebt gaccepteerd dat jouw litteken een tatoeage van het leven is, is het tijd voor de volgende stap: wees trots! Jij hebt een enorme prestatie geleverd, jij draagt deze afbeelding mee ter nagedachtenis en...je bent er nog. Jij bent dus een vechter, een overlever. Dus ja, je mag trots zijn op je litteken(s). Anders zijn is niet slecht; er anders uitzien maakt jou een mooi mens. Omarm jezelf, hou van jezelf! * Geschreven in de hoop dat diegene die zich onzeker voelt over zijn of haar litteken, zal voelen en ervaren hoe mooi hij of zij is! Een proces uit eigen ervaring* Bronnen: VanDale, Vreriks, CBS, brandwondencentrum Foto’s: Pixabay Meepraten op Yoors? Meld je nu direct aan! Aanmelden

FreeWolves

Spaanse leegtes... Deze dag, de dag waarop ik opnieuw geconfronteerd zou worden met stevige levenslessen, steek ik van Frankrijk over de pyreneën Spanje in. In die tijd waren de Charlie aanslagen in Frankrijk net geweest en stonden er overal langs de weg zwaar bewapende militairen. Het zag er best heftig uit vaak, maar ik had niets te vrezen; ik was gewoon een passant, op weg naar mijn eigen avontuur.  Bij de camping net over de grens krijg ik een vreemd voorgevoel en ik besluit hier niet mijn tent op te zetten, maar verder te trekken. Hoewel ik al vrij veel uren in de auto zit met wat kleine pauzes voor mij en de honden, rijd ik stug door.  Voorbij Pampelona doemen eindeloze zandvlaktes op. Het maakt me even stil... Hier groeit letterlijk niets meer. Een eindje verder zie ik wat landbouwveldjes, waar de sproeiers aanstaan: het water raakt de grond niet eens, maar verdampt al halverwege de lucht. Nog iets verder is de "nieuwe" landbouw in de vorm van rijen zonnepanelen. Deze grond is echt helemaal op, verarmd en leeg. Het maakt me stil, droevig. Ik merk dat ik moe begin te worden. De zandvlaktes blijven zich uitstrekken links en rechts. Het is leeg, verlaten.... er groeit niets meer en er leeft niets meer. Op de snelweg rijdt een enkele auto...ik. Dan gaat er iets gruwelijk mis... Na nog een uur in de leegte met mijn eigen gedachtes, voel ik dat mijn energie eindig is. Gelukkig is de benzinepomp niet ver en na enkele kilometers kan ik aan een welverdiende koffie. Voor wie de Spaanse koffievoorkeur kent: als je geen suiker in je koffie drinkt, neem dan het suikerzakje er achteraan om een maagzweer te voorkomen! Maar wakker maakt het je zeker.  Ik laat ook de honden even de pootjes strekken, waarop mijn reu in moordend tempo de paaltjes markeert en triomfantelijk om zich heen kijkt of iedereen wel gezien heeft dat híj eigenaar is geworden van dit paaltje, deze en dat paaltje? Zijn moeder is daarin heel anders: die struint alle geurtjes af en ineens heeft ze dan de juiste plek te pakken om haar koninklijke derriere te laten zakken. Hun leven is zo heerlijk relaxt. Ik kan daar enorm van genieten. Ik kijk nog wat om me heen en zie ineens tot mijn schrik dat ik tegen het verkeer in heb gereden. Ik zoek nog een nieuwe locatie op waar ik mogelijkerwijs mijn tent alsnog kan opzetten en zie niet al te ver van deze plek een camping. Dat wordt het dan sowieso. Het is maar voor een nachtje en na acht uur autorijden heb ik er wel echt genoeg van.  Twintig minuten rijden nog volgens navigatie. Mooi zo.  Oh ja, ik stond tegen het verkeer in, laat ik even via de parkeerplaats oversteken dan rijd ik gelijk de goede kant op. Opgelost... Een enorm kabaal op het dak van mijn auto, nog wat ijzer-scheur-geluiden en dan sta ik geprakt tussen het asfalt en het metalen zonnedak. Mijn emoties maken me van mij meester. Sta ik hier in dat godverlaten oord, waarbij ik het voor elkaar heb gekregen om mijn eigen onderdak van het dak van mijn auto af te rijden!! Als ik uitstap met trillende blubberbenen, strak van de adrenaline, kan ik het niet meer ontkennen: mijn eigen daktent staat muurvast. Op dat moment word ik overmand door vermoeidheid, verslagenheid, zelfverwijten en eenzaamheid. Hoe kon ik nu vergeten dat mijn auto veertig centimeter hoger is mét daktent? Ik rijd er immers al een maand mee rond!!  Uit onverwachte hoek... Nog een paar zelfverwijtende opmerkingen schieten door mijn hoofd op het moment dat ik omringd wordt door een schare van stevige Spanjaarden. Een stuk of acht potige kerels staan om me heen en kijken mee naar de auto. Ze spreken geen woord Engels, maar beginnen gewoon: de auto zit vast en een vrouw alleen krijgt dat ding er niet onderuit. Aan alle kanten beginnen ze mijn banden leeg te laten lopen, terwijl er twee stevige kerels op mijn bumper achter gaan staan en nog twee voor beginnen te duwen tegen de motorkap. Ik kom weer bij het tafereel en roep "Manual!" duik de auto in en haal de handrem eraf. Het verlagen blijkt precies genoeg om de auto met dakhuis vrij te krijgen. Ze wijzen me op de plek waar ik mijn banden op kan pompen en geven me aan "tranquilo" te rijden... Ik stamel meermaals "muchas gracias senores" terwijl ze het terras weer opduiken. Zij waren duidelijk veel helderder van de koffie geworden dan ik.  Als de banden weer keurig op spanning zijn, zie ik dat de daktent kapot is: de scharnieren waar het op open moet klappen zijn compleet ontwricht. Hier kan ik niet in slapen nu. Een hotel is geen optie gezien mijn honden daar niet welkom zijn. Wat nu? Ik had eens contact gehad met iemand, die zou hier in de buurt moeten wonen. Omdat ik geen ander idee meer heb, bel ik op: mag ik langskomen? Het antwoord is "kom maar".  En zo slaap ik die nacht uiteindelijk in een olijvenboomgaard, maar wel veilig. Vertrouwen, leer vertrouwen dat altijd alles goedkomt. Ik val in een diepe onrustige slaap... Durf anders te zijn Hoe kwam het zover dat ik in Spanje stond? Lees hier het begin! Lees meer Meeschrijven? Meld je nu aan bij Yoors en praat mee! Je krijgt betaald voor lezen en schrijven op Yoors. Meld je aan via de link en ontvang direct al 125 YP. Aanmelden