×

Yoors

exit_to_app Inloggen

#

0 volgers
notifications_noneadd
@
link
Voeg link toe
camera_alt
Afbeelding toevoegen
The Original Enrique

Lid sinds : 19-07-2017

Gevoelig
Behulpzaam
Eerlijk
Hallo, mijn naam is Enrique, soms schrijf ik ook onder het pseudoniem 'Klein'. Geboren in 1976 in het zuiden en woonachtig in het noorden. Door mijn blogs heen leren jullie mij wel kennen. O.a. schrijf ik gedichten in diverse vormen, fictie en non-fictie verhalen, reviews over producten/diensten, ik fotografeer graag en plaats de resultaten daarvan ook vaak hier. De map 'Mijn collecties' is nog 'Under construction' maar blader eens rustig door mijn blogs! Mijn paradepaardje is het Slaapmutsje!
expand_less

Posts (859 )

expand_more

Opmerkingen (167 )

Héél eigenaardig! Na mijn blog over PostNl en Sandd, heeft Sandd haar informatie geactualiseerd en
Héél eigenaardig! Na mijn blog over PostNl en Sandd, heeft Sandd haar informatie geactualiseerd en aangepast. De informatie die ik er eerder op de avond vanaf haalde was dus niet actueel en deels onjuist. Nu heb ik meer gekeken naar de site van PostNl, welke toch heel wat betrouwbaarder blijkt! Het blog is uiteraard bijgewerkt.
18-12-2018 22:17
O, dit is even anders zeg! Haha. Wel makkelijk dat je hier direct kunt beginnen met typen. Maar eens
O, dit is even anders zeg! Haha. Wel makkelijk dat je hier direct kunt beginnen met typen. Maar eens kijken vandaag... #watskebeurt ... of zoiets, haha. Het ziet er in elk geval al goed uit!
05-12-2018 13:19
continu doodmoe
Al wekenlang ben ik moe. van 's ochtends tot 's avonds/'s nachts. Eerder kreeg ik 's avonds laat een opleving en ik kon ook beter 'dooryoorsen'. Op de één of andere manier kom ik er niet meer door. Zoveel ideeën voor blogs heb ik maar ik kom er niet aan toe. Ook wil ik op jullie blogs reageren uiteraard maar het gaat mondjesmaat allemaal. Zou het door de warmte komen? ADD? Speelt vast mee allemaal maar de hoofdoorzaak krijg ik niet te pakken. Morgen... ehh later vandaag maar weer proberen... Weet in elk geval dat ik jullie niet vergeten ben en hopelijk kan ik weer snel de draad oppakken. Welterusten!
29-07-2018 02:17
Laatste Update Hard_Gelag
UPDATE 20-06-2018 Maandagochtend, 18-06-2018 is oom L. op 67-jarige leeftijd overleden heb ik nu vernomen, deze datum wist ik eerst nog niet exact. Helaas is er, zoals viel te verwachten, ook nog ruzie ontstaan in de familie(s). Zo'n triest geheel waarin volwassen mensen zo ontzettend kinderachtig handelen, heb ik nog nooit meegemaakt; te ziek voor woorden. Deze week zal ik niet veel op Yoors zijn maar wel af en toe, dus als mijn reacties eerst minder zijn of uitblijven... Natuurlijk pak ik straks de draad weer gewoon op en ga ik weer blogs lezen maar dit houd me nu even bezig. De laatste update hoogstwaarschijnlijk over mijn oom omdat ik me dood schaam wat er allemaal is gezegd en gebeurd in mijn 'leuke' familie. Wellicht komt er nog wat in een bepaalde dichtvorm of anderszins. Eerst wil ik het voor mezelf wat verwerken en op een bepaalde manier afsluiten, na de crematie die op zaterdag a.s. plaatsvind. Helaas voel ik mij daar niet welkom/gewenst. Dus vrienden, bedankt voor alle steun en medeleven en hopelijk zijn jullie er allemaal gewoon weer, ergens volgende week. UPDATE 15-06-2018 Om hem naamloos te laten sterven wil ik niet dus noem ik hem oom L. Oom L. is in het hospice en ik had er graag heen gewild. Maar meestal was hij niet meer bij kennis of er hing een bordje dat oom L. moest rusten. Tante P. belde mij net: Oom L. mocht niet naar huis van zijn vrouw want dan kreeg zij 'teveel volk over de vloer', waaronder dus eigen broers en zusters, welke nu dus op bezoek wilden bij oom L. in het hospice. Maar gisteren waren alleen de vrouw, kinderen en kleinkinderen nog welkom volgens het personeel aldaar en dat bord aan de deur. Dit was dus geregeld door zijn vrouw, tante A. Oom l.'s jongste broer kon dat niet verwerken en heeft alleen maar gehuild. Vanaf kinds af aan, trokken zij altijd samen op. Een andere tante, tante P. is er stiekem naar binnen geweest en vroeg aan zieke oom L., haar broer dus of hij tante P's man, zijn zwager dus nog wou zien. Oom L. knikte. Maar het personeel en Oom L.'s eigen vrouw waren meedogenloos. Gisteren is hij 'bediend' en vermoed wordt dat hij vandaag sterft, ook omdat hij in een vroeg stadium al aangegeven had euthanasie te willen en z'n vrouw er nu overdag heen gaat terwijl ze anders 's avonds gaat. Toch vind ik het raar, dat alleen de vrouw over het bezoek gaat, terwijl broers en zussen hem nog hadden willen zien. Ook mijn vader dus. Ook ik, maar ik ben 'maar' een neefje, dat men daar niet aan kan beginnen snap ik wel. Hoewel de gok groot was en ik hem hoogstwaarschijnlijk toch niet had mogen zien, heb ik nu spijt dat ik het niet geprobeerd heb. Onverwacht hou ik het nu toch niet droog. Vandaag zal oom L. vermoedelijk sterven. De 15e dus. Dan krijgt de familie het hopelijk ook binnen 3 dagen te weten... Mijn oordelen zijn niet zo mals meer.... :'-( Naar de begrafenis ga ik niet want ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om 'haar' een hand te geven, dat kan ik gewoon niet! Hieronder dus het eerste deel, mocht u dat nog niet gelezen hebben. ______________________________________________________________________________________________________________________ EEN HARD GELAG En helaas is gelag hier niet geschreven met 'ch' aan het eind... Eigenlijk wil ik niet over het volgende oordelen maar een mens oordeelt en veroordeelt nogal eens en ik ook in deze kwestie ben ik bang... Vandaar dat ik dit verhaal zo schrijf dat de betrokkenen nooit zullen zeggen 'dit gaat specifiek over ons'. Wat is er aan de hand: Een familielid van mij heeft uitgezaaide kanker. Zijn levensverwachting is 1 a 2 maanden. Onlangs is hij ontslagen uit het ziekenhuis en mocht hij naar 'huis'. Alleen is het niet helemaal duidelijk wat 'huis' voor de doodzieke man is. Zijn vrouw 'kan het niet aan' om hem thuis te laten komen dus moet hij naar een hospice. Zijn wens was om naar huis te mogen om bij zijn vrouw, inwonende kinderen en kleinkinderen te mogen zijn. Het is net zo goed zijn huis als haar huis en hij heeft zich kapot gewerkt om als zzp-er de hypotheek af te lossen en zijn dus grote gezin te kunnen onderhouden. Op een bepaald moment is hij zonder zijn ontslag af te wachten uit het ziekenhuis weggelopen, zo goed en kwaad als het ging voor de inmiddels broodmagere man. Op weg naar huis. Zijn goed recht natuurlijk maar er moeten wel ontslagpapieren worden getekend. Onderweg zag 'men' hem lopen en hebben ze hem teruggebracht naar het ziekenhuis waar ze zijn bed zó hadden gemaakt dat hij niet meer kon 'ontsnappen', ik vraag me af of dat mag, hij is helder van geest, jong en 'alleen' kankerpatiënt, niet dementerend of zo. Maar dat terzijde. Inmiddels zou hij in het hospice 'moeten' zijn maar de familie laat niks weten. (Al vaker meegemaakt overigens, in onze ziekelijk jaloerse familie mag de één wel wat weten en de ander niet. Niet 'zelfs' maar bij 'ons' Juíst in dit soort situaties) Nu kwam ik nagenoeg nooit bij hun maar hem kennende is hij naar huis gegaan. Maar goed, wat heeft zo'n man nu nog te vertellen... Maar ik vind het in- en intriest dat je je laatste dagen niet thuis mag slijten. Er is wel een klein innerlijk stemmetje wat tegen me zegt 'het gaat jou niet aan'. Nee, ik weet 't, maar toch... Het is een hard gelag! Daar heb ik, ondanks dat het mijn favoriete familieleden nooit waren, toch onverwacht ook verdriet van. Familieleden oordelen hard en ik ook merk ik. Maar mag ik dat...? Hopelijk komen ze er uit en ik hoop ook dat ik ook iets mag krijgen te horen van hoe het met hem gaat...
20-06-2018 01:39
Meer
expand_less

Vragen (166)

expand_less

Collecties (5 )

Yoors

Inloggen
Wat is Yoors?
Groepen
Help elkaar
Contact
Voorwaarden
Sitemap

Volg Yoors


Zoek binnen Yoors
©2018  Yoors