Lezer, hoe liefelijk waren mijn eerdere schrijfsels? Hoe weinig ruimte kreeg mijn duistere ik ten behoeve van het gros der lezers?
Nu echter is er ruim baan om gedurende deze donkere nachten mij onder te dompelen in de zwarte romantiek.
Teaser
Pijn en wreedheden vreten aan mijn aanwezigheid. Duizend hongerige teken zuigen de laatste restjes menselijkheid uit de nieuwe aanvoer. Ik wandel door de vuurzee en zij schaadt mij niet. Ik doorsta opnieuw de pijnen van ontrouw en onwetendheid.
De teaser is slechts een amuse gebeten uit deel 1 van de twaalf delen die luisteren naar:
Perial: Gevangene van een Duivels Dilemma
De komende dagen kunt u uzelf blootstellen aan mijn twaalf delen duisternis. Wat het is laat ik aan u.
Dat het niet is wat u gewend bent geloof ik gelijk. Dat het niet geheel coherent is geloof ik eveneens.
Dit verhaal is niet om te consumeren eerder om te absorberen.
Is het Twin Peaks meets Dante's Inferno op een Lost Highway of is het onsamenhangend gebrabbel dat voortkwam uit een minder goed gevallen LSD trip?
Ik laat het aan u, want wat U ervaart als schoonheid mag ik weerzinwekkend vinden en vice versa.
Tenslotte zijn wij allen mensen met een vrije wil, toch............?
