Narcisme en de stilte behandeling

Weer alleen gelaten nadat ik een opmerking had gemaakt. Ik dacht een keer niet van laat maar.
Of als het moment voorbij was, dat ik het onderwerp niet meer aansneed. Nee, het was klaar. Ik kan niet meer tegen al de onrust. Van de negatieve energie, heeft iedereen last van. Hartkloppingen. Geschreeuw tegen geschreeuw. Een spiraal waar we niet uit lijken te komen.

Dus nu zei ik ‘Probeer kalm te blijven. De kinderen reageren ook op jou.’ Zijn gezicht leek te ontploffen. ‘Probeer jij het dan?’ Met al mijn macht hield ik mijn gezicht in de plooi. ‘Dat probeer ik!’
‘Regel jij het allemaal maar, ik ga naar bed!’ Hij bracht zijn pizza naar de keuken, rende de trap op en smeet de deur achter zich dicht. Ondertussen probeerde ik mijn oudste zoon tot bedaren te laten komen. Het was net alsof op het moment dat de zwarte wolk achter de deur verdwenen was, de kalmte in huis terugkeerde.

*Dit moment is een van velen.

In de stilte van jouw zwijgen
raak ik telkenmale zoek”
(MK)

The silent treatment, het doodzwijgen of negeren in een relatie wordt gezien als één van de naarste dingen die je elkaar kunt aandoen. Het is een vorm van emotionele mishandeling die erg pijnlijk is en waar de partner die dit ondergaat met moeite van kan loskomen. Het is gemeen en wreed. Altijd. Het ondermijnt de fundamenten van je bestaansrecht.
Je bent onzichtbaar voor de partner waar je gevoelens voor koestert en waarvan je dacht dat je daar een connectie mee had. Het schuurt tegen jouw recht op een gelijkwaardige plaats in de relatie. Het schuurt tegen jouw gevoel van zijn. Het doodzwijgen raakt je in je existentie, in het geloof en vertrouwen in jezelf. Het erbij horen, onderdeel uitmaken van is belangrijk voor ons. Buitengesloten zijn doet pijn. Het raakt in onze basisbehoefte. Je waant je in een emotionele achtbaan in niemandsland waarbij jij stuurloos in het achterste karretje zit.