Een lekker geschreven verhaal dat de lezer naar een zorgvuldig gekozen en verrassend einde leidt. Dana Martens houd haar in de gaten!

Marelle Boersma - Auteur

“Wij gaan een tochtje maken, jij en ik, gezellig hè?”

Ik verwacht geen antwoord.

Het wordt tijd om de kist te sluiten. Voorzichtig glijden mijn vingertoppen over de rode fluwelen bekleding en beroeren het koperen sluitwerk. Het vormt een perfecte laatste rustplaats. Teder leg ik haar neer, als was het een slapende vrouw die ieder moment wakker kon worden, die haar rust hard nodig had. Nog een vluchtige afscheidszoen. Mijn lippen raken het luchtledige vlak boven de nog openstaande kist, wellicht als eerbetoon. Een zucht van verlichting ontsnapt me. Ik moet haast gaan maken. Voor je het weet is de nacht voorbij en daglicht kan ik nu niet gebruiken, niet zolang de kist nog boven de grond is. Niet voordat het geheim voor altijd begraven is.

Ik zet de kraag van mijn jas omhoog, een sjaal bedekt het grootste deel van mijn gezicht. Het is niet overbodig. De nacht is koud, de wind guur. Met een beladen trolley ga ik op pad.

Loading full article...

Ik parkeer hem even en lees hem later nog.
@Dewaputra leuk, het is nogal een lang verhaal, ik weet het
@Babita de Boer , @Henkjan de Krijger en @Ingrid Tips en meer 💡 dank voor het lezen en jullie waarderingspunten. Ben er blij mee
Seems interesting 👌