Een fijnzinnig werkje

‘Verdraaid, ik word hier zo ziek van!’ bulderde de olifant.
‘Laat mij eens proberen,’ zei de giraffe. ‘Nee, het lukt mij ook niet,’ zuchtte hij, bijna klaaglijk, na enige tijd.
‘Geduld is een schone zaak,’ riep de wasbeer. ‘Kom, ik fiks dat wel even voor jullie.’ Hij stroopte zijn mouwen op en ging aan het werk. Het duurde en het duurde en zijn gepuf en gesteun trok een grote toeloop.
Een waterbuffel tuurde gefascineerd over zijn schouder mee.
‘Houd daar eens mee op!’ riep de wasbeer giftig. Hij had een rood hoofd gekregen.
‘Jullie doen het allemaal fout,’ mekkerde de geit. Maar het lukte hem ook niet.
De gorilla sloeg met een oerkreet op zijn borst. ‘Prutswerk!’ stiet hij uit. ‘Neem een voorbeeld aan mijn machtige knuisten!’
‘Och hemeltje,’ zuchtte de kruisspin. ‘Dat kan nooit goed gaan.’ En ze kreeg gelijk.
‘Aan de kant. Aan de kant allemaal!’ De octopus glibberde naar voren. ‘Zoiets delicaats is mij wel toevertrouwt. En ga niet op mijn linkerarm staan!’ riep ze stekelig opzij.
‘Pardon,’ zei de mier. ‘Ik keek niet goed uit.’ Samen met de andere dieren keek hij aandachtig naar de octopus die voorafgaand aan het werk wat rek en strekoefeningen begon te doen. Dat ontspinde zich in een heftige yogasessie die zo aanstekelijk was dat niemand nog stil kon zitten. Zelfs de onbuigzame gorilla kon zich niet inhouden. Hij ontvouwde een souplesse waar het nijlpaard een puntje aan kon zuigen, terwijl het nijlpaard al drie jaar op rij nationale turnkampioen was.
De mier tippelde op zijn teentjes als een volleerd balletdanser en nam de zwierige giraffe bij de hand waarna ze samen een voortreffelijke wals uitvoerden.
De olifant liet zijn gevoel voor evenwicht zien door te balanceren op zijn slurf.
De kruisspin slingerde aan een fijne draad en showde haar trapezekunsten.
Het was al met al een geweldige work-out die wellicht tot in de kleine uurtjes van de nacht had geduurd, als de boktor niet luidkeels had verzucht: ‘Komt er nog wat van!’
De octopus verontschuldigde zichzelf waarop de mier zich verontschuldigde en de olifant en de kruisspin en zelfs de gorilla die helemaal uit zichzelf van zichzelf was. Hij had namelijk zo hard met zijn ledematen geschud, dat hij zichzelf niet meer herkende. De mier hield hem daarop een spiegel voor om zijn geheugen op te frissen. Daarop herkende de mensaap zichzelf weer, maar kreeg de mier twijfels over zichzelf waarop de gorilla hem een spiegel voor hield. Dat ging zo een tijdje door tot iedereen er zeker van was dat ze zeker van zichzelf waren.
De octopus boog zich inmiddels over het fijnzinnige werkje waar niemand maar dan ook niemand bij machte was om er iets maar dan ook echt iets of toch een beetje iets aan kon doen en dat was diep en diep triest zeker omdat het iets leek dat niet bepaald of iets in die mate iets was dat zeker zo geklaard zou kunnen worden.
‘Klaar!’ riep de octopus ineens met een enthousiast gilletje en de hele dierenbende begon zich opgewonden op de schouders te slaan en elkaar te feliciteren met de goede afloop.
De mier had zowaar tranen in zijn ogen. De giraffe bood hem een zakdoekje aan, maar hij schudde zijn hoofd. Dit waren vreugdetranen en die moet je vrijelijk kunnen laten lopen. De giraffe begon toen maar mee te lopen en ook de kruisspin en de olifant en dat ging door en door en ze maakten er een echte marathon van.

Men durfde gerust te stellen dat het een dag was om nooit te vergeten!

#verhalen#dierenverhaal