Snotneus

Snotneus

Maandag, de start van de schoolweek. De dag waarop je veel te weinig slaap hebt gehad omdat je zondag weer net te laat op bed bent gegaan. Maar goed, vandaag hoefde ik niet al te vroeg uit bed dus ik was tevreden. Mijn wekker ging en ik sloeg op de snooze knop. Nog even liggen.. Ineens voelde ik dat vreselijke gevoel; de snotneus. Op de tast probeer ik een zakdoek te zoeken, maar die zijn natuurlijk nergens te vinden. Ik twijfel of ik het aan mijn kussen moet smeren, maar dan heb ik daar later weer last van… Uiteindelijk stap ik uit bed en pak ik de zakdoeken van mijn bureau.

Ik was er al bang voor want het heerst. De herfst is net begonnen en voor je het weet is iemand in de buurt wel verkouden. Bij mij begon het met een klasgenoot die al twee weken lang loopt te hoesten. Ik probeer wel uit de buurt te blijven, maar op een of andere manier moet hij net hoesten als ik naast hem sta.

De hoest bacteriën heb ik dus al binnen. Terug in de trein hoor ik nog iemand hoesten. Deze persoon hoest zo hard dat het me niet zou verbazen als er een long door de coupé zou vliegen. Het is zo’n typische ‘glasscherf’ hoest, waarbij het voelt alsof je glas door je longen naar buiten moet hoesten. Het liefst zou ik meteen uitstappen bij het volgende station, maar voor mijn gevoel zijn bussen nog erger. De bus is net zo’n koekblik vol met bacteriën. Een iemand hoeft maar te hoesten en voor je het weet liggen alle reizigers met griep op bed.

Zondag ging ik met een vriendin naar de sportschool. Ze kwam aanfietsen en meteen hoorde ik het: snotneus! Ze vertelde dat zij het ook uit het bacteriën blik had gekregen. Iemand achterin de bus zat te hoesten en die week had ze koorts en keelpijn.