Vrij Schrijven deel 1: De ene hand wast de andere
In navolging van Wakeupkitty en DiaantjesLife, ook van mij een 'Vrij schrijven'.
Een week van elkaar helpen.
En niet alléén op Yoors.
Dinsdag 09-10-2018
Een dag als alle anderen lijkt het te gaan worden, tot het moment dat ik 'Klein' voor een tweede keer uitlaat. Mijn standaard rondje, langs het 'frietkot', de kerk en via de Boslaan weer terug. Maar ik ben nog maar net de snackbar voorbij en daar komt Betsie aangelopen. Het wandelvrouwtje. Lang niet meer gezien trouwens. Betsie is een wat oudere mevrouw en ze loopt hele dagen rond. Ze komt op me afgelopen...
"Ik wordt bedreigd", zegt de dame zachtjes. "Door wie dan en waarom", vraag ik. "Door Willem, hij wil me in elkaar slaan. Dat moet ook gebeuren, hoort er ook bij hè... zei hij. Ik mag niet meer voor het raam langslopen bij hem en hij heeft me al een keer beetgehad. Nu durf ik bijna niet meer buiten te komen", aldus Betsie. Oké, dit wordt toch een wat andere dag als andere, concludeer ik. Ik vertel haar hoe naar ik dat voor haar vind. We overleggen even of we dezelfde persoon voor ogen hebben want ik ken hier bijna niemand van naam. Dat is zo, blijkt. "Heb je de politie gebeld?", ga ik verder. "Ja maar die komen alleen als 't te laat is. Als ik dood ben, dan komen ze!", roept Betsie nu wat harder. "Ze zouden me terugbellen maar nee hoor!" Gaat ze geagiteerd verder. "Ik kijk wel even", zeg ik. Ze bedankt me hartelijk en vervolgt ook haar weg. Via Facebook leg ik contact met de wijkagent. Een beetje druk kan geen kwaad. Hij komt kijken. ik leg hem uit om wie het allemaal gaat en hij belooft 'gesprekjes' te gaan voeren. Nu lijkt het eerst rustig.
Woensdag, 10-10-2018
