De 60-ger jaren

Nog maar 62 jaar geleden, en toch zo ontzettend anders! Wij maakten ons inderdaad niet druk om het milieu toen we jong waren. De sloten waren schoon en je kon de vissen zien zwemmen. Wij hadden toen dat groene gedoe nog niet.

Toen hadden we melk in flessen, frisdrank in flessen, en bier in flessen, die we leeg en schoongemaakt terug brachten naar de winkel. In de fabriek werden ze gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden echt aan recycling. Wij werden met een pan naar de patatzaak gestuurd om voor 6 personen patat te halen. Maar we deden niet aan dat groene gedoe in die tijd.

We liepen trappen op en af omdat er, behalve in de Bijenkorf, geen roltrappen waren. We liepen naar de kruidenier, groenteboer en slagerij, omdat er geen supermarkten waren en omdat we geen auto hadden. We hesen ons niet in een benzine slurpend vehikel, elke keer als we 2 blokken verderop moesten zijn. Mijn ouders hadden (nog) geen rijbewijs en fungeerde dus niet als 24 uurs taxi service voor de kinderen. Over groen werd niet gesproken.

Baby luiers gingen in de kookwas, een half automatische schoep machine. Omdat wegwerpluiers niet bestonden. Kleding werd aan de waslijn gedroogd, en niet in een energie verslindende machine die continue 2000 watt verbruikt. Kleding bestond uit afdankertjes en vermaakte kleding. Het kwam van nichtjes en neefjes en schoof door van de oudste naar de jongste, tot het op de draad versleten was en tot in den treuren opgelapt. Maar het werd niet bestempeld als "groen"

Wij gingen 1x per week in de zinken teil, in de keuken, eerst mijn oudste zus, dan ik, daarna de jongste 2, die konden tegelijk. Moeders schonk er elke keer een keteltje water bij, om de temperatuur lekker te houden. Wij hadden geen douche waar we uren onder konden gaan staan. Wij werden elke avond met een washandje wat gewassen. En hadden geen idee wat groen was.

Wij hadden geen TV, we gingen een paar huizen verderop TV kijken bij de buren. De TV had een klein schermpje, hooguit 30x30, en daar zaten we dan met een stuk of 20 kinderen ademloos te kijken naar Hanneke Tanneke Toverheks, Pipo de Clown en Rikkie en Slingertje. De lampenradio stond in de voorkamer en werd 's avonds aangezet om het nieuws te luisteren. Het was daar koud, de kachel, die op kolen stookte, ging alleen op zondag daar aan. Alleen het fornuis in de keuken brandde. De rest van het huis werd niet verwarmd. In de winter bevroor onze adem boven de dekens, we lagen als kinderen dan ook in een tweepersoons twijfelaar. Dan konden we elkaar warm houden. De avonden werden gevuld met lezen, en mijn moeder zat avond aan avond achter de trap naaimachine te vermaken en verstellen. Maar groen was ons vreemd!

In de keuken werd geroerd en geklutst met de hand, en met een molentje aan de muur werd de koffie gemalen, omdat we geen elektrische apparaten in de keuken hadden. In de schuur stond de solex van mijn moeder en de bromfiets van mijn vader, er hing een handboor en nog wat gereedschap en er stond een verroeste grasmaaier, die je voor je uit moest duwen.

Mijn ouders sportten door te werken, zodat we niet naar een fitness club hoefden te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen. We klommen en klauterden en hadden rolschaatsen en ballen. Er was binnen weinig te beleven, dus wij speelden altijd buiten, meestal tussen de koeien en schapen bij de boer naast ons. Ons drinken kwam uit de kraan. Door de week was er geen frisdrank of ranja, alleen in het weekend, en soms gazeuse met prik. Cola was er niet, in ieder geval niet in ons huis. Als je dorst had zei mijn moeder, daar is de kraan!

Een pen werd gevuld, scheermesjes werden vervangen, dachten wij aan groen? Nee!

Mensen namen de trein, de bus, of de fiets. Mijn ouders waren een Solex (met motortje op het voorwiel) en een bromfiets rijk, maar die werden alleen uit de schuur gehaald om op familie bezoek te gaan 50km verderop. Wij hadden 1 stopcontact per kamer en 1 lichtknopje voor de lamp in het midden van het plafond. Geen arsenaal van stekkerdozen om een dozijn apparaten van stroom te voorzien. Wij wisten niet wat groen was.

We hadden, en dat is ondenkbaar in deze tijd, GEEN telefoon! De buurman kwam mijn moeder halen als de familie voor zeer dringende zaken belde naar de bakelieten telefoon die daar in de hal hing. Als mijn ouders zelf moesten bellen gingen ze naar de telefooncel bij het postkantoor.

We hadden geen computers en geen telefoon, geen tablets en geen game consoles. Het enige waar je mee schreef was een potlood, een kroontjes pen, en als je geluk had een vulpen. Verder werd er heel wat om gerammeld op een typmachine.

Vroeger was alles niet beter, maar wel anders. Er was sociale controle, als je iets uitvrat dan kreeg je er ter plaatse een draai on je oren en thuis kreeg je er opnieuw van langs. Er was weinig tot geen verspilling. Je had het lef niet om een papiertje op straat te gooien. Meisjes speelden met poppen en hadden een wiegje en jongens speelden met blokken en hadden auto's. Het leven was vroeger minder complex.

#vroegerwasallesbeter#jaren50#jaren60#vroeger#complexleven

Gratis foto's van Pxhere