Ik kan me soms zo druk maken, blijven hangen in triviale zaken die mij proberen te overtuigen dat ze gedurende dat ene mensenleven dat ik heb o zo belangrijk zijn.

Opgeslokt door trivialiteiten

Die trivialiteiten laten mijn hersenen salto´s maken om zo telkens weer terug te komen bij dat onoplosbare, oncontroleerbare waarvan de uitkomst enkel door geduld en tijd  duidelijk zal worden.
Kleine onbenullige zaken, ze kosten zoveel tijd, zoveel energie en je kunt je er zo druk overmaken. Er geen afstand van nemen, want dat laten ze niet toe. Ze proberen me telkens met de neus op hun alledaagse feiten te drukken.


Me er met de haren bij te slepen, zodat ik maar voldoe aan hun wenselijkheid, om zo niet het risico te lopen op een ander levenspad terecht te komen. 

Want dat andere pad, wat brengt mij dat. Het pad dat ik nog niet bewandeld heb, is een duistere schim aan mijn rechterzijde. Een spook gevuld met mijn angst te verliezen wat ik zo zorgvuldig heb opgebouwd, terwijl ik weet dat hij die niets heeft juist vrij is.

Loading full article...