Stories: De kubus
Dit verhaal telt 635 woorden en doet mee aan de #schrijfuitdaging-november-2018 van Hans van Gemert. Het is op mijn smartphone geschreven. Ik ben een #mobieleblogger.
Zij zaten er al een poosje, na hun vlucht op twee vouwfietsjes en het verblijf in de garage, zat er niets anders op dan een ruit in te slaan. De ruit van hun oude, inmiddels onbewoonde woning. Het was te koud geweest om op de stenen vloer van de garage te slapen met alleen een deur om onder te liggen. Deze hield de ergste kou tegen, maar het was niet genoeg. Er stond verder alleen nog een oude, bolbuikige koelkast die bij hen dienst had gedaan als ijskast, dankzij de kapotte thermostaat. Een achtergelaten bevroren rijstevlaai hadden zij gedeeld.Â
Achter de schotten op zolder was het goed vertoeven. Er was niet veel ruimte, het was er pikkedonker, warm en veilig. Zij had er heel wat uren alleen doorgebracht, het grootste gedeelte van haar leven. Nu zaten zij er samen. Schoven zij samen zo ver mogelijk naar achteren. Bang om ontdekt te worden, weer terug gestuurd te worden naar de hel waar zij eindelijk uit ontsnapt waren. Het enige wat zij nu nog wilden was slapen, gewoon even de ogen dicht en nergens aan denken. Morgen zouden zij proberen om vrienden te bereiken, om hulp vragen.Â
