Winterwandeling langs de Maas

Wandelen in de winter is niet de eerste keuze voor de meeste mensen. En toch, wolken, wind en koude zorgen er juist voor dat we de oernatuur echt voelen en beleven. Dus maar weer wandelen in december langs de Maas bij het toeristische stadje Dinant.

Kruidig wandelen

Onze kruidige winterwandeling! Afspraakplaats station Dinant, met zijn elven naar Anseremme en daar routineus bergschoenen aan, rugzak op met voedsel en klimtouw. We wandelen nu eenmaal langs de Maas en langs de fameuze klimrotsen van Freyr. Na een half uurtje wandelen komen we al bij de eerste rotsen en bij een oude, mij vertrouwde steengroeve met de droge resten van sintjanskruid, wilde marjolein en slangenkruid. Nog zeldzamer zijn de rozetten van het geel vingerhoedskruid. Zo, zijn we direct in de juiste kruidenstemming!

Langs de Maas

Een mooi stukje natuurwandelen is het hier: tussen rots en water, tussen vast en vloeibaar, tussen star en stoeiend. Tot dat plots, rots en water mekaar raken en wij naar boven moeten, eerst recht omhoog door een droge beekbedding en dan langs een breed GR-pad tot helemaal boven. Maar wie langs één kant van de rots naar boven gaat en terug bij de Maas wil komen, moet langs de andere kant weer naar beneden. Zo komen we opnieuw bij de rivier en bij ons uiteindelijke doel, het ravijn van Colébi. Een mysterieuze zijvallei van de Maas, waar lang geleden de ruisseau de Falmagne zich schuimbekkend een weg baande naar beneden, tot dat, ...... lang geleden, dit beekje bij Falmignoul opgeslokt werd door de aarde en pas beneden bij de Maas weer bovengronds kwam.

Ravin de Colébi

Helaas was deze poëtische natuurplek met zijn bemoste rotsblokken, zijn grotten, zijn geurige begroeiing van Buxus en eeuwig hangende tongvarens niet meer toegankelijk voor ons, kleine mensen. Verboden toegang! stond er en wij stonden perplex. Maar niet voor lang, voor eenmaal moeten we de verboden maar naast ons neerleggen, als was het maar om afscheid te nemen van deze bemoste rotsblokken en de geurige begroeiing van Buxus. Zo gingen we geheimzinniger dan ooit, zacht dansend naar de plek, waar ooit eens de beek watervalde, en waar wij nu, met veel moeite, naar boven kruipen.

Marleen in de grot en hellingen bekruipen

Het beeld van de dag voor mij is, Marleen als een madonna op een rotsblok gezeten met de grot en de hele ravijn als decor. Eenzaam, overmand, angstig of verheven en één met het landschap?