Hij kwam luidruchtig binnenstappen. Het broekie. Sinds jaar en dag was ik werkzaam als vrijwilliger in de plaatselijke dorpsbibliotheek. Ver, ver voor zijn tijd. Toegegeven, ik was in de herfst van mijn leven een adembenemende verschijning, maar dat verschafte geen rechten voor zo'n amicale bejegening.

Ik plakte een glimlach op mijn lippen en maande hem tot stilte. Als ik achter de uitleendesk was blijven zitten, had het niet zoveel impact gehad hebben. Doch ik stond op.

Zijn gelaat vertoonde grauwe kleuren. Zijn ogen buitelden bijkans uit hun kassen. Hij had mijn staart vanonder mijn zwierende rokken weg zien piepen. En onder het mom van zelfspot is de beste verdediging heb ik dit geheim zelf opgeschreven en in de openbaarheid gebracht.

Het hele bibliotheekgebeuren schudde op zijn grondvesten. Een schandaal was aan het licht gekomen. Niets zou de schaamte overschaduwen.

Loading full article...