Wetenschappers ontwikkelen kunstmatige baarmoeder om premature baby-levens te redden
Wie nu plotseling te vroeg bevalt, loopt het risico het kindje kwijt te raken omdat het nog niet sterk genoeg is om buiten de baarmoeder te overleven. Als het aan wetenschapper en chirurg Alan Flake ligt, sterft geen enkel kindje meer omdat het te vroeg geboren zal worden. Hij werkt met een toegewijd team aan een kunstmatige baarmoeder, welke alle functies van een echte baarmoeder over zou kunnen nemen.
Baanbrekende ontwikkelingen
Wetenschappers hebben enige tijd geleden een "kunstmatige baarmoeder" gecreëerd in de hoop dat ze ooit baby's kunnen redden die veel te vroeg geboren zijn. Tot nu toe is het apparaat alleen getest op foetale lammetjes. De hoofdconclusie van een belangrijke studie met acht dieren was dat het apparaat effectief werkt om zeer vroegtijdige foetussen normaal te laten ontwikkelen voor de periode van ongeveer een maand. "We hebben er hard aan gewerkt om de condities en omstandigheden van een echte baarmoeder in ons kunstmatige model te vervangen," zegt Alan Flake, een Neonatologische chirurg in Children's Hospital of Philadelphia. "Ze hebben normale groei gehad en hun longen rijpen in het juiste tempo. Ook zijn de hersenen tot op het juiste niveau ontwikkeld. Wij zijn erg optimistisch.'' Flake zegt dat de groep binnen drie tot vijf jaar het apparaat op zeer vroegtijdige menselijke baby's probeert te testen. Baby's jonger dan 23 weken zullen niet in aanmerking komen voor deze procedure.
Aan de andere kant snap ik de zorgen van die andere arts ook. Worden de baby's nog meer gehandicapt? En doe je het dan wel of niet? Lastige dilemma. Ook snap ik zijn bezorgdheid over de toekomst van het apparaat. Gaan we straks de hele zwangerschap in zo'n apparaat zitten? Ik vind het een moeilijk vooruitzicht met alle technieken die er zijn.
Ons nichtje heeft een paar maanden geleden gelukkig een gezonde dochter gekregen.
Ik vind het mooi dat er gewerkt word aan een oplossing waarin een lichaam faalt, ik (een POF patiënt vanaf mijn 17e) heb alles gedaan wat mogelijk was om maar zwanger te mogen raken, was 1 van de eerste in Nederland die met eiceldonatie behandeld is en ook 1 van de eerste met embryo adoptie.
Nu ben ik bijna 50 en leef ik met mijn onvruchtbaarheid, maar in mijn hart heb ik nooit geaccepteerd dat mijn liefste wens onmogelijk gemaakt werd door mijn lichaam.
Deze ontwikkeling vind ik mooi voor kindjes die door andere factoren de kans op leven anders niet zouden krijgen, dus niet bij een miskraam omdat de vrucht niet goed is , maar bv na een ongeval van de moeder of een slecht werkende placenta ect.
Ik ben benieuwd naar de ontwikkelingen en volg deze met belangstelling.
Ik persoonlijk vind het te ver gaan, maar ik kan mij zo voorstellen dat mensen die alles proberen en ze geen kindje mogen krijgen door te vroeg afbreken zwangerschap, dat deze mensen het wel overwegen.