Vandaag kan ik weer een hoofdstuk toevoegen aan het verhaal van de #zeedieren . Het is waarschijnlijk nog niet het laatste deel van deze reeks. Vandaag was ik enorm trots op mijn zoon.

Alle zegeltjes verzamelen?

Wat gebeurd er als je vertelt dat je probeert om alle zeedieren te verzamelen? Je krijgt van meerdere kanten de zegeltjes aangereikt. Zelfs per post kreeg ik ze van Diaantje. Nou wauw dat had ik niet echt verwacht. Ja ik schrijf wel eens mijn verbazing weg omdat ik sommige dingen echt veel te ver vind gaan en ik schrijf ook waarom ik soms voor Robin dingen leuk vind maar dat hebben denk ik alle ouders wel. Ook realiseer ik mij dat het best lastig kan zijn om je wensen uit te laten komen en dan kan het wel eens anders lopen dan je graag zou willen. Zelfs al zit alles mee kan het nog op het aller laatst tegen zitten. Met de vitaminies vond ik het wel leuk om er een paar voor Robin te sparen en ik vond ook dat als je er zo veel krijgt je ook mag delen. Met de zeedieren was dat een ander verhaal. Maar dat mag als je zo weg bent van zeedieren. Ik heb alleen wel één stelling. Robin mag er niet om vragen.

Nog maar 4 zeedieren.

Op een bepaald moment stond ik op het schoolplein toen een moeder mij de zegeltjes gaf voor de zeedieren. Wauw dat had ik niet verwacht en ik was hier heel blij mee. Ik vroeg of ze het zeker wist en dat was het geval. Dan neem ik de zegeltjes met liefde aan. Ik begon te rekenen en ik kwam er achter dat we al heel erg ver waren om alle zeedieren te verzamelen. We hoefden nog maar 4 zeedieren en dan was de serie compleet. Van Diaantje had ik al zegels gekregen en van een lieve mevrouw die ook bij die supermarkt komt. Toen ik vandaag bij de supermarkt kwam kreeg ik te horen dat ze alleen nog het schildpad hadden. De andere zeedieren die ze nog hadden, had Robin al. Dit was natuurlijk wel balen maar het is natuurlijk ook een risico p een bepaald moment. Zeker als de actie tegen het eind aan loopt. Helaas komen de zeedieren ook niet meer binnen. We zijn nog naar een andere supermarkt in de buurt gefietst maar ook bij deze waren die zeedieren al weg. Helaas, goed geprobeerd. Maar zoals ik al eerder schreef, soms is het nu eenmaal niet anders.

De kink in de kabel......

Nu kon ik twee dingen doen, ik kon de hulp inschakelen die geboden was om in de wat verdere omgeving te kijken naar de zeedieren maar ik kon ook het gesprek aangaan met Robin. Hoe erg is het dat de zeedieren er niet zijn en dat hij zijn serie niet compleet kan maken. Dat was nu van belang om dat te gaan uitzoeken. Ik vertelde Robin dat we niet aan de kwal, de octopus en de dolfijn konden komen omdat ze niet meer te krijgen zijn in onze woonplaats. Ik vroeg of hij het een idee zou vinden om dit aan een vriendje te geven. Ik liet het even tot hem doordringen en herhaalde mijn verhaal zodat ik zeker wist dat hij het begreep. Hij vond het erg jammer en heeft 1 of 2 traantjes gelaten maar het was geen grote ramp. We gaan dus een goede bestemming zoeken voor de zeedieren. We hebben al wel een idee en ik denk dat het wel goed gaat komen. Dit valt mij zo mee, zeker na het verhaal om het verdriet met de krab. Zo zie ik weer dat Robin groter wordt en groeit in zijn ontwikkeling. Hij verbaasde mij en ik ben trots op hem!