#Zelfvertrouwen   #deugden  #deugdenethiek  #ontspannenleven  #weesjeeigenbestevriendje  #inspiratie 

Wekelijks op maandagochtend komt er een mail van Annelies. Het betreft de deugd van de week. Een fijne manier om je aandacht te richten en je gedachten te richten.
Deze week is de deugd zelfvertrouwen. Ik heb me hierdoor laten inspireren tot de onderstaande tekst.


Zelfvertrouwen.
De eerste zin die bij me opkomt is; zelfkennis leidt naar zelfvertrouwen.
Als je weet waarop je handelingen gebaseerd zijn, dan is er geen plaats voor angst.
Als je weet waarom je die bepaalde keuze maakt is er vertrouwen.
Vertrouwen in Jezelf.
Voor de buitenwereld kan het lijken of ik handel als een kip zonder kop. Van binnen weet ik precies waarom ik wel of geen stappen zet, dingen doe. Omdat ik heb geleerd wie ik ben, waar ik vandaan kom, wat mijn drijfveren zijn.


Als klein meisje was ik onzeker, angstig, bang, als de meester van de 6de klas lagere school naar me keek kreeg ik al een rood hoofd. Ik draaide me weg, wilde altijd achteraan in de klas zitten zodat niemand me zou zien.
Verlegen noemden ze het, ik noem het nu bang. Ik had geen idee wat mensen van me wilden of wat ik zou moeten doen of zeggen. Mijn aandacht was bij de reactie van de ander. Wat zal hij of zij wel niet van me denken, van me vinden. Aandacht voor mijn eigen gevoelens en emoties kende ik niet. Ik plaste in mijn broek, gewoon omdat ik niet voelde dat ik naar het toilet moest.
Ik had het vaak koud en bibberde en trilde als een rietje.
Dat kleine meisje had totaal geen idee van wie ze was of wat ze wilde. Gaandeweg mijn leven is dat veranderd.
In eerste instantie werd ik een radicale puber. Boos op de wereld, waarom al die oorlogen en dat geweld. Ik schopte tegen de maatschappij en schreeuwde dat het moest veranderen. Geen idee hoe, ik schopte alleen maar.


Ik had geen idee welke kant ik op wilde, ik zocht onbewust naar rust en ontspanning, in plaats daarvan werd mijn leven drukker en drukker. Ik kreeg een baan als filiaalhouder van een bloemenwinkel, trouwde kreeg kinderen, nam de bloemenwinkel over als franchiser en later als zelfstandig ondernemer. Vaak liet ik me leiden door het lot, of het universum. Als ik het niet wist stelde ik keuzes uit, erop vertrouwende dat het wel goed zou komen.
Soms deed ik dat heel bewust, maar vaker was het onbewust.
En dan komt er die dag dat je je afvraagt;
Wat doe ik eigenlijk hier op aarde, waarom leef ik?
2 van mijn beste vrienden kwamen om bij een auto ongeluk. Op een doodgewone zondagochtend kwam daar dat bericht. Mijn vriendin was op slag dood, haar man heeft nog bijna 2 jaar in coma gelegen. In die tijd ben ik me pas echt bewust geworden van de rijkheid van mijn emoties en gevoelens. Ik was een jonge moeder met 1 klein kind en zwanger van de tweede.
Blijdschap, verdriet, angst, vreugde, boosheid, woede, het wisselde elkaar zo snel af.
Als ik naar mijn winkel ging vond ik rust, daar wist ik wat ik te doen had, kende ik mijn rol.
Thuis was ik verloren, ik kon totaal niet met al die emoties overweg. Ik kende ze gewoonweg niet. De onrust en angst van binnen uitte ik in hard werken en doorgaan. Praten, hoe moet dat, met wie?


Loading full article...