Ja, en dan de, voor jullie, langverwachte uitslag. Niet voor mij. Ik wist het al. 😋
Die oncoloog van mij is serieus geweldig. Donderdagochtend had ik de MRI en einde van de middag kreeg ik een onverwacht telefoontje van hem. Als de donder mijn gehoorapparaten in en dan niet snel genoeg lukken om op bluetooth in te schakelen... PANIEK... chemo
Ik schrok wel. Dacht heel even dat de MRI slecht nieuws gaf, maar na drie keer herhalen hoorde ik dan toch eindelijk dat de tumor bijna weg is. Bijna. Dat woordje verstond ik 2x niet.
Ik zei tegen hem: 'Ik moet ervan huilen. Zo blij ben ik.' 'Geniet er lekker van'. 'Hoef je niet het weekend af te wachten tot onze afspraak maandag,' zei hij. Wat een gast, jongens. Dat noem ik nog eens betrokkenheid.

 Vandaag hoorde ik dat de uitzaaiingen in de lymfeklieren weg zijn. En nu mijn spieren weer de goede kant op gaan kan ik er ook écht van genieten. De jeuk is dan wel niets minder geworden, maar die aanhoudende spierenkramp was toch wel mijn dieptepunt 3 weken geleden. Ik dreigde mijn mobiliteit te verliezen.
 Even geinig tussendoor. Over mobiliteit gesproken.
 Vandaag ging mijn vriendin weer mee, want ik had het idee dat dit gesprek wel weer eens heel belangrijk kon zijn, want ik heb het gevoel dat ik op een kruispunt sta. Dus is stelde haar voor om met de fiets te gaan. Lekker snel en geen parkeerkosten. Weet ik veel !! De lieve schat heeft geen elektrische fiets zoals ik, maar ja, ik weet niet beter dat ze conditie heeft. Oeps.
 Ik ben altijd een snelle fietser geweest, want m'n vriendinnen mopperden allemaal dat ik zo snel fietste. Maar nu helemaal natuurlijk. Minimale inspanning, maximaal resultaat. Maar op de terugweg moeten we een pittige heuvel op. Makkie met m'n e-bike, maar niet voor dinnetje. Beetje leedvermaak had ik wel. Maar vond het toch wel sneu. 🤭
Neemt ze een paar uur vrij om mij te begeleiden en wordt ze nog uitgelachen ook.
Wat ben ik toch een akelige heks. chemo 
Volgende keer gewoon met de auto, dus. Om haar te ontzien. 😉
chemo

Maar goed, vandaag dus nog even nieuw behandelplan bespreken. Wat ik al vermoedde, gebeurt ook. Ik zou 9 kuren (à 2 dagen) krijgen met chenezing. Dus chemo én immuuntherapie. Nu heb ik 4 kuren afgemaakt. En van kuur 5 maar 1 dag, met alleen met immuunmedicatie.
 Morgen zou mijn kuur 6 starten. Die start ook. Ik ga alle kuren afmaken, maar alleen immuunmedicatie. Dat ga ik op m'n sloffen doen. 🙄 Laatste dag is 4 januari 2022.
Daarna weer een MRI en als alles de pleiterik heeft gemaakt, dan ga ik op voor de operatie.

 Bij de operatie wordt waar de markers zijn ingezet, weefsel weggenomen en wordt er gekeken of alle kankercellen opgehoepeld zijn. Dit bekijken ze onder de microscoop. Het fijne weet ik er nog niet van (of het bijv. tijdens de operatie bekeken wordt), want ik heb nog een afspraak met de chirurg hierover.
Zijn ze weg, dan hoef ik wellicht geen bestraling.
Zijn ze niet weg, dan krijg ik nog 6 maanden chenezing.
Wauw, 6 maanden? Wel een mildere versie. Maar dan nog ... 6 maanden!
Dus flink doorzetten met dat genezen, want ik wil niet nog zes maanden. En ik ben ook nog steeds consequent mezelf Reiki aan het geven. Iedere dag. Alle beetjes helpen tenslotte.

Wat wel een beetje zuur is, áls ik die 6 maanden weer op moet, loop ik natuurlijk wéér de kans dat mijn haren uitvallen. Die zijn dan al een kleine 3 maanden onderweg aan het groeien.
Maar zowel oncoloog als ik verwachten dat het niet nodig is.
Tegen die tijd is mijn huidige pruik ook uitgevallen, want dat doet 'ie nu al. AliExpress dan maar eens bestormen. Staan ook leuke pruikjes voor weinig geld op. Wie dan leeft, wie dan zorgt.

 Morgen dus weer op de fiets naar het ziekenhuis. Immuuntherapie duurt maar 1,5 uur. Mooi snel naar huis dus.
Is mijn vermoeidheid al aardig op z'n retour en kan ik weer redelijk functioneren, blijft dat zo.
Geen misselijkheidsmedicatie meer door het infuus waar ik zo duf en moe van word. Helaas heeft het wel jeuk als bijwerking, dus met pech blijft die ellende nog effe voortduren. Krijg van de dermatoloog vandaag wel een sterker zalfje voor de jeuk. Nu hopen dat die wat verlichting geeft, want mijn nachtrust heeft het nogal eens te verduren.
Vinden de katjes wel gezellig, maar ik niet. chemo

 Zo zie je maar, dat ik als dor hout (met onderliggend lijden ??) toch prima snel kan genezen ...

Dor hout niet zomaar afschrijven. Dat blijkt maar weer.

 
 
 
Loading full article...