Ik was toch echt vroeg genoeg begonnen om het af te krijgen (laatste week van september), en dacht dat ik het wel zou redden. Maar ja, m'n vermoeidheid en andere malaise, zijn dan toch stiekem regelmatig een spelbreker, maar gelukkig ook de regelmatige bezoekjes die ik krijg.
 En inmiddels, nu ik een beetje weet waar m'n grens ligt, ben ik zelf ook op pad om gezellig bij vriendinnen langs te gaan. 😉

Waar heb je het over Marion???

Nou lees ...
Het leek me nou zo leuk om op 31 oktober, Halloween, de mensen in de zorg van de dagbehandeling, waar ik de chenezing krijg, en die zo goed voor me zorgen, een kleinigheidje te geven.
 Nu ben ik nogal handig (maar niet snel, want ik kan helaas niet heksen) in haken en heb al vele heksenmutsjes aan een sleutelhanger gehaakt. Dus, bedacht ik om heksenmutsjes kado te geven. Ik had er wel een extra fietstochtje voor over aankomende zondag.
 Ik pak m'n haaknaald en sla aan het haken. So far so good.
 Op m'n laatste kuurdag vraag ik aan een van de verpleegsters, hoeveel medewerkers zij op de dagbehandeling hebben.
 Wel 36 ofzo, zegt ze.  
Oeps !
Ik heb er geen 36 mogen ontmoeten (gelukkig) maar dan zijn heel heeeeeeel veel heksenmutsjes.
Dus, flink doorhaken.
Maar ik weet nu al dat het me niet lukt voor aankomende zondag.
Ik zit pas op de 18 en daarvan hebben nog lang niet alle mutsjes een PinkRibbon. En dat is bijna net zoveel werk als het mutsje zelf.

Vind het wel jammer dat het niet gelukt is, maar hé, een heksenmuts kan je wat mij betreft altijd geven, toch?
Ik haak in ieder geval gewoon stug door ...

chemo


 

chemo

 
 
Loading full article...