02-07-2021 ... Diagnose Borstkanker - Ook zoveel goed nieuws gekregen.

Om te beginnen, eerst dit:
Chemotherapie ga ik vanaf nu chenezingstherapie of chenezing noemen.
Een zoveel positiever klinkend woord, waarvan de inhoud hetzelfde is. Genezing !

Nog nahuiverend van de uitslagen en de ladingen informatie die ik gekregen had, bleef ik vooral met een leeg gevoel achter.
Mijn lijf dat zo sterk aanvoelde, ondanks dat m’n hart niet optimaal meer is, maar zo z’n best deed om al mijn gewoonten, en die zijn niet echt optimaal, gewoon z’n werk bleef doen.
Hartfunctie die juist door de chemo een tijdelijke of erger, definitieve opduvel krijgt.

Er ’s avonds maar eens een flinke huilbui tegenaan gegooid. Mijn hemel, waar was ik in beland? De typefout zat me dwars en ik overwoog een second opinion.
En ineens bedacht ik mij, dat een vriendin laborant geweest was en ongetwijfeld meer helderheid uit mijn dossier kon halen. Zo gezegd, zo gedaan, dossier opgestuurd en een uur later was het helder. En het was zo simpel geweest voor de chirurg om het uit te leggen zoals mijn vriendin deed. In één zin. Okay, twee, misschien drie. 😛

----Op een mri zien ze T4d, maar de uitslagen van het lab zijn altijd wel genuanceerder.
Die labuitslagen zeggen; conclusie T3/T4. Uit de labresultaten komt die T4d dus niet. Uit de biopten zien ze een adenocarcinoom.
----Uitleg even kort van de website ThinkPink :
Een kwaadaardige tumor van een klier wordt ook een adenocarcinoom genoemd. Zo goed als alle borstkankers zijn adenocarcinomen. “Adenocarcinoom” wordt dikwijls gebruikt als synoniem voor zowel ductaal carcinoom als voor lobulair carcinoom.

Of er een zwarte wolk boven mijn hoofd weg dreef. Ineens was er rust in m’n bolletje. Bleef belachelijk slecht nieuws, maar binnenin al dat slechte, even goed nieuws. Dan nog de laatste afspraken voor de chenezing kon beginnen.
Maandag 5 juli bloed afnemen om, zoals oncoloog mooi zei, om vanaf een 0-punt te beginnen.
Dinsdag 6 juli belde hij over de uitslagen van het bloed. En hij zei het haast trots en zelfs 2x in dat gesprek: ‘Mevrouw De Vries, de waarden van uw bloeduitslag zijn zo mooi. Perfect gewoon.’
Ik moest er om glimlachen en was hem dankbaar voor zijn enthousiasme. Ook dankbaar voor mijn lijf, dat haar stinkende best doet om mij te laten genezen. Niets is zeker, maar de voorwaarden beginnen goed.

Uiteraard las ik hier en daar wat, en kom op de website van Kanker.nl, waar de patiëntenfolders van mijn ziekenhuis naar verwees. Tot mijn grote schrik kwam ik bij een artikel uit, waar aangegeven stond dat het medicijn dat ik ging gebruiken voor Chenezing, gehoorschade kon veroorzaken.
Gehoorschade?
Ik kan geen decibel missen van mijn toch al niet geweldige gehoor. Dus toen ik toch bloed moest gaan prikken even een bezoekje aan de afdeling Oncologie gebracht. De verpleegkundige zou mijn vraag en lichte paniek overbrengen aan de oncoloog.
In hetzelfde gesprek over de uitslag bloedwaarden, legde hij me uit, dat hij in al zijn jaren als specialist, dit probleem nog niet is tegengekomen.

‘Bovendien,’ zei hij, ‘kan ik geen concessies doen. Genezing van jouw kanker is belangrijker dan decibelverlies. Ik wil niet dat je doodgaat en deze therapie heb je nodig voor een goed herstel.’
Nou, dat is dan helder gesproken en het stelde me gerust dat hij er geen ervaring mee had. En ja, ik wil ook 100% herstellen en als me dat een paar decibel zou kosten, so be it … Maar dat gaat gewoon niet gebeuren. Hup, oren, Hup !!

Donderdag 8 juli, een afspraak met de cardioloog. ECG en Echo. Bij de ECG plakken ze van alles op je lijf en een prachtige hartslaglijn zag ik op het beeld verschijnen. Rustig en regelmatig. Ik vroeg nog voor de zekerheid aan de verpleegkundige of het er goed uitziet. Zij bevestigde. Zo ook mijn bloeddruk. Onder deze omstandigheden, de perfecte. Hoe kreeg ik het voor elkaar.
Gelijk door naar de echo. Ook daar keek ik mee en het stelde me gerust wat ik zag. Mooi zo’n kloppend hart op beeld, trouwens. Bloedinvoer en -uitvoer. Invoer kon beter, dat zag ik ook wel.



En dan de uitslag.
Leuke cardioloog heb ik eigenlijk . 💝
Mijn hartfunctie is in 6 jaar tijd van 25% naar 40-45% gegaan (uitgaande van de standaardwaarde bij hartfunctie van 55-60%)
Ik kreeg groen licht voor de chenezingstherapie.

Nog een uitslag te gaan en dat was die van de huidbioptie. Ook dat was goed nieuws. Geen kankercellen gevonden. Wel een ontsteking, maar dat was al duidelijk, want die was zichtbaar en had me ook op de verkeerde voet gezet. Daardoor dacht ik dat mijn borst ontstoken was door het klussen.

Vrijdag 9 juli, afspraak met de oncoloogverpleegkundige. Uitleg wat me zo’n beetje te wachten stond en heeft een batterij medicatie klaargezet bij de ziekenhuisapotheek. Waaronder medicatie tegen de misselijkheid. Daar was ik dan ook het meest ‘bang’ voor. Dat ik strontziek zou worden van de chenezing.

Nog één laatste akelig ding stond me te wachten. De radioactieve marker in m’n lymfeklieren plaatsen.
Dinsdag 13 juli. Het zweet stond in m’n handen en was eigenlijk zó verschrikkelijk klaar met dat geprik en geduw aan mijn toch al pijnlijke borst. Want wie zegt dat kanker geen pijn doet, heeft het mis.
En weer twee lieve mensen die zich over mij ontfermden en mijn angst zeer serieus namen. De radioloog verzekerde mij, dat hij me geen pijn ging doen, en dat ik na afloop hem gelijk ging geven.
En dat deed ik inderdaad. Het deed geen pijn. De hand van de verpleegkundige, die ze liefdevol aanbood, lag wel aan diggelen
Vanaf dat moment zou ik gaan piepen bij veiligheidspoortjes, zoals op Schiphol bijvoorbeeld.
Kreeg een brief mee, waarin uitgelegd wordt, waarom ik piep. Toch bijzonder zo'n brief.
Vergat te vragen of ik nu de rest van mijn leven bleef piepen.

En toen ... wachten . even een paar dagen niks.
Ontspannen en voorbereiden op dinsdag 20 juli.

#Borstkanker #Echocardiografie #ECG  #Hartfunctie  #ChemoEnGehoorverlies   #ChemoEnHartfalen #IamAcreator